وقتی اروپا، خیرخواه ایران می‌شود!
چرا دولت بر اجرای «نسخه یونسکو» در سیستم آموزشی اصرار دارد؟
اگر پیگیر اخبار دانشگاهی این روزهای کشور باشید، حتما گزاره‌هایی هر چند کم و بیش اما سؤال‌برانگیز درباره «سند 2030» به گوشتان خورده است. گزاره‌هایی که علاوه بر سؤال‌برانگیز بودن، ابهاماتی را نیز در اطرافش به وجود آورده است که زمینه تعجب بسیاری از اساتید و دانشجویان را فراهم کرده است.
حرف و حدیث‌های زیادی اطراف «برنامه آموزشی 2030 یونسکو» مطرح شده است که برای بسیاری از اساتید و دانشجویان، سؤالاتی را به وجود آورده است؛ سؤالاتی که احتمال می‌رود، پاسخی برای آنها وجود نداشته باشد، حال آنکه دلیلی برای حرکت چراغ خاموش این سند برای تصویب در شورای عالی انقلاب فرهنگی و اجرای بی‌سر و صدای آن در دانشگاه‌ها وجود نداشت!
کمی که دقیق‌تر نگاه کنیم، درباره سند 2030 یونسکو، حرف‌های گفتنی زیادی را می‌بینیم که احتمالا خیلی‌ها درباره آن نشنیده‌اند؛ حرف‌هایی شنیدنی و البته جالب توجه.
لزوم تأیید شورای عالی انقلاب فرهنگی
طبق تاکیدات مقام معظم رهبری هرگونه مبادلات و مراودات علمی و فناوری بین‌المللی باید بر اساس سند جامع مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی باشد، اما سند 2030، یک الگوی آموزشی است که توسط وزرای علوم، بهداشت و آموزش و پرورش به امضا رسیده است و بعد از این امضاها، عدم اجرای این سند برای کشور، تعهداتی را درپی خواهد داشت.
این در حالی است که تجربه چنین رفتاری از سوی دولت در ماجرای برجام مسبوق به سابقه است؛ در حالی که طبق قانون اساسی و تاکیدات رهبر معظم انقلاب، هرگونه مبادلات علمی باید بر اساس تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی صورت گیرد، مسئولین اجرایی محترم، پیش‌تر تعهدات ایران در قبال اجرای سند 2030 را به سازمان ملل داده‌اند.
پس «سند جامع علمی کشور» چه می‌شود؟
از طرفی، منصور کبگانیان، دبیر ستاد راهبری اجرای نقشه جامع علمی کشور با بیان اینکه این برنامه توسط برخی از مسئولان کشور به نام سند آموزش ۲۰۳۰ معرفی شده و دارای ابهام‌های مختلفی است افزود: خوشبختانه جمهوری اسلامی ایران در طی دهه اخیر با تلاش‌هایی که در شورای عالی انقلاب فرهنگی شده، بالاترین و قوی‌ترین اسناد ملی را در حوزه‌های تحول آموزش و پرورش، علم و فناوری، سند دانشگاه اسلامی و سایر موارد به تصویب رسانده است.
برجام آموزشی در راه است؟!
به نظر می‌رسد خیلی زودتر از این حرف‌ها و در حالی که به عقیده بسیاری از کارشناسان داخلی و خارجی، برجام در حوزه هسته‌ای برای ایران و 5+1، شکست خورده و بی‌معنی است اما دولت به دنبال تصویب و اجرای برجام در حوزه‌های دیگر مثل بخش آموزشی کشور است.
اعتراض رئیس‌سازمان بسیج اساتید
در این میان، سهراب صلاحی، رئیس‌سازمان بسیج اساتید در نامه‌ای گلایه‌آمیز خطاب به شورای عالی انقلاب فرهنگی و نمایندگان مجلس شورای اسلامی، خواستار تجدید نظر در اجرای نسخه آموزشی که یونسکو برای ایران پیچیده است شد و تاکید کرد: جاسوسان آمریکایی در لباس یونسکو از بی‌خبری و نادانی بعضی‌ها استفاده می‌کنند (خوشبینانه‌ترین گمانه) و با تقدیم چهار کلمه که «ایران بهترین کشور عضو در منطقه آسیا و اقیانوسیه در هدایت برنامه آموزشی 2030 یونسکو است» مسئولین ساده‌لوح را فریب داده تا ظرفیت عظیم فرهنگی کشور که از مدیترانه تا چین، مرزهای نفوذ آن است، را در اختیار نظام سلطه برای جهانی‌سازی فرهنگ آمریکا قرار دهند که هرکجا رفته‌اند جز غارت و جنایت و نفرت و انزجار چیزی بجای نگذاشته‌اند.
از طرف دیگر، دولت یازدهم در حالی کشور را تحویل گرفت که رتبه علمی کشور در سال 91 به رتبه 15 جهانی ارتقا (در سال 84 حدود 40 بود) و مراکز معتبر علمی جهان، ضمن اعلام رشد 13 برابر متوسط جهانی برای ایران، اعلام کردند که اگر رشد علمی کشور به همین گونه ادامه پیدا کند، در سال 96 به رتبه چهارم یا پنجم جهان خواهیم رسید؛ حالا می‌شود پرسید که با این شتاب در رشد علمی، چه نیازی به تغییر برنامه سیستم آموزشی وجود دارد؟ آیا مسئولین محترم دولت یازدهم معتقدند که نسخه پیچی یونسکو برای سیستم آموزش عالی کشور از سر خیرخواهی است؟
با توجه به حرکت چراغ خاموش مسئولین محترم آموزش عالی در راستای حرکت چراغ خاموش سند 2030 می‌شود پرسید که راز محرمانه تدوین و تصویب و اجرا کردن و دادن تعهد بین‌المللی این سند و رونمایی آن چیست و چه جریانی به دنبال عملی کردن 2030 بدون تائید نهایی نهادهای ذیربط است؟
پیش از این در گزارشی به قلم دکتر محمدحسین محترم در «کیهان» آورده بودیم: در سند 2030 در ظاهر عبارت خوبی مانند آموزش و توسعه پایدار به کار برده شده، اما آنچه که از نتیجه عملی آن به دست می‌آید تغییر باورهای مردم و هماهنگ کردن نسل آینده با سیاست‌های نظام سلطه سرمایه‌داری تحت عنوان نظم جهانی است. همان‌گونه که در دیگر اسناد بین‌المللی سخن از صلح جهانی گفته شده اما نتیجه آن اسناد، جنگ و خونریزی و خشونت در اقصی نقاط جهان است.
حالا باید منتظر ماند و دید که نگاه خوشبینانه مسئولین دولتی در تعامل با غرب و اروپا به کجا خواهد رسید؛ آیا خیرخواهی خوش گمان نصیب ما خواهد شد یا گرفتاری نقض برجام، دامن‌گیر سند 2030 هم می‌شود؟ با این حال، زحمات چند دهه‌ای مسئولان آموزشی در سند جامع علمی کشور قابل اغماض نیست و اینکه چگونه قرار است سندی که سال‌های برای تدوین آن از سوی مسئولین داخلی به منظور پیاده سازی منویات انقلاب اسلامی تدوین شده است با سند اروپایی 2030 عوض شود، معلوم نیست!