مجید قربانخانی، از شهدای مدافع حرم بود که مراسم تشییع او پنجشنبه پنجم اردیبهشت با حضور جمعیتی انبوه و باشکوه تمام برگزار شد. وی ۲۱ دی سال ۹۴ در خان طومان به درجه رفیع شهادت رسید، اما پیکرش سال‌ها دور از وطن بود تا اینکه توسط گروه‌های تفحص و از طریق آزمایش دی‌ان‌ای، شناسایی شد. شهید قربانخانی، در روزگاری نه چندان دور، به اصطلاح، جوانی امروزی و دارای شیطنت‌های خاصی بود. اما متحول شد و ثمره رو بردنش به سمت حقیقت، شهادت بود. به همین دلیل هم به حُرّ مدافعان حرم لقب یافت. خواهر شهید در مصاحبه‌ای درباره او گفته است: «مجید هیچ وقت اهل نماز و روزه و دعا نبود، اما سه چهار ماه قبل از رفتن به سوریه به کلی متحول شد، همیشه در حال دعا و‌ گریه بود، نمازهایش را سر وقت می‌خواند و حتی نماز صبحش را نیز اول وقت می‌خواند، خودش همیشه می‌گفت نمی‌دانم چه اتفاقی برایم افتاده که این طور عوض شده‌ام و دوست دارم همیشه دعا بخوانم و‌ گریه کنم و همیشه در حال عبادت باشم. در این مدتی که دچار تحول روحی و معنوی شده بود همیشه زمزمه لبش «پناه حرم، کجا می‌روی برادرم» بود؛ همیشه ارادت خاصی به حضرت‌زینب(سلام‌الله علیها) داشت.»
شهید مدافع حرم مجید قربانخانی در بخشی از وصیت‌نامه‌اش نوشته بود: «سلام عرض می‌کنم خدمت تمام مردم ایران، سلام می‌کنم به رهبر کبیر انقلاب و سلام عرض می‌کنم به خانواده عزیزم، امیدوارم بعد از شهادتم ناراحتی نداشته باشید و از شما خواهش می‌کنم بعد از مرگم خوشحال باشید که در راه اسلام و شیعیان به شهادت رسیدم صحبتم با حضرت امام خامنه‌ای، آقا جان گر صد بار دگر متولد شوم برای اسلام و مسلمین جان می‌دهم.»