این آدمیزاد شیر پاک خورده از زمانی که دیده به جهان می‌گشاید تا زمانی که دیده مبارک از این جهان فرو می‌بندد، با سوالات زیاد و البته متنوعی برخورد می‌کند که بعضی از آنها جوابی صریح و فوری دارند که مشکل زیادی برای بنی بشر ایجاد نمی‌کنند و می‌توان از آنها به سرعت گذشت، ولی بعضی از آنها هم هستند که اساساً عجیب و خانه براندازند و هنگامی که مطرح می‌شوند چنان حیرت انسان را برمی‌انگیزد که نه تنها انسان، بلکه خود حیرت انسان هم انگشت به دهان می‌ماند!!! و ممکن است که سال‌های سال طول بکشد تا انگشت از دهان خارج کنند و همین طور مات و مبهوت می‌مانند؛ چه برسد که به پاسخی هم دست یابند.
هر ساله در کشور ما همزمان با آغاز سال تحصیلی مراسم‌های گوناگونی در مدارس و مقاطع مختلف تحصیلی انجام می‌شود، تا باعث مبارکی و میمنت سال تحصیلی شود که از جمله این برنامه‌ها این است که هر مسئول عزیزی - چه مرتبط با موضوع و چه غیرمرتبط - سعی می‌کند به هر صورت که ممکن باشد، یک زنگی را به صدا در آورد تا خودش را در شادی دانش‌آموزان شریک کند. حتی دیده شده که در بعضی موارد به زدن زنگ منازل مردم و متواری شدن اقدام نموده‌اند!!!
هفته گذشته و در راستای همین جشن‌ها و زنگ نواختن‌ها رئیس جمهور محترم و عزیزتر از جانمان طبق رسوم بزرگان سابق برای نواختن زنگ یکی از همین مدارس آن هم از نوع ابتدایی یا همان دبستان خودمان وارد عمل شدند و با موفقیت هم این اقدام میمون و مبارک را به ثمر رساندند، که مراتب سپاس ما از ایشان محفوظ است، اما آنچه که در این مراسم بسیار جلب توجه کرد و همچون نگینی درخشان بر ذهن ما ثبت شد؛ سوالی بود که در این مراسم مطرح شد و مانند ضربه‌ای که از وسط زمین فوتبال به توپ زده می‌شود و در فاصله‌ای دور، در کنج دروازه حریفان می‌نشیند در عمق جان ما جای گرفت.
سؤال این بود که «به نظر شما بعد از توافق هسته‌ای با شش کشور قدرتمند جهانی، چه فرصت‌هایی برای ما ایجاد می‌شود؟!»
اما نکته‌ای که از خود سوال مطرح شده بیشتر اهمیت داشت و همان ابتدای کار خودش را نشان می‌داد، مخاطبان این سوال بودند که نه سیاستمداران به نام بودند و نه اساتید دانشگاه و نه دانشجویان و نه حتی تماشاگران برنامه خندوانه که کلاً خیلی هم با حال هستند و نه شخص شریف جناب خان که معروف است به حاضر جوابی، بلکه مخاطبین این سوال نوگل‌های باغ زندگی و دانش‌آموزان مدرسه ابتدایی بودند، که احتمالاً هنگام قرائت این سوال مشغول کشیدن گوش و یا گاز گرفتن بینی نفر جلویی و یا حتی مشغول مقایسه کیف و کفش و کتاب‌های جدیدشان با یکدیگر بودند و یا در بهترین شرایط دهانشان باز مانده بوده است و این ذکر را برلب داشتند که «ما عرفناک حق معرفتک»!!!
آنچه که با توجه به قراین مشهود است این است که بهتر بود این سوال چند روز دیرتر ودر جریان سفر جناب آمانو رئیس معظم سازمان انرژی هسته‌ای جهانی که مدت هاست از مقطع ابتدایی آن هم با بهترین نمرات فارغ التحصیل شده‌اند پرسیده می‌شد که البته از ایشان هم بعید بود با آن همه کمالات و دانش هسته‌ای و غیره بتواند پاسخی مناسب و در خور فراهم آورد.
خلاصه از آنجایی که پاسخ به این سوال اصلا ربطی به ضریب هوشی افراد ندارد و فقط نیازمند سال‌ها مطالعه و ممارست در خواندن کتب متعدد و ماورائی، آن هم حتما با استفاده از منابع کتابخانه ملی است و شاید به همین جهت هم می‌باشد که بزرگان مجلس و سایر موسسات و نهاد‌های دولتی پاسخی در خور و شایسته برای این مسئله هنوز هم که هنوز است پیدا  نکرده‌اند.
به نظر می‌رسد با توجه به اینکه ما از صحیح بودن این سؤال صددرصد مطمئن هستیم و در معلومات خودمان شک داریم که بتوانیم از پس این مهم برآئیم، بهترین محل برای طرح این سوال همان برنامه معروف نود و جناب عادل خان فردوسی پور است که مهارت زیادی در کنکاش و حل و فصل مسائل پیچیده دارد و با استناد به مدارک زنده و مرده و موجود و غیرموجود و در نهایت با تمسک به رای گیری از بینندگان دو آتشه خود حتما جوابی برای این سؤال عجیب کشف خواهد کرد!
* مسعود بنی قاسم
فعال دانشجویی