خادمان سلطه
سیامک پورزند: هدف ما ترویج فرهنگ غرب بود
نمونه‌اي از اين داستان‌ها در مجله فردوسي به چاپ رسيده است. اين داستان كه در 7/7/1332 در صفحه فانتزي هفته نشريه فردوسي به چاپ رسيده است، «شوهر ايده‌آل يا آخرين مد ازدواج» نام دارد كه به دليل اشاعه فرهنگ بي‌بند و باري از درج آن معذوريم.
در كنار چاپ اين نوع مطالب در نشريات، مراكز و بنيادهاي به اصطلاح فرهنگي هم به‌عنوان مكمل انجام وظيفه مي‌كردند. يكي از اين بنيادها كه نقش بسزايي داشت، بنياد يا دفتر فرح بود.
براساس طرح و برنامه‌اي كه از سوي دفتر فرح طراحي و به اجرا گذاشته شده بود، بايد برخي از مطبوعات و راديو و تلويزيون توجه ويژه‌اي به مقوله هنر نشان مي‌دادند و بدون چون و چرا، از مدرنيسم در حوزه هنر، اعم از شعر، قصه، فيلم و نقاشي حمايت مي‌كردند. كه البته در اجراي اين پروسه چهره‌هاي معروفي از ميان نويسندگان و شاعران شبه روشنفكري چون احمد شاملو كمك‌هاي شاياني به اين جريان كردند(۱).
سيامك پورزند(۲) كه يكي از مهره‌هاي اجرايي اين اهداف بود، در اين‌باره چنين اعتراف مي‌كند:
«هر فردي كه در روزنامه‌ها كار مي‌كرد، نمي‌تواند بگويد كه من با دستگاه‌ها و در رأس همه، ساواك بدون ارتباط بودم. وزارت دربار و وزارت فرهنگ و هنر و همه وابسته بودند و هيچ‌كس نمي‌تواند بگويد من مبرا هستم.»
سيامك پورزند كه كارنامه او در مجله اطلاعات بانوان و تشكيلات «انجمن دوشيزگان و بانوان» و بعدتر در روزنامه‌هاي اطلاعات و كيهان معرف مأموريت اوست، مي‌گويد:
«جشن‌هاي مختلفي را ترتيب مي‌داديم و از افراد و شخصيت‌هاي وابسته‌هاي فرهنگي دعوت مي‌كرديم و با روزنامه اطلاعات به شدت در رقابت بوديم. چون سينماي ايران آن‌طور كه بايد و شايد خيلي راه نيفتاده بود و بيشتر تمركز روي هاليوود و فيلم‌هاي آمريكايي و هنرپيشه‌هاي آمريكايي بود. هدف ما ترويج فرهنگ غرب بود و آن موقع تمام تمركز روي آن هدف بود.»
او به صراحت اعتراف مي‌كند:
«در آن دوران با داريوش فروهر آشنا شدم و «پيك سينما» را با كمك چند نفر كه از اروپا آمده و تحصيل سينما كرده بودند، منتشر كرديم، مثل هوشنگ كاووسي، فرخ غفاري، فريدون رهنما و... و بعضي از فيلم‌ها را بدون سانسور پخش مي‌كرديم و براي گروهي از مقامات كارت دعوت مي‌داديم.»
ــــــــــــــــــــــــــــــــ
-۱ احمد شاملو يكي از چهره‌هاي بارز جريان روشنفكران چپ نماي ايران بود كه بيشتر سال‌هاي عمرش را به عنوان روزنامه‌نويس و فيلمنامه‌نويس فيلم فارسي در خدمت رژيم پهلوي بود. او كه از اوايل دهه چهل به عنوان شاعر نوپرداز و روشنفكر «آوانگارد» مأمور تزيين ظاهر رژيم شده بود، در سال‌هاي آخر حيات رژيم پهلوي با برخورداري از بورس‌هاي اعطايي فرح پهلوي به ظاهر براي معالجه تومور مغزي!! و مطالعه به اروپا و آمريكا رفت. شاملو با وقوع انقلاب اسلامي پس از مدتي زندگي در اروپا ناگهان به ياد وطن افتاد و هنوز شش ماه از عمر انقلاب نمي‌گذشت، نشريه‌اي به نام «كتاب جمعه» راه‌اندازي و در آن جمهوري اسلامي را حكومتي فاشيستي معرفي كرد.
به نقل از: انقلاب روشنفكران، از سري كتاب‌هاي نيمه پنهان، ج دهم، دفتر پژوهش‌هاي مؤسسه كيهان. ص 128.
-۲ سيامك پورزند در سال 1331 همزمان با تحصيل در دبيرستان، به همكاري با مطبوعات روي آورد. وي در آن سال‌ها با نشريات مختلف مؤسسه‌هاي اطلاعات و كيهان به‌عنوان مجري كنسرت‌ها همكاري مي‌كرد و همزمان از طريق تأسيس تشكل‌هاي هنري و انتشار مجلات مربوط به زنان سعي در ترويج فرهنگ غربي ميان زنان و دختران جامعه داشت. او خود مي‌گويد: «در آن زمان اين هدف، از خارج از كشور هدايت مي‌شد».
پورزند ارتباط نزديكي با ساواك و دربار شاه داشت و در خدمت اهداف ضدملي و ضدديني رژيم بود. پورزند، هدف خود را به‌عنوان يك سلطنت‌طلب، در دوران بعد از پيروزي انقلاب اسلامي همچنان دنبال كرد و در سال‌هاي پس از انقلاب از ماهنامه‌ها، هفته‌نامه‌ها و روزنامه‌هاي زنجيره‌اي براي پيگيري اهداف خائنانه خود سود جست.
وي در عين حال كه با گروه‌هاي سلطنت‌طلب براي كودتا و با سازمان جاسوسي سيا براي حمله نظامي آمريكا به ايران ـ كه به ماجراي طبس منجر شد ـ همكاري داشت، از طريق روزنامه‌هاي زنجيره‌اي نيز افكار براندازانه را با هزينه‌هايي كه از خارج دريافت مي‌كرد، پي مي‌گرفت.
پورزند، مقالات همسر دوم خود، «مهرانگيزكار» را در روزنامه‌هاي زنجيره‌اي و دوم خردادي به چاپ مي‌رساند. مهرانگيزكار با فرح و اشرف پهلوي در ارتباط بود و به سفارش آن‌ها عليه حجاب و ترويج دموكراسي غربي و آزادي‌هاي بي‌قيد و شرط زنان مقاله مي‌نوشت. در همين دوره، سيامك پورزند توانست با نفوذ در بدنه اجرايي كشور، به سمت مشاورت عالي سازمان منطقه آزاد كيش دست يابد و از طريق امكانات موجود در آن سازمان، اهداف ضدانقلابي خود را دنبال نمايد. به اعتراف خود او، بودجه فعاليت‌هايش توسط رضا پهلوي و مادرش فرح پهلوي و اشرف تأمين مي‌شد.به گفته وي آن‌ها درصدد فاسد كردن جوانان و بدبين كردن‌شان به نظام جمهوري اسلامي و فراهم كردن زمينه براندازي نظام بودند و اين هدف را هم اكنون از طريق فيلم‌هاي سينمايي و مطبوعات وابسته دنبال مي‌كنند.
سيامك پورزند در سال 1380 به جرم فعاليت‌هاي ضدنظام جمهوري اسلامي دستگير، محاكمه و به 11 سال زندان محكوم شد وي در حالي‌كه به دليل بيماري آزاد شده بود با زندگي وداع كرد.