تصویر حقوق بشر آمریکایی بر آب‌های خلیج‌فارس!
دفتر پژوهش‌های مؤسسه کیهان
در ساعت 10/22 صبح روز یکشنبه 12 تیرماه 1367 درحالی که ناو هواپیمابر «یواسوینسنس» وارد آب‌های ایران در خلیج فارس شده بود، هواپیمای ایرباس مسافربری ایران را که در ساعت 10/15 از فرودگاه بندرعباس به مقصد دوبی برخاسته و اینک به ارتفاع 14 هزارپایی رسیده بود با دو فروند موشک زمین به هوا هدف قرار داد. هواپیمای یاد شده در چشم برهم زدنی از صفحه رادار محو گردید و لحظاتی بعد جسد 290 مسافر و خدمه پرواز (که 66 کودک زیر 13 سال و 53 زن و 46 تبعه کشورهای خارجی جزو آنها بودند) به طرز دلخراشی بر پهنه آب‌های خلیج فارس شناور شد.1
مقامات آمریکایی ابتدا مدعی شدند که یک فروند هواپیمای جنگی اف-14 ایران را مورد اصابت موشک قرار داده‌اند! و پس از مشخص شدن نوع هواپیما، اعلام کردند که هواپیمای ایرباس ایرانی از مسیر خود خارج شده بوده و اخطارهای مکرر ناو آمریکایی را نادیده گرفته است!2
بعدا در گزارش‌های ایکائو (سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری) مشخص شد که تقریبا تمامی اخطارهای مورد ادعای آمریکاییان بر روی فرکانس‌هایی بوده که اساسا شنیدن آن برای تجهیزات هواپیماهای مسافربری غیرممکن است و از طرف دیگر معمولا هواپیماهای جنگی به خصوص اف-14 در آن ارتفاع پرواز نمی‌کنند، علاوه بر آن، هواپیماهای مسافربری به طور مداوم از خود علائمی مبنی بر غیرنظامی بودن ارسال می‌کنند. ضمن اینکه سرعت برخاستن و اوج‌گیری یک هواپیمای مسافربری کاملا با یک هواپیمای جنگی متفاوت بوده و کارشناسان نظامی حتی به صورت چشمی نیز می‌توانند آن را تشخیص دهند.3 اما گویا کارشناسان و متخصصین ناو هواپیمابر «یواسوینسنس» حتی با پیشرفته‌ترین وسایل راداری نیز نتوانسته بودند، تفاوت‌های هواپیمای ایرباس مسافربری را با هواپیمای جنگی اف-14 تشخیص دهند!4
«خاوير پرز دكويار»، دبيركل سازمان ملل نيز پس از گفت‌وگو با «سيروس ناصري» نماينده ايران در دفتر سازمان ملل، اظهار داشت كه «نمی‌توان جز محكوم كردن، كار ديگري انجام داد؛ زيرا ظاهراً يك خطاي فاجعه‌آميز، رخ داده است»!5
دریادار بازنشسته «یوجین لاروک» از مرکز اطلاعات دفاعی آمریکا در همان زمان با اشاره به ماموریت ناو وینسنس گفت:
«... ناو وینسنس اصولاً نمی‌بایست برای عملیات به خلیج فارس اعزام می‌شد. ما در حال جنگ با ایران نبودیم و هیچ اعلان جنگی میان دو کشور وجود نداشت. هواپیمای ایرانی در یک محدوده هوافضای بین‌المللی بر فراز آب‌های بین‌المللی بود و آمریکا حق نداشت آن را برای هر هواپیمای مشکوک یا غیرمشکوک منطقه جنگی اعلام کند، زیرا رسماً با ایران در حال جنگ نبود. دلیلی هم وجود نداشت که ایرباس ایرانی به پیام‌های هشدار ما پاسخ دهد....»
لس آسپین نماینده دموکرات ایالت ویسکانسین و رئیس کمیته نیروهای مسلح کنگره ایالات متحده آمریکا در نوامبر ۱۹۸۸ براساس اطلاعات ذخیره‌شده بر روی ناو جنگی مستقر در خلیج فارس در مصاحبه‌ای با روزنامه نیویورک تایمز گفت:
«... هیچ‌کدام از ۹ مانیتور ناو هواپیمابر وینسنس، هواپیمایی را در حالت حمله نشان نمی‌دهند. در هیچ‌کدام از نوارها اثری از سیگنال مود ۲، مورد استفاده هواپیماهای نظامی، وجود ندارد. همه دستگاه‌ها در حال نشان دادن یک فروند هواپیمای ایرباس در حال اوج‌گیری هستند...»6
ایالات متحده آمریکا اگرچه تحت فشارهای بین‌المللی بخشی از خسارات قربانیان حادثه حمله به سقوط ایرباس ایرانی را (تحت عنوان کمک بلاعوض!) پرداخت اما هیچ‌گاه اشتباه خود را به گردن نگرفت و عذرخواهی نکرد.7 در حالی که به جنایتکاران این حادثه مدال لیاقت و شجاعت و مبارزه اعطاء کرد!!
