در ماه میهمانی خدا با زبان روزه به میهمانی شهیدان رفتن، رسم زیبایی است که عده زیادی از هموطنان مومن، مقید به انجام آن هستند.
این شب‌ها اگر سری به گلزار شهیدان بزنید، در گوشه‌گوشه این بهشت‌های معطر، مردمی را می‌بینید که در جمع‌های چندنفره خانوادگی یا گروه‌های چندین نفره دیگر، سفره ساده افطارشان را در کنار تربت شهیدان پهن کرده‌اند تا در زیباترین لحظات بندگی و دلدادگی میهمان سفره پر تنعم و نورانی مردانی باشند که خود متنعم از سفره الهی و عند ربهم یرزقونند.
در این بین مادران و پدران شهدا را می‌بینی که فرزندانشان آنها را برای افطار میهمان خود کرده‌اند و آمده‌اند تا تشنگی دوری و فراق را با جرعه‌ای دیدار چاره کنند.
 در این بین جوانانی را می‌بینی که خوب فهمیده‌اند از چه کسانی الگو بگیرند و انگار به پای درس شهیدان آمده‌اند، شهیدانی که بسیاری از آنها با لب تشنه به دیدار حق شتافتند و خود اکنون کام‌های تشنه و جویای معرفت را سیراب می‌کنند.
مزار شهیدان مدافع حرم نیز که این سال‌ها جلوه دیگری به گلزار شهدا داده است، پذیرای جمع زیادی از مردم مومن و روزه‌دار است، شهیدانی که خود دیروز از شهیدان دفاع مقدس الگو گرفتند و امروز تبدیل به الگوهایی ملموس‌تر و نزدیک‌تر برای جوانان جویای درس غیرت و شرف و آزادگی شده‌اند.
به راستی چه سری در این خاک‌های افلاکی نهفته است که همچنان با چنین جاذبه‌ای دل‌های مشتاق را به سوی خود می‌کشانند؟ چه زیبا خمینی کبیر، پیر و مراد شهیدان گفت: «همین تربت پاک شهیدان است که تا قیامت، مزار عاشقان و عارفان و دل‌سوختگان و دارالشفای آزادگان خواهد بود.»