هفته‌نامه آبزرور در تحلیلی نوشت: از زمان امضای توافق هسته‌ای مسائل زیادی در ایران تغییر کرده است. به نظر می‌رسد آنچه که به عنوان پیروزی بزرگ دیپلماتیک برای دولت بود اکنون به مسئولیت و بدهی برای دولت حسن روحانی تبدیل شده است.
به گزارش نامه‌نیوز در ادامه این تحلیل آمده است: توافق هسته‌ای ایران و قدرت‌های جهانی، نتیجه مذاکرات فشرده‌ای بود که همزمان با روی کار آمدن دولت روحانی در تهران در آگوست سال 2013 آغاز شد. اما از زمان امضای توافق در سال 2015 سرعت اجرای آن بسیار کند بوده است. پیام انتخاباتی حسن روحانی ساده بود؛ ایران به اعتدال و خروج محتاطانه از انزوا و آزادسازی اقتصاد از بند تحریم‌های اقتصادی نیازمند است.
توافق هسته‌ای ایران و گروه 5+1 شرایط را برای محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران و بازرسی از تأسیسات هسته‌ای این کشور فراهم کرد. این راهی بود که تهران بوسیله آن به غرب نشان داد که به دنبال تولید سلاح هسته‌ای نیست تا در مقابل آن غرب برداشته شدن تحریم‌ها را بپذیرد. اما اعمال تحریم‌های جدید کنگره علیه ایران و باقی ماندن تحریم‌های مرتبط با ادعاهای غرب در زمینه حمایت ایران از تروریسم، تحقق وعده‌های توافق هسته‌ای را زیر سؤال برده است. موضوعی که خبر خوبی برای روحانی و تیمش نیست.
در حالی که بسیاری از هیئت‌های تجاری غربی و آسیایی پس از توافق عازم تهران شدند، پیشرفت اقتصادی در این کشور بسیار کند و آهسته بود چرا که مؤسسات مالی جهانی همچنان در تعامل با ایران ریسک‌پذیر نیستند.
آبزرور می‌نویسد: در نتیجه می‌توان گفت بهبود شرایط اقتصادی مورد انتظار، همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار گرفته است.