روزنامه دولتی شهروند ضمن انتشار این خبر نوشت: برخی تاجران میوه برای برخورداری از مزایای صادراتی، شیوه تازه‌ای ابداع کرده‌اند. محموله‌های بزرگ سیب یکی‌یکی به دریا خالی می‌شود و سیب‌های قرمز و زرد زیر امواج سهمگین دریا گم می‌شود. بخش دیگری از سیب ایرانی با کامیون‌های صادراتی از مرز پرویزخان عبور می‌کند و کمی آن طرف‌تر در بیابان‌های عراق رها می‌شود. ماموریت کشتی و کامیون‌ها که برای سر به نیست کردن میوه ایرانی به پایان رسید، مجوز ویژه واردات صادر می‌شود. چند وقتی است وزارت کشاورزی طرح ویژه‌ای را به اجرا درآورده تا میوه مازاد بازار داخلی را به بازار جهانی عرضه کند. براساس این طرح تازه‌، واردکنندگان موز می‌توانند در ازای صادرات سیب تخفیف ویژه بگیرند و موز را ارزان‌تر از سایر تاجران وارد کنند. اما این پایان ماجرا نبود. حالا نوع جدیدی از کلاهبرداری باب شده است. «صادرات صوری» تازه‌ترین شگرد واردکنندگان میوه برای دور زدن قوانین و گرفتن تشویق‌های تعرفه‌ای صادرکنندگان است و حالا خبرهایی از گمرک هرمزگان مبنی بر متلاشی شدن چند باند صادرات صوری میوه به گوش می‌رسد.
ملکی فرمانده انتظامی هرمزگان اعلام کرده که یک باند 5 نفره صادرات صوری سیب متلاشی شده است. به گفته او، این باند با سندسازی فرآیند صادرات صوری کالا را طی کرده و بدون صادرات واقعی کالا از مزایای صادرات از جمله جوایز صادراتی، ارز دولتی، کاهش عوارض واردات کالا، گرفتن تسهیلات بانکی استفاده می‌کردند. عیسی کلانتری وزیر پیشین کشاورزی و مشاور عالی اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس‌جمهوری، نیز به «شهروند»  می‌گوید: طرح تازه نه تنها به رونق بازار صادرات منجر نشد، بلکه عده‌ای برای دریافت تخفیف‌های تعرفه‌ای، بی‌کیفیت‌ترین و ارزان‌ترین محصولات باغی را به بازار جهانی عرضه می‌کنند و اعتبار کالای ایرانی را مخدوش می‌کنند. البته برخی از مدیران وزارت کشاورزی هنوز هم زیر بار صادرات صوری نمی‌روند و می‌گویند؛ این شایعه‌ای است که دلالان موز به راه انداخته‌اند تا محدودیت تازه را از پیش پای خود بردارند و البته گمرک ایران نیز به این موضوع واکنش نشان داده و با ارسال بخشنامه‌ای خواهان توقف موقت صادرات سیب در ازای واردات موز شده است.
به گفته عیسی کلانتری دولت هیچ نظارتی بر نحوه انجام صادرات نداشته است. او با تأیید ماجرای صادرات صوری سیب به «شهروند» می‌گوید محموله‌های صادراتی در دریا و بیابان‌های اطراف مرزها رها می‌شوند. در شرایطی که صادرکننده به دنبال کسب سود اقتصادی از محل صادرات است، سعی می‌کند که بهترین محصول را انتخاب کند اما وقتی صادرات شرط دریافت یک مجوز دیگر می‌شود، کسب سود دیگر ملاک نیست و مسئله دریافت  مجوز است، حالا به هر قیمتی.