بهترین راهکار برای مقابله با تحرکات منفی سعودی‌ها در آسیا
فوتبال ایران را از درون تقویت کنیم
سرویس ورزشی -
بارها به سهم و توان خود نوشته‌ایم اگر این فوتبال از درون ضعیف نشود، بلکه تقویت شود، هرگز در مصاف با حریفانی مثل عربستان سعودی و بویژه ضعیف‌تر از آن کم نمی‌آورد. این را از سر شعارزدگی و هیجان آمدن نمی‌نویسیم، بلکه براساس واقعیات، سوابق و نتایج ثبت شده در تاریخچه فوتبال کشورمان تاکید می‌کنیم.
دوستداران ورزش و کسانی که اخبار و رویدادهای این عرصه را پیگیری می‌کنند، به خوبی از سمپاشی اظهارات سخیف و اقدامات، مضحک و در عین حال رسوای رژیم سعودی علیه ورزش و فوتبال ایران اطلاع دارند و از همین رو و هم از جهت بی‌ارزش بودن اصل موضوع، نیازی به مرور و تکرار ماجرا نداریم، آنها بعد از اینکه مسئولان (؟) کنفدراسیون فوتبال آسیا را متقاعد و در واقع «راضی» (!!) کردند که مسابقات تیم‌های ایرانی با تیم‌های عربستانی در کادر جام باشگاه‌های آسیا، در کشوری ثالث برگزار شود، چند روز پیش هم موفق شدند مسئولان (؟) کنفدراسیون آسیا را مجاب و در واقع راضی(!!) کنند که «ایران می‌تواند میزبان همه بازی‌های عراق در انتخابی جام جهانی 2018 روسیه به غیر از دیدار عربستان باشد.
بده - بستان‌های آلوده
اتفاقی که صدالبته هر ایرانی با غیرتی را ناراحت و عصبی می‌کند و به صورت‌های مختلف به واکنش وامی‌دارد، که این طبیعی است، اما در این میان بعضی دوستان هم این کامیابی سعودی‌ها را در پیشبرد برنامه‌های ضدایرانی خود، به حساب دیپلماسی قوی سعودی‌ها گذاشتند، در حالی که اسم این اصلا دیپلماسی نیست، بلکه جز بده‌بستان‌های کثیف که یکسوی آن رژیم آلوده و تا بن‌دندان وابسته به صهیونیست‌ها قرار دارد و طرف دیگر مشتی جیره‌خوار بی‌شخصیت که علی‌رغم ظاهر خوش دک و پز خود، در برابر «جیرینگ جیرینگ» دلارها و رشوه‌های سعودی‌های باج‌بده و رشوه‌دهنده، دم‌تکان می‌دهند و عربده می‌کشند!
هدف وسیله را توجیه نمی‌کند
000 و ما صد البته از فدراسیون فوتبال خود، علی‌رغم همه انتقاداتی که از نظر فنی و مدیریتی بر آنها وارد می‌دانیم، هرگز توقع نداریم که به این‌گونه زد و بندهای کثیف و شرم‌آوری که برخی ناخواسته یا نادانسته اسم آن را «دیپلماسی» می‌گذارند، وارد شود و به رقابت با دیگران برخیزد. البته این توقع هست که مسئولان فوتبال و ورزش ما، در مجامع بین‌المللی و فدراسیون‌های قاره‌ای در جهان با تمام توان مدافع حق و حقوق ورزش ایران باشند، اما در این راه بر اساس آموزه‌های دینی و الهی هیچ مسلمان موفق و هیچ انسان باشرافتی حاضر نیست به مصداق «هدف» وسیله را توجیه می‌کند به هر وسیله و ابزاری متوسل شود و آلودگی و ناپاکی را رواج و گسترش دهد. اتفاقی که طی این مدت افتاد، به گمان ما، خود یک «برکت» است، شاهد زنده و نمونه‌ای غیرقابل انکار است تا با دقت و تأمل در آن، فهم و آگاهی و بصیرت اهالی ورزش از آنچه در ورزش این دنیای آلوده به سیاست‌های کثیف و روش‌های غیرانسانی و ناجوانمردانه می‌گذرد بهتر مطلع شوند و با تمام وجود لمس کنند. سازمان‌ها و تشکیلات ریز و درشت جهانی حتی اگر بخواهند، نمی‌توانند فارغ و جدا از سیاست کلی نظام سلطه جهانی عمل کنند، نمی‌توانند فرهنگ و روش‌های دیگری جز آنچه بر کلیت سازمان‌ها و تشکیلات جهانی حاکم است عمل کنند، مگر سازمان ملل می‌تواند که مثلا فیفا یا فیده یا کمیته بین‌المللی المپیک بتواند؟! مگر یوفا می‌تواند که A.F.C بتواند؟!
بزک خارجی‌ها!
