kayhan.ir

کد خبر: ۲۷۱۶۴۶
تاریخ انتشار : ۳۱ مرداد ۱۴۰۲ - ۲۱:۲۴

اخراج تایوان از پارلمان آمریکای مرکزی چین جایگزین شد

 

پارلمان آمریکای مرکزی پس از بیش از دو دهه به اخراج تایوان به عنوان ناظر دائمی و جایگزینی آن با چین رأی داد.
پارلمان شش کشوریِ آمریکای مرکزی معروف به «پارلاسن»، روز دوشنبه در پایتخت نیکاراگوئه تشکیل جلسه داد و قانونگذاران محلی پیشنهاد کردند تا چین که روی تایوان ادعا دارد، اضافه شود. وزارت خارجه تایوان گفته است که تصمیم گرفته تا فورا از بابت حفظ «حیثیت ملی» از پارلاسن خارج شود، آنچه را که تلاش‌های چین برای سرکوب مشارکت بین‌المللی تایوان خواند، محکوم کرد. پارلاسن در بیانیه‌ای به اخراج تایوان توسط سازمان ملل در سال ۱۹۷۱ به نفع چین‌اشاره کرد و گفت که «این پارلمان، تایوان را استانی از سرزمین اصلی چین می‌داند که آن را از شرکت به عنوان یک کشور مستقل محروم می‌کند.» پکن نفوذ خود را در آمریکای مرکزی و پنج عضو پارلاسن شامل نیکاراگوئه، السالوادور، هندوراس، پاناما و جمهوری دومینیکن که در سال‌های اخیر روابط دیپلماتیک خود را با تایوان قطع کردند، گسترش داده است. گواتمالا دیگر عضو پارلمان پارلاسن و پرجمعیت‌ترین کشور آمریکای مرکزی، تنها عضو پارلاسن است که هنوز تایوان را به رسمیت می‌شناسد.
سناتورهای آمریکایی، تیم کین دموکرات و مارکو روبیو جمهوری‌خواه که کمیته فرعی روابط خارجی سنا در نیمکره غربی را رهبری می‌کنند، این رأی‌گیری را محکوم کردند. این سناتورها در بیانیه‌ای مشترک گفتند: «از سال ۱۹۹۹، تایوان به عنوان یک شریک قوی در نقش خود به عنوان ناظر دائمی پارلمان آمریکای مرکزی، تشویق حکمرانی خوب و توسعه اقتصادی در نیمکره ما بوده است.» البته این سیاستمداران توضیح نداده‌اند که تصمیم‌گیری‌های پارلمان آمریکای مرکزی چه ربطی به کشور آمریکا دارد؟
گفتنی است، آمریکای مرکزی به صورت یک باریکه خاکی در ادامه جنوبی آمریکای شمالی است که از سوی جنوب شرقی خود به آمریکای جنوبی می‌پیوندد. آمریکای مرکزی دربرگیرنده هفت کشور مستقل به نام‌های بلیز، کاستاریکا، السالوادور، گواتمالا، هندوراس، نیکاراگوآ و پاناما است. به‌جز بلیز که زبان رسمی آن انگلیسی است، زبان رسمی در شش کشور دیگر آمریکای مرکزی، اسپانیایی است. در سال ۱۹۹۱، با ایجاد نظام همگرایی آمریکای مرکزی، «سیکا» دستور کار این همگرایی پیشرفتی به خود دید. این نظام یک مبنای روشن قانونی برای جلوگیری از مناقشات بین کشورهای عضو ارائه داد. اعضای این نظام شامل ۷ کشور آمریکای مرکزی به همراه جمهوری دومینیکن هستند. این جمهوری به‌طور سنتی بخشی از منطقه کارائیب به‌شمار می‌آید.