درحالی که سالیانه شاهد برگزاری دهها جشنواره ریز و درشت درمقابل تولید 80-70 فیلم اغلب غیراستاندارد در این کشور هستیم (و از این لحاظ رکوردار برگزاری جشنواره حتی در میان کشورهایی با تولیدات 700-800 فیلم در سال شده ایم!).جشنواره‌هایی که با هزینه‌های گزاف برگزاری آنها لااقل شاید بتوان قدری به این سینمای فلاکت زده کمک کرد، خبر آمد که جشنواره‌ای دیگر برای اولین بار در دنیا بطور اختصاصی با عنوان یک فیلمساز در ایران برگزار شده است!! (این هم یک رکورد دیگر!!!) آن هم فیلمسازی که بنا به اظهارات پرویز ثابتی (از مسئولان ساواک شاهنشاهی) در کتاب اخیرش به نام «در دامگاه حادثه» در کنار داریوش اقبالی (آوازه خوان شاهنشاهی) از به اصطلاح هنرمندان مورد علاقه اشرف پهلوی بوده است که وی نزد ساواک وساطت آنها را کرده است!
جشنواره فوق که با نام جشنواره ملی نامیده شده! در روز اول خود به نمایش 11 سکانس از فیلم‌های همین جناب به اصطلاح فیلمساز با توضیحات یک منتقد شیفته ایشان اختصاص داشته است! تو خود گویی و خود خندی، عجب مرد هنرمندی!!
بخش دیگر این به ظاهر جشنواره، تجلیل از دو تن از عوامل سینمای ایران (یک کارگردان و یک بازیگر زن) بوده که بازیگر زن یاد شده را (که اینک دیگر از آن چهره اولیه اش تنها یک سایه مفلوک باقی مانده) به گفته خودش، همین جناب فیلمساز به خاک سیاه نشانده است!! و حالا شاید می‌خواهد با دلجویی و تقدیر (والبته از کیسه دیگران)، پس از سالها جبران مافات نماید!!
اعضای هیئت داوران این جشنواره از همه بامزه‌تر هستند: همان به اصطلاح منتقد شیفته و مرید جناب فیلمساز، یک فیلمساز جوان دست پرورده و پسر خود استاد!!! البته فیلم‌ها و به اصطلاح فیلمساران شرکت‌کننده نیز غریبه نیستند و اغلب از محصلان و اعضای همان موسسه ظاهرا آموزشی حضرت فیلمساز به شمار می‌آیند!!
اما تاسف اصلی، پول‌هایی است که از کیسه مردم خرج اینگونه پارتی‌های شخصی می‌شود که از آن جمله 5 روز در اختیار گذاردن پردیس سینمایی ملت از سوی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و موسسه تصویر شهر که در قبال پاسداشت اموال عمومی و بیت المالی که در اختیار آنها قرار گرفته، قاعدتا بایستی امانت داری به خرج داده و آن را در راه اهداف و باورها و ارزش‌های همین مردم هزینه کنند و نه برای خوش آمد و بازی‌های خصوصی گروهی که سالهاست خودشان معترفند با این مردم و آرمان هایشان فاصله‌هایی بعیدی داشته و دارند!