شهید مدافع حرم کربلایی «علی امرایی» در 11 دی ماه سال 1364 چشم به جهان گشود. او از کودکی به حضور در مسجد علاقه‌مند بود. رفت و آمدش به مسجدِ محل، از بچگی‌اش شروع شد. پدرش جزو هیئت امنای مسجد سیدالشهدا(ع) بود. اول مکبّر شد، بعد شروع کرد به قرآن و کم‌کم دعا خواندن. چیزهایی که در مسجد یاد می‌گرفت، در دبستان شهید طالقانی که درس می‌خواند هم سرود اجرا می‌کرد. قرآن، دعا و تشکیل گروه سرود، از جمله فعالیت‌هایش بود. علی در سن 12‌، 13 سالگی مداحی می‌کرد و هیئت می‌چرخاند. کربلایی علی امرایی در دوم تیرماه سال 94 در دفاع از حرم حضرت زینب(س) و طی عملیات مستشاری به دست تروریست‌های تکفیری در سوریه در سن 29 سالگی به درجه رفیع شهادت نائل آمد. از پیکر مطهر این شهید فقط یک دستش باقی مانده بود؛ به یاد دستان بریده حضرت عباس در دفاع از اهل حرم!
بخشی از وصیت‌نامه شهید: نمی‌دانم چرا به دلم افتاده که از این سفر سالم برنمی‌گردم و دلم برای حرم حضرت رقیه(س) و حضرت زینب(س) خیلی تنگ است و بیشتر از آن دلتنگ حرم اربابم؛ ولی الان دیوانه حرمین شریف دمشق شده‌ام. به این سفر می‌روم چون نیاز است الان در آنجا باشم. به خاطر آرامش دل حضرت زهرا(س) و امیرالمومنین(ع) و امام حسین(ع) و امام حسن(ع) و حضرت عباس‌(ع) به سوریه رفتم تا به حضرت زینب(س) ثابت کنم که «کلنا عباسک یا زینب».