با انفجار بندر بیروت در سه شنبه هفته پیش(14 مرداد)، که افزون بر بیش از 170 کشته‌، 6000 زخمی و تعدادی مفقود
بر جای گذاشته، ورودیِ اصلی آرد گندم به لبنان نیز ویران شده است.
در این رابطه، «دیوید بیسلی»، رئیس‌برنامه جهانی غذا، گفت: «۸۵ درصد از گندم مورد نیاز لبنان از طریق بندر بیروت وارد این کشور می‌شود.» حالا این بندرگاه به ویرانه‌ای تبدیل شده، به طوری که یادآور شهرهای مخروبه فیلم‌های آخرالزمانی است.
بیسلی دوشنبه گذشته، طی یک کنفرانس مجازی، درباره محل انفجار بیروت گفت: «ما فکر می‌کنیم با همکاری ارتش لبنان، می‌توانیم این منطقه را پاک‌سازی کنیم.
تجهیزات زیادی را با هواپیما به آنجا منتقل کرده و هر کاری بتوانیم انجام خواهیم داد.»
به گزارش فارس، وی افزود: «برای اینکه نان سر سفره همه مردم لبنان باشد، باید ظرف دو هفته آینده یک کشتی حامل ۱۷۵۰۰ تُن آرد سفید وارد بیروت شود.» همچنین به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل روز سه‌شنبه از ارسال ۵۰ هزار تُن گندم به لبنان
خبر داد.
این تکاپوها برای نجات مردم از خطرِ گرسنگی، در حالی است که پشت پرده جریان‌های قدرت مشغول به کار خود هستند؛ یک رسانه لبنانی گزینه احتمالیِ مورد تأیید آمریکا و فرانسه برای جانشینی «حسان دیاب» را نخست‌وزیر مستعفی این کشور معرفی کرد.
پایگاه «ال بی‌سی آی» بنا به اطلاعات به دست آمده اعلام کرد، «نواف سلام» سفیر سابق لبنان، گزینه مورد تأیید واشنگتن و پاریس برای تصدی نخست‌وزیری است.
این خبر تبدیل به سوژه تحلیلی بسیاری از رسانه‌های لبنان شده است.
برخی دیگر نیز بازگشت «سعد حریریِ» به قدرت را از سناریوهای مطرح می‌دانند!
در هر حال، نمی‌توان کسانی را که خود بخشی از مشکل لبنان هستند، به عنوانِ راه‌حل، به مردم خسته، آسیب‌دیده و عصبانی لبنان تحمیل کرد. این جا تنها بحث سر آن نیست که بیگانگان حکمرانی را تحمیل می‌کنند، اصل بحث بر سر آن است که اولاً، بسیاری از گزینه‌های موجود و مورد قبول غرب، خودشان سال‌ها حکمرانی فاجعه‌بار داشته‌اند و مردم نسبت به آنها، دل‌سیر دارند؛ ثانیاً، این گزینه‌ها باید منافعِ آنهایی را تأمین کنند که خودشان را به قدرت رسانده‌اند و معمولا منافع آنها با منافع ملی و مصلحت عمومی تضاد پیدا
می‌کند.