تصاویری که مردم از «عزت عصمت‌پناه» در شهر تیتکانلو از توابع شهرستان فاروج در استان خراسان شمالی منتشر کرده‌اند، از تلاش شبانه‌روزی این بانوی کارآفرین در منطقه حکایت دارد.
شهر تیتکانلو در 8 کیلومتری شهر فاروج واقع شده و شغل اغلب اهالی آن کشاورزی و دامداری است، به نحوی که دامداران این شهر برابر آخرین آمار، 19 هزار و 550 رأس دام سبک و سنگین نگهداری می‌کنند که حدود یک‌پنجم کل جمعیت دامی شهرستان فاروج است.
 در این شهرستان 9 هزار خانوار بهره‌بردار بخش کشاورزی و دامپروری هستند که از جمله نتایج فعالیت آنها، تولید 45 تن شیرخام در هر روز است و بیش از 5 تن از این میزان را باید حاصل تلاش دامداران تیتکانلویی دانست.
مهران حیاتی افزود: در این شهرستان 9 مرکز جمع آوری شیرخام فعال است، که مسئولیت یکی از این واحدها با بانوی کارآفرینی است که مجوز جمع‌آوری روزانه 3 تن شیرخام را دارد. این بانوی کارآفرین 57 ساله می‌گوید:  16 سالگی ازدواج کردم و همان سال‌های ابتدایی زندگی براثر یک اتفاق همسرم برای 5 سال به زندان افتاد و مشکلات مان از همان زمان که باید جریمه نقدی همسرم را می‌پرداختم، شروع شد.
وی با اشاره به اینکه برای پایان دادن به فقر و نداری به کمیته امداد برای دریافت وام مراجعه کردم، بیان داشت: با تسهیلات دریافتی، یک رأس گاو خریدم و نخستین سرمایه‌ام همان یک گاو شد.
وی افزود: آستین‌ها را بالا زدم و یک رأس را به 7 رأس رساندم و در این بین، چند رأس را هم برای حل مشکلات به فروش رساندم.
این بانوی کارآفرین بیان داشت: سکته‌های مکرر همسرم بر مشکلاتمان افزود، اما از تلاش ناامید نشدم.
وی خاطرنشان کرد: برنامه بعدی‌ام ایجاد شرکت جمع‌آوری شیر بود که البته ابتدا به تنهایی به منازل دامداران مراجعه و روزانه، شیر تولیدی دام آنان را جمع‌آوری می‌کردم ولی امروز از 30 کیلو به 2 تن شیر رسیده است.
عصمت‌پناه از به کار گماشتن 6 نفر در شرکت خود خبر داد و بیان داشت: با این شرایط کاری 4دختر و یک پسرم را به خانه بخت فرستادم و دختر کوچکم هم در حال تحصیل در دانشگاه است.
وی که تحصیلات خودش مدرک پنجم نهضت سوادآموزی است، گفت: تا قبل از سال 90 بدون گواهینامه رانندگی می‌کردم و شیرخام را از دامداری‌های منطقه جمع‌آوری می‌کردم اما با توجه به خطرات این کار سال 90 پیگیر دریافت گواهینامه شدم وحالا بی‌دغدغه با خودروی مخصوص حمل شیر، این محصول را به کارخانه‌ها انتقال می‌دهم.
وی تصریح کرد: بعد از این که فعالیتم درآمدزا شد، متقاضی قطع مستمری کمیته امداد شدم و از سویی مددجویان آشنا را هم به دریافت تسهیلات و راه‌اندازی کار تولیدی تشویق کردم.
وی که در کنار دامداری، کشاورز و باغدار هم هست، گفت: بعد از ناخوش احوالی همسرم، تمام کارهای کشاورزی و باغداری، حتی آبیاری را هم خودم انجام می‌دهم.
جالب است که وی امروز با توجه به استفاده از تجربیات دامپزشکان طی سال‌های فراوان اشتغال به دامداری، خود به یک مرجع ارائه اطلاعات به دامداران تیتکانلو بدل شده است.
این بانوی کارآفرین، مهم‌ترین دغدغه خود را سرگردان شدن جوانان منطقه در شهرهای کوچک و بزرگ برای یافتن کار برشمرد و بیان داشت: دولت باید جوانان را برای ایجاد اشتغال در شهر و روستای خودشان، کمک کند.
وی با اشاره به این که سود اصلی ناشی از زحمات دامدار را واسطه‌ها می‌برند، گفت: شیر از دامدار با قیمت پایینی خریداری می‌شود اما در قبال آن، کنسانتره و علوفه به قیمت‌های چند برابر عرضه می‌شود که به ضرر دامدار است.
وی که خواهان استمرار حمایت‌های دولتی مثل توزیع سبوس بین دامداران است، تصریح کرد: توزیع مستقیم علوفه بین دامداران هزینه‌ها را کاهش می‌دهد.
عصمت‌پناه در عین حال با اشاره به حمایت‌هایی که در مسیر تولید و خودکفا شدن از وی به عمل آمده، گفت: همان‌طور که سنگ‌های جلوی پایم ناامید‌کننده بود، حمایت‌ها بر همتم می‌افزود.وی ابراز امیدواری کرد: جوانان با شناخت از توانمندی‌هایشان در مسیر تولید و خودکفایی کشور گام بردارند.
صنعتی کردن دامداری سنتی کنونی، برنامه جدید این بانوی کارآفرین است که برای تحقق آن مساعدت بخش دولتی و نظام بانکی را خواهان است.