«فیلیپ آلستون»، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور فقر و حقوق بشر، طی گزارش ماه مه (اردیبهشت) خود که تقدیم شورای حقوق بشر این سازمان شده،  نکات مهمی درباره آمارهای فقر در آمریکا و نقش سیاست‌های حکومتی در گسترش آن را برملا کرد و درست به همین دلیل نیز با واکنش بسیار تند برخی از مقامات آمریکا نیز مواجه شد.
اما در واکنش، «نیکی هیلی»، نماینده آمریکا در سازمان ملل این  گزارش را «مضحک» خوانده و کشورش را «آزادترین و ثروتمندترین» کشور دنیا توصیف کرده است. او در بیانیه‌ای مدعی شد: «بسیار مضحک است که سازمان ملل به بررسی فقر در ایالات متحده بپردازد». در مقابل «برنی سندرز»، نماینده مجلس سنا در واکنش به بیانیه «هیلی» نوشته است: «امیدوارم قبول کنید در کشوری که سه ثروتمند ثروتشان بیش از نیمی از جامعه باشد، ما بایستی عملکرد بهتری داشته باشیم». اشاره سندرز به تحقیقی است که «مرکز مطالعات سیاسی» چند ماه پیش انجام داد و به این نتیجه رسید که مجموع ثروت «بیل گیتس»، موسس شرکت مایکروسافت، «جف بیزوس»، موسس شرکت آمازون و «وارن بافت»، سرمایه‌گذار آمریکایی از مجموع دارایی‌هایی 50 درصد پایین جامعه آمریکا بیشتر است. 50 درصد پایین جامعه آمریکا 160 میلیون نفر و یا 63 میلیون خانوار آمریکایی هستند که مطابق این تحقیق ثروت خالص برخی از آنها صفر یا منفی است، در حالی که سه ثروتمند یادشده حدود 263 میلیارد دلار ثروت در اختیار دارند.
در بخشی از گزارش سازمان ملل درباره وضعیت فقر در جامعه آمریکا آمده است: ثروت‌ها و تخصص‌های عظیم در آمریکا در تضادی شوک‌آور با شرایطی قرار دارند که شمار زیادی از شهروندانش در آن زندگی می‌کنند. حدود 40 میلیون نفر در این کشور در فقر، 18 میلیون و 500 هزار نفر در فقر مفرط و پنج میلیون و 300 هزار نفر در شرایط فقر مطلق زندگی می‌کنند. این گزارش می‌افزاید: آمریکا بیشترین آمار بیکاری جوانان را میان کشورهای عضو «سازمان همکاری و توسعه اقتصادی» و بالاترین نرخ مرگ‌ومیر نوزادان را میان کشورهای عضو این سازمان دارد. شهروندانش، عمر کوتاه‌تری نسبت به ساکنان سایر دموکراسی‌های ثروتمند دارند، بیماری میان آنها بیشتر است و بیماری‌های گرمسیری قابل‌ درمان میان آنها رو به فزونی است. آمریکا به‌علاوه بالاترین نرخ زندانی را دارد، میان کشورهای «سازمان همکاری و توسعه اقتصادی» کمترین نرخ مشارکت در انتخابات را دارد و با بیشترین نرخ چاقی میان کشورهای توسعه‌یافته مواجه است.
در گزارش سازمان ملل در مورد علت این وضعیت آمده است: در کشوری غنی مانند آمریکا دوام فقر مفرط یک انتخاب سیاسی است که توسط صاحبان قدرت اختیار می‌شود. فقر را با اراده سیاسی به‌راحتی می‌توان حذف کرد. شاکله جامعه آمریکا را دموکراسی تشکیل می‌دهد، اما این اصل به‌طور مداوم تضعیف می‌شود و به‌تبع آن، مشارکت سیاسی شهروندان که به‌موجب ماده 25 «معاهده بین‌المللی حقوق شهروندی و سیاسی» حقی تضمین‌شده است هم ضعیف می‌شود. اصل «یک فرد یک رای» در عالم تئوری مصداق دارد، اما دائماً بر فاصله آن با واقعیت اضافه می‌شود.
در پایان این گزارش تاکید شده است: ایالات متحده میان کشورهای غربی از بالاترین نرخ نابرابری برخوردار است. 1/5 تریلیون دلار کاهش مالیات در سال 2017 عمدتاً به‌نفع ثروتمندان تمام شد و وضعیت نابرابری را وخیم‌تر کرد.پیش از این سی‌ان‌ان نیز در گزارشی نوشته بود بیش از 41 میلیون نفر در آمریکا به قدری فقیرند که باید میان خرید غذا و پرداخت هزینه سایر موارد ضروری زندگی خود، يکي را انتخاب کنند. این واقعیتي است که در جامعه آمريکا وجود دارد. از میان هر پنج دانش‌آموز که در کلاس درس حضور دارند، چهار نفر به لحاظ غذایی در وضع ناايمن به سر می‌برند. این بدان معنا است که آنها نمی‌دانند وعده غذایی بعدی خود را چه زمانی دریافت خواهند کرد، یا اصلا وعده غذایی بعدی در کار خواهد بود یا نه.از هر هشت آمریکایی یک نفر، و از هر شش کودک آمريکايي یک تن با مشکل گرسنگی دست و پنجه نرم می‌کنند.