خبرگزاری رویترز گزارش داد ، بر اساس بیانیه دولت کانادا از این تعداد 8 نفر آنها آزاد شده‌اند ولی پنج نفر همچنان در بازداشت هستند.پیش از این تنها بازداشت سه شهروند کانادایی در چین رسانه‌ای شده بود.
کانادا اول دسامبر سال 2018 «منگ وانژو»، مدیر مالی شرکت مخابراتی «هوآوی» را به خاطر «نقض تحریم‌های آمریکا علیه ایران» بازداشت کرد و درصدد استرداد او به آمریکا بود در پی این اقدام کانادا، پکن چند روز بعد دو شهروند کانادایی به نام‌های «مایکل اسپاور» تاجر و «مایکل کوریگ» دیپلمات سابق کانادایی را به اتهام «به خطر انداختن امنیت ملی چین» بازداشت کرد.روز بیستم دسامبر نیز سخنگوی وزارت امور خارجه چین تایید کرد که سومین شهروند کانادایی به نام «سارا مک لور» به خاطر «کار غیرقانونی» در چین دستگیر شده است.
دادگاه ونکوور کانادا 10 روز بعد از دستگیری خانم منگ، او را با قید وثیقه 7/5 میلیون دلاری آزاد کرد تا دولت این کشور در رابطه با استرداد وی به آمریکا تجدیدنظر و تصمیم‌گیری کند.
چین هم اواخر دسامبر، خانم مک لور را آزاد کرد و وی به کانادا بازگشت رسانه‌های کانادایی از خانم «مک لور» به عنوان معلم نام برده بودند.
دولت کانادا چندین بار گفته که به نظر نمی‌رسد ارتباطی میان دستگیری مدیر مالی هواوی و بازداشت شهروندانش در چین وجود داشته باشد اما دیپلمات‌های غربی مستقر در پکن و دیپلمات‌های سابق کانادایی گفته‌اند که این یک اقدام متقابل و تلافی‌جویانه است.
منگ با قرار وثیقه 7/4 میلیون دلاری ۱۱ دسامبر ۲۰۱۸ آزاد شد و حالا در یکی از دو منزل چند میلیون دلاری‌اش در ونکوور ساکن است و منتظر تصمیم دولت کانادا برای حکم استردادش به آمریکاست. همچنین او باید یک سنسور بپوشد و از ساعت ۲۳ تا ۶ صبح در خانه بماند.
برخورد چین با کانادایی‌ها هشداری به این کشور محسوب می‌شود تا نحوه برخورد با شهروندان چینی را بداند و دست به هر اقدامی نزند چرا که هر عملی عکس‌العملی را در پی خواهد داشت، اما متاسفانه وزارت خارجه کشور ما این اصل مهم و طبیعی را در عرصه بین‌المللی رعایت نکرده و این باعث سوءاستفاده برخی کشورها شده است.
درسي از شرق دور براي ديپلماسي انفعال
گفتنی است چندین ماه از دستگیری اسدالله اسدی دیپلمات ایرانی در آلمان و بازجویی از وی و همچنین اخراج دیپلمات‌های ایرانی از هلند دستگاه سیاست خارجی کشور به این بازداشت‌ها نه تنها واکنشی نشان نداده بلکه سیاست انفعال و سکوت را در پیش گرفته است. متاسفانه در تازه‌ترین مورد از این دفتر قطور نیز ، اواخر ماه گذشته کشور کوچک آلبانی دو دیپلمات ایرانی از جمله سفیر کشورمان را اخراج کرد.
سؤال این است که چرا و چطور به این نقطه رسیده‌ایم که این کشور کوچک و حاشیه‌ای اروپا نیز چنین گستاخانه عمل می‌کند؟ سرنخ پاسخ را باید در ماه‌ها پیش جست. اواسط خردادماه بود که دولت هلند دو دیپلمات ایرانی را اخراج کرد اما در اقدامی عجیب و غیرمنتظره، وزارت امور خارجه کشورمان نه تنها پاسخی به این اقدام خصمانه و بی‌دلیل نداد بلکه با سکوت خود و عدم خبررسانی درباره آن، با این اقدام به نوعی همراه شد و تا وقتی هلند - پس از حدود یک ماه - ماجرا را رسانه‌ای نکرد، از اعلام آن خودداری کرد. این اقدام خصمانه هلند اولین گام از یک سری اقدامات و مواضع خصمانه اروپا علیه جمهوری اسلامی ایران بود.پس از هلند فرانسه به یک مرکز فرهنگی-دینی یورش برد و اتهاماتی واهی علیه ایران مطرح و یک دیپلمات کشورمان را اخراج کرد. واکنش وزارت امور خارجه به اخراج 5 دیپلمات ایرانی(این تعدادی است که تاکنون رسانه‌ای شده!) از اروپا چه بوده است؟ هیچ! در واقع این سکوت و بی‌عملی در قبال هلند و فرانسه و آلمان بود که تیرانا را به این جمع‌بندی رساند که او هم در میانه این دعوا می‌تواند لگدی بپراند و خودی نشان دهد. البته گفتنی است که آلبانی در ایران سفارتخانه و سفیر و دیپلمات ندارد و از این روی کمترین اقدام ما می‌تواند تعطیل سفارتمان در این کشور فکسنی آلوده به حضور همه‌جانبه آمریکا و اسرائیل باشد.
قرار بود عزت را به پاسپورت ایرانی برگرداند و تحریم‌ها را بردارد اما اینک نمی‌تواند حتی از سفرا و دیپلمات‌های خود حمایت کند.