استاد دانشگاه تهران مطرح کرد
غلبه سیاست‌بازی بر نهاد علم
استاد دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران با اشاره به رویکردهای باندی و جناحی در دانشگاه تهران، گفت: تا می‌خواهیم بحث جدی کنیم سریع رأی می‌گیرند و حرفشان را به کرسی می‌نشانند چون مطمئن هستند که رأیگیریها به نفعشان است. مثلاً می‌گوئیم اثبات کنید «همباشی» یک نوع خانواده است، اما به جای بحث کردن با رأی‌گیری تصویب می‌کنند که همباشی خانواده است! آیا این رویه‌ها را نباید نقد کرد؟
ماه رمضان امسال در دیدار سالانه اساتید دانشگاه با رهبری، خانم سهیلا صادقی فسایی یکی از اساتید با سابقه دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران انتقاداتی را نسبت به وضعیت دانشگاه‌ها ابراز کرد. وی در گفت‌وگو با مهر در پاسخ به این سؤال که شنیدیم که در دانشگاه برای شما و برخی همکاران‌تان مشکلات و محدودیت‌هایی ایجاد شده. این محدودیت‌ها شامل چه چیزهایی بوده است؟ گفت: همان طور که در اول آن سخنرانی هم‌اشاره کرده بودم، این سخنان تا به حال تبعات بسیاری برای من داشته است... اختلال در محیط کاری یکی از تبعاتی است که دارم آن را تجربه می‌کنم.خانم صادقی تصریح کرد: حرف اصلی بنده آنجا نقد عملکرد ناصواب در بعضی از مراکز علمی پژوهشی و غلبه سیاست‌بازی بر نهاد علم است که بسیاری از اساتید و دانش‌پژوهان مستقل و فارغ از هیاهوهای سیاسی را نگران کرده است.استاد دانشگاه تهران با اشاره به رفتارهای باندی و جناحی در مسئله ارتقای استادی، خاطرنشان کرد: عده‌ای از همین همکاران می‌گویند بنا بر ضابطه عمل می‌شود، اگر ضابطه‌گرایی است، چرا از شفاف‌سازی هراس دارید؟! چرا علیرغم منع شهرداری تهران، معاون شهردار تهران کماکان مدیر گروه جامعه‌شناسی است و برای اینکه این سمت را نگه دارد مجبور شده‌اند قانون را دور بزنند و با حکم سرپرستی شش ماهه هر بار مدیریت ایشان را تمدید کنند؟ عدم حضور مدیر گروه به علت‌اشتغالات در شهرداری باعث نارضایتی بسیاری از همکاران و دانشجویان شده است، اما کسی پاسخگو نیست.وی همچنین اظهار داشت: گروه‌های علمی از جمله گروه جامعه‌شناسی در دانشکده ما همیشه از لحاظ سیاسی سعی می‌کردند تعادل خودشان را حفظ کند ولی در دوره اخیر مدیریتی تلاش شده تا با انتقال اساتید و یا جذب اساتید جدید این تعادل به هم بخورد تا افراد راحت‌تر بتوانند منویاتشان را پیش ببرند. البته مجبور شدند که به این روش‌ها روی بیاورند. وقتی در مقام گفت‌وگوی علمی و صریح در موضع پایین قرار بگیری مجبور می‌شوی از دموکراسی و رأی‌گیری به صورت ابزاری برای جبران استفاده کنی و به هم زدن تعادل سیاسی گروه‌ها هم بیشتر از این بابت بوده است. تا می‌خواهیم بحث جدی کنیم سریع رأی می‌گیرند و حرفشان را به کرسی می‌نشانند چون مطمئن هستند که رأیگیریها به نفعشان است. مثلاً می‌گوئیم اثبات کنید «همباشی» یک نوع خانواده است، اما به جای بحث کردن با رأی گیری تصویب می‌کنند که همباشی خانواده است! آیا این رویه‌ها را نباید نقد کرد؟