در سال 1990 (دو سال پس از سرنگونی هواپیمای ایرباس ایرانی)، آدمیرال ویلیام راجرز، فرمانده ناو وینسنس به خاطر انجام خدمات برجسته به ایالات متحده آمریکا از دستان جرج بوش پدر، مدال لژیون لیاقت دریافت کرد و خدمه ناو یادشده، مدال مبارزه گرفتند 8 که به گفته شبکه تلویزیونی History Channel این مدال به افرادی داده می‌شود که بتوانند «...با دقت و سرعت آتش بگشایند...»!!
نکته جالب این بود که وقتی در پاسخ به درخواست ایران، در 25 تیرماه جلسه شورای امنیت تشکیل شد، جرج بوش پدر به عنوان نماینده آمریکا اعلام کرد که مشکل اصلی در خلیج فارس، ایران است که به قطعنامه‌های شورای امنیت پاسخ نمی‌دهد! و تقریبا بقیه اعضای شورای امنیت نیز این سخن بوش را تایید کرده و آن را علت اصلی حمله موشکی آمریکا به هواپیمای مسافربری ایران دانستند!!9
در قطعنامه‌ای که در پایان جلسه فوق صادر شد، ضمن ابراز تاسف از سقوط هواپیمای مسافربری ایران و کشته شدن 290 نفر مسافرین و خدمه آن، با بازماندگان این حادثه اظهار همدردی شده بود! همچنین از تصمیم ایکائو مبنی بر اعزام گروه حقیقت‌یاب حمایت کرده و از اعضای کنوانسیون 1944 شیکاگو درخواست شده بود قوانین هوانوردی را رعایت کنند! و بالاخره اینکه در پایان، خواستار پذیرفتن قطعنامه 598 از سوی ایران شده بود!!10
همین جهت‌گیری و برخی دیگر اظهارنظرات مقامات آمریکایی همچنین نهادهای به اصطلاح بین‌المللی باعث شد که گزینه عمدی بودن حادثه برجسته شود. 11 به ویژه آنکه پس از برتری نیروهای ایرانی در عملیات والفجر 8 و به ویژه عملیات کربلای 5 و در محاصره قرار گرفتن بندر سوق‌الجیشی بصره، ایالات متحده آمریکا به طور مستقیم در صحنه نبرد ایران و عراق وارد شد.
اگرچه سال قبل از حمله به هواپیمای مسافربری ایران و در 17 مه 1987 برابر با 27 اردیبهشت 1366، هواپیماهای عراقی به اشتباه ناوچه «یو اس اس استارک» آمریکا را هدف قرار داده که در جریان آن 37 ملوان آن ناو کشته شدند اما نیروی دریایی آمریکا در اواخر همان سال با نیروهای ایرانی به تبادل آتش پرداخت و در 29 فروردین 1367 به سکوهای نفتی ایران حمله کرد و سپس ناوچه سهند و چند قایق ایرانی را هدف قرار داد که به غرق شدن و شهادت تعدادی از رزمندگان اسلام انجامید.
از طرف دیگر فشارهای مختلف از سوی کشورهای حامی صدام بر ایران مبنی بر پذیرفتن قطعنامه شورای امنیت، این ظن را تقویت کرد که ادعای آمریکایی‌ها مبنی بر اشتباه هدف قرار دادن هواپیمای مسافربری ایرباس ایرانی از سوی ناو پیشرفته آمریکایی با توجه به شواهد و قرائن موجود و حتی تحقیقات سازمان‌ها و موسسات بین‌المللی و اظهارات کارشناسان و متخصصین جهانی، اساسا غیرقابل قبول بوده و هواپیمای مسافری ایران برای فرستادن یک پیام آشکار از سوی آمریکا و در واقع نظام سلطه جهانی به ایران هدف موشک قرار گرفت.
همچنان‌که اسناد منتشره حاکی از آن بود جنگ تحمیلی صدام علیه ایران از سوی همین نظام سلطه جهانی به سرکردگی آمریکا برای مقابله با انقلاب اسلامی طراحی و برنامه‌ریزی شد. از جمله:
روزنامه «ایت دیز» Eight Days در 11 اکتبر 1980 درباره تحرکات سیاسی آمریکا پیش از آغاز جنگ نوشت: «... برژینسکی (مشاور امنیتی جیمی کارتر) برای آماده‌سازی و اطلاع از وضع عراق برای شروع جنگ، سفرهای محرمانه مکرری به بغداد کرد، به طوری که مجله ژورنال استریت مورخ 8 فوریه 1980 یکی از این سفرهای محرمانه را فاش ساخت و تایمز لندن مورخ 17 ژوئن 1980 به ملاقات برژینسکی و صدام اشاره کرد..»12
اما پس از گذشت مدتی از آغاز جنگ تحمیلی و قرار گرفتن ایران در موضع قدرت و به‌دست آوردن پیروزی‌های متعدد و آزادسازی مناطق اشغال‌شده، کاسپار واینبرگر (وزیر دفاع آمریکا) در اوایل سال 1366 به خبرنگار روزنامه واشنگتن پست گفت:
«اگر ایران در جنگ خلیج فارس که وارد هفتمین سالش می‌شود، پیروز شود، این امر برای همه کاملاً مصیبت‌بار خواهد بود.»13
اگرچه اساس توطئه‌های کانون‌های صهیونیستی علیه ایران و انقلاب اسلامی را می‌توان در تئوری معروف به «استراتژی شولتز» یافت. جرج شولتز یکی از صهیونیست‌های کهنه‌کار آمریکایی بود که تلاش‌هایش برای روی کار آمدن اوانجلیست‌هایی مانند رونالد ریگان قابل ذکر است و در دوران او وزیر امور خارجه آمریکا شد.
