کارشناس اقتصادی مطرح کرد:
حذف فرآیند کاغذبازی در ادارات یکی از راهکارهای رونق تولید
یک کارشناس اقتصادی گفت: با ایجاد دولت الکترونیک میتوان فرایند طولانی کاغذبازی در ادارات را حذف و فرآیند مجوزگیری را تسهیل کرد.
مرتضی دلخوش در گفت و گو با ایسنا، یکی از راهکارهای رونق تولید حذف بروکراسیهای سنگین است، اظهار کرد: یکی از گزینههایی که دولت میتواند از طریق آن فرایند مجوزگیری را تسهیل کند، الکترونیکی کردن خدمات یا همان ایجاد دولت الکترونیک است. با این سازوکار میتوان فرایند طولانی کاغذبازی در ادارات را حذف کرد.
وی به دیگر تبعات طولانی بودن فرآیند اداری و اخذ مجوزهای گوناگون هماشاره کرد و افزود: واقعیت این است که مجوزهای متعدد هر کدام میتواند رانتهایی را به وجود بیاورد که میتواند چه بسا فسادزا هم باشند.
این کارشناس اقتصادی به وزارت صنعت، معدن و تجارت، وزارت کار و وزارت اقتصاد به عنوان وزارتخانههایی که میتوانند در تسهیل فضای کسبوکار مؤثر باشند،اشاره کرد و ادامه داد: همچنین معاونت علمی نهاد ریاست جمهوری میتواند در تسهیل فضای مجوزگیری برای کسبوکارهای الکترونیک و نوپا بسیار مؤثر باشد.
دلخوش پیشنهاد کرد: برخی از نهادهای مشاورهای در سازمانهای دولتی و خصوصی ایجاد شود تا از این طریق بتوان به ثبت و فعالیت شرکتهای اقتصادی کمک کرد.
گفتنی است، رهبر معظم انقلاب چهارشنبه گذشته در جمع کارگزاران نظام بااشاره به ضرورت حذف موانع فعالیتهای تولیدی در اقتصاد، تاکید کردند: « این پیچ و خمها و دالانهای عجیب و غریب دستگاههای دولتی هم که موجب میشود فضای کسب و کار در جامعه تخریب شود، یکی از مشکلات ماست. من شنیدم که در بعضی از کشورهای دنیا برای راه انداختن یک کار تولیدی، یک نصف روز مثلاً وقت لازم است؛ در اینجا خیلی مشکلات وجود دارد؛ حالا این دست دولت، مجلس و مسئولان است که بایستی فضای کسب و کار را تسهیل کنند.»
رونق تولید گزینهای است که بسیاری از اقتصاددانان آن را اصلیترین راه برونرفت از شرایط خاص اقتصادی این روزها میدانند. مسئله حذف مجوزهای غیر ضروری از آن دست مسائلی است که اقتصاددانان روی آن خیلی تاکید دارند. در واقع حذف مجوزهای غیرضروری تأکیدی بر عدم دخالت دولت در مسائل اقتصادی است. با این همه اگر در مرحله شروع کسبوکار خود مجبور شویم چندین روز را برای گرفتن مجوز از ادارات مختلف صرف کنیم، خود به خود دچار استرس و دلزدگی از انجام کار میشویم. ضمن اینکه هر کدام از این مجوزها هم احتمالاً ما را مقید به پذیرش هزینهها یا تعهداتی میکند.
در چنین شرایطی (بدون در نظر گرفتن دیگر شاخصهای کلان اقتصادی) سرمایهگذاران، تمرکز بر تولید را فعالیتی هزینهزا تلقی میکنند و احتمالاً سرمایه خود را به سمت دیگر حوزههای غیر مولد مانند سفتهبازیهای مرسوم خواهند برد.