(بدان ای سالک راه خدا!) اگر بنا باشد همین قوه غضبیه که انسان برای بقای خودش در این عامل به وسیله آن دفع ضرر می‌کند، به نحوی گسترده (و بدون کنترل) در انسان مطرح باشد، این باز هم مضر و خانمان‌برانداز است.
می‌گویند: یک چنین فردی مثل کلب... سگ درنده‌ای می‌شود، چون او دیگر مرز نمی‌شناسد و تجاوز‌گر است.(1)
امام علی(ع) در این رابطه می‌فرماید: «غضب آتش برافروخته‌ای است که هر کس آن را فرو برد، آن آتش را خاموش کرده است، و هر کس جلوی آن را رها کند، نخستین کسی است که به آن آتش می‌سوزد.»(2) و این مسئله به قدری مهم است که امام صادق(ع) غضب و خشم را مفتاح و کلید هر شر و بدی می‌داند.(3)
ــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- اخلاق ربانی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی(ره)، ج 9، ص 28
2- شرح غرر‌الحکم، ج 2، ص 47
3- اصول کافی، ج 2، ص 303