به نوشته نشریه «مسلم مدیا»: «... شولتز عقیده داشت که انقلاب اسلامی را صرفا با منزوی کردن نمی‌توان مهار کرد. زیرا گزارش‌های اطلاعاتی روزانه او حاکی از آن بود که بنیادگرایی اسلامی در حال گسترش در جهان اسلامی است...»14
وی که از استراتژیست‌های اقتصادی-سیاسی مشهور صهیونیست‌های مسیحی به شمار می‌رفت و در موسسات استراتژیک همچون بنیاد هریتج نفوذ داشت، پس از انقلاب اسلامی به‌وسیله تحقیقاتی که در همین بنیاد صهیونیستی انجام گرفت، طرح مفصلی را برای سرنگونی نظام جمهوری اسلامی مطرح ساخت که پس از نتیجه معکوس جنگ تحمیلی برای عملی ساختن آن، طرح‌های سیاسی و نظامی برای متوقف ساختن ایران در این جنگ را به اجرا درآورد از جمله: حمله به سکوهای نفتی و ناوهای جنگی و سرانجام هدف قرار دادن هواپیمای مسافربری ایران.
بخش‌هایی از کلیات استراتژی شولتز به قرار زیر بود:
«... بایستی برای به زانو درآوردن ایران به نقطه بسیار حساس آن که فعالیت‌های جنگ علیه عراق است، فشار آورد. این کوشش‌ها می‌تواند غیرمستقیم و از طریق تحریم اقتصادی مثلا بایکوت صادرات نفت ایران و یا مستقیم و از طریق تحریم تسلیحاتی علیه ایران باشد. برای مقابله با ایران، همکاری بین‌المللی ضروری است... اگر تحریم‌های بین‌المللی نتواند برای ایران این مسئله را روشن کند که مضرات پیگیری اندیشه‌های انقلابی بیش از منافع آن است، آنگاه ایالات متحده ناگزیر ممکن است خود به مقابله نظامی با ایرانیان برخیزد. ایران بایستی تهدید شود که ایالات متحده نه تنها علیه پایگاههای آموزشی بلکه علیه اهداف اقتصادی و نظامی، حمله نظامی خواهد کرد... ایران یک کیان محوری ژئو استراتژیکی است که ایالات متحده نمی‌تواند آن را فراموش کند و همچنین کشوری است انقلابی که آمریکا نمی‌تواند در برابر آن آرام باشد... آمریکا نباید اجازه هیچ‌گونه رشدی را چه از لحاظ سیاسی و چه از حیث اقتصادی به انقلابیون ایران بدهد...»15
___________________________________________
1- علي‌اكبر ولايتي- تاريخ سياسي جنگ تحميلي- دفتر نشر فرهنگ اسلامي- چاپ اول-1376 - صفحه 274
2- منصور جباری، حقوق بین‌المللی هوایی، انتشارات فروزش، تبریز، ۱۳۸۱، ص ۱۹۶
3- https://reports.aviation-safety.net/1988/19880703-0_A30B_EP-IBU.pdf
4- علي حائري و همكاران-روزشمار شمسي- صفحه 120- مركز پژوهش هاي اسلامي صدا و سيما- چاپ اول
5- ساجد(سايت جامع دفاع مقدس)-مقامات- پرواز 655 ايرباس
6- Witness to Iran Flight 655”. nytimes.com. 18 November 1988. Retrieved 30 April 2012
7- WashingtonPost.com:». www.washingtonpost.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۱-۰۹
8- Medals Go To Top Officers In Charge Of Vincennes". The Orlando Sentinel. April 24, 1990. Retrieved
9- Soviets in U.N. Council Ask For U.S. Pullout From Gulf, New York Times, July 16, 1988
10- سالگرد حمله موشکی آمریکا به هواپیمای مسافربری ایران پرواز بی‌فرود «ایرباس» - Online سیاست روز
11- ساجد – پیشین و كاظم شيخ لر- مرگ 291 پرنده- همشهري آنلاين- 21/4/85.
12- مجموعه مستند راز آرماگدون – قسمت 23 – شبکه خبر – خرداد 1387
13- ورود مستقیم آمریکا به جنگ با ایران در حمایت از صدام ! - کامران غضنفری- روزنامه کیهان – 11 اسفند 1393
14- کودتای نوژه - موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی - بهار 1387 – صفحه‌های 105 تا 115
15- همان