اولیای خدا هیچ چیزی را به اندازه دعا خوش نداشتند (سلوک عارفانه)
انسان وقتی از غیر خدا چیزی را میخواهد احساس مذلت میکند و وقتی که از خدا میخواهد احساس عزت. لذا دعا هم طلب است و هم مطلوب. هم وسیله است و هم غایت. هم مقدمه است و هم نتیجه. اولیای خدا هیچ چیزی را به اندازه دعا خوش نداشتند. همه خواهشها و آرزوهای دل خود را با محبوب واقعی در میان میگذاشتند و بیش از آن اندازه که به مطلوبهای خود اهمیت میدادند به خود طلب و راز و نیاز اهمیت میدادند.(1)
____________
1- بیست گفتار، شهید مرتضی مطهری(ره)، ص 236