خدا کرم جلالی در جمع خبرنگاران با بیان اینکه استان‌های جنوبی، شرقی و مرکزی کشور بعنوان کانون‌های بحرانی شناخته شده‌اند، افزود: در حال حاضر برآورد دقیقی از خسارت ناشی از حرکت شن‌های روان وجود ندارد و اگر ابعاد مختلف موضوعاتی نظیر پدیده گردوغبار را بررسی کنیم. خسارت‌های سنگینی دارد. اما برآوردهای اجمالی نشانگر آن است که خسارت سالانه ناشی از پدیده بیابانی شدن در کشور حدود یک هزار میلیارد تومان است.
وی درباره اقدامات صورت گرفته درجهت اجرای طرح بیابان زدایی، گفت: اعضای کنوانسیون مقابله با پدیده بیابان‌زدایی و کاهش اثرات خشکسالی که وزارت جهاد کشاورزی عضو آن است، تعهداتی دارند که براساس آن باید با اتکا به یک برنامه اقدام ملی، عوامل بیابانی شدن شناسایی و راهکارهای پیشگیری از آن پیش‌بینی شود.
جلالی درخصوص میزان اعتبار اختصاص یافته جهت جلوگیری از پدیده بیابانی شدن اظهار کرد: هر کدام از دستگاه‌های عضو کارگروه ملی در این زمینه فعالند و بخشی از کار را دنبال می‌کنند. ولی اعتبارات سازمان جنگل‌ها برای مقابله با کانون‌های بحرانی محدود و حدود 30 میلیارد ریال در سال است.
رئيس سازمان جنگل‌ها اضافه کرد: طبعا مقابله با فقر و جلوگیری از تخریب سرزمین در این زمینه تاثیرگذار است. زیرا اگر سوخت موردنیاز جوامع بومی و محلی را تامین کنیم از پیامدهایی نظیر بوته‌کنی جلوگیری می‌شود. همچنین در بحث آب‌های زیرزمینی در صورتی که از شیوع قلیایی شدن آن جلوگیری شود مانع از بروز پدیده بیابانی شدن می‌شود.
جلالی، گفت: مهم‌ترین راه آن مقابله با تثبیت  شن‌های روان است که تحت تاثیر فرسایش بادی قرار می‌گیرند و با استفاده از بادشکن‌های زنده و غیرزنده این کار انجام می‌شود. در گذشته این کار با استفاده از مالچ‌پاشی صورت می‌گرفت ولی امروز با پوشش‌های گیاهی این کار قابل انجام است و گاها برخی درختان که در منطقه بیابانی هستند، هر کدام چند تن شن را کنترل می‌کنند و مانع حرکت آن می‌شوند. رئيس سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور با تاکید بر اینکه بیشتر طرح‌های آبخیزداری در جهت مقابله با بیابان‌زدایی است، ابراز امیدواری کرد: با طرح‌ها و پروژه‌های داخلی و بین‌المللی 150 هزار تا 170 هزار هکتار سطح را کاهش داده و کانون‌های بحرانی را کنترل کنیم.