این واقعیتی است که البته برای آنها که در سراسر جهان به معنای واقعی از «ورزش» روز در دنیای امروز شناخت دارند، کاملا طبیعی و امری جاافتاده است و درست برخلاف حرف و نظر کسانی که گاه از تریبون‌های رسانه‌ای و اسمی کشور خودمان، یا از سر از مرحله پرتی یا بی‌سوادی یا غرض و مرض، درصدد بزک کردن هر چه خارجی است، هستند و ... که این خود بحث مفصلی است و ما به سهم خود پیش از این بارها به این موضوع پرداخته‌ایم و آن را یکی از آفات رسانه‌ای کشورمان در همه عرصه‌ها از جمله ورزش ذکر کرده از مسئولان و متولیان امر در صدا و سیما، در وزارت ارشاد و... خواسته‌ایم در این‌باره اینقدر منفعل و واداده عمل نکنند و... خواسته و ناخواسته درباره فرهنگ این سرزمین مظلوم و اخلاق و رفتار این اجتماع تحت هجوم‌های بی‌امان، قصور و بالاتر از آن مرتکب «خیانت» نشوند. دراین‌باره براساس وظیفه و مسئولیتی که برعهده داریم، در آینده باز هم خواهیم نوشت، اینجا می‌خواهیم به بهانه اتفاقات اخیر و شلتاق کردن‌های سعودی‌ها و ذلت‌پذیری مسئولان(!) فوتبال آسیا و حتی جهان(فیفا) عرض کنیم این واقعیتی است که آن را نمی‌توان کتمان کرد و اتفاقی است که افتاده و دارد می‌افتد، تکلیف و مسئولیت ما، به ویژه مدیران ورزش و دست‌اندرکاران فوتبال و حتی جامعه فوتبال در این شرایط چیست و چه باید باشد؟
از ولاپان تا امروز
بالاتر گفتیم، در درجه اول توقع این است که مسئولان ورزش و فوتبال ما در مجامع بین‌المللی، حضوری فعال، شجاعانه و مقتدرانه داشته باشند و با تمام توان و بدون مماشات و ملاحظات شخصی و مرعوب شدن و جوزدگی و.. از حق و حقوق ورزش ایران دفاع کنند. این سخنی است که سال‌هاست نوشته و گفته‌ایم. یادمان می‌‌آید حدود ده ، پانزده سال پیش آن موقع فردی به نام «ولاپان» دبیر کنفدراسیون آسیا بود، این حرف‌ها را هم می‌نوشتیم و به شدت از عملکرد این شخص و اجحاف‌هایی که در آن برهه علیه فوتبال ایران روا می‌داشت، انتقاد می‌کردیم و البته از سوی بعضی رسانه‌های ورزشی این مملکت و بعضی آدم‌های از مرحله‌پرت قلم به دست، مورد ناز و نوازش قرار می‌گرفتیم! چون آنها در هر صورت طرفدار «آدم خارجی» و «جنس خارجی» و هرچه «خارجی» بودند، و ما هم چون ایرانی هستیم، تکلیف! موضع‌گیری آنان مشخص بود!... بگذریم.
بهترین حربه؛ تقویت درون!
کار اصلی‌ای که ما باید انجام دهیم، «ما» یعنی هر کسی که در این ورزش و فوتبال به عناوین مختلف حضور دارد و خود را «ایرانی» می‌داند، آری کار اصلی که «بهترین»- در واقع تنهاترین کاری است- که می‌شود انجام داد، این است که از «درون» فوتبال خود را تقویت کنیم. واقعیت‌ها، حساسیت،دشمنی‌ها و مسئولیت‌ها را درک کنیم و فراتر از حرف زدن و شعار دادن، به تقویت ورزش - و در این بحث فوتبال ملی- کمک کنیم. راه مقابله با این اقدامات کینه‌توزانه که بیش از هرچیز از عقده حقارت طرف مقابل ناشی می‌شود این نیست که علیه او بگوییم و بنویسیم و شعار دهیم و سزا و ناسزا گوییم و بدتر از آن با دیدگاه جناحی و باندی مسئولان خود را بکوبیم و پیش خود تصور کنیم که شجاعانه! به مسئولیت ملی، انقلابی و حرفهای خود عمل کرده‌ایم، راه اصلی و بهترین و تنها راه مبارزه و پاسخگویی به این رفتارها و دشمنی‌ها این است که دست به دست هم بگذاریم و به پشت به پشت هم دهیم و خالصانه و مدبرانه به تقویت فوتبال ملی بپرد ازیم و اجازه ندهیم کسی یا کسانی، از سر غرض و مرض یا از سر منفعت جویی یا نادانی، از درون بر سر فوتبال ما کاری کنند که نتیجه آن شاد کردن دشمنان و بدخواهان باشد. متاسفانه این اتفاقی است که کم و بیش در فوتبال ما بارها اتفاق افتاده است و می‌افتد. اتفاقی که بارها نوشته و گفته‌ایم که بزرگترین علل ناکامی فوتبال ایران در بسیاری از صحنه‌های بین‌المللی بوده است. دست‌اندرکاران وقوع این اتفاق از داخل هر کسی که هستند و باشند و با هر نیت و مقصدی که سعی می‌کنند این‌گونه اتفاقات در فوتبال ما رقم بخورند، عملا به تضعیف فوتبال ملی کمک می‌کنند و دراین‌باره، به طور منطقی همدست و جاده صاف کن بدخواهان و پیاده شدن اغراض و نقشه‌های ضد ایرانی آنها، هستند.
عربستان سعودی حریفی کوچک!
ما بارها به سهم و توان خود نوشته‌ایم اگر این فوتبال از درون ضعیف نشود، بلکه تقویت شود، هرگز در مصاف با حریفانی مثل عربستان سعودی و بویژه ضعیف‌تر از آن «کم» نمی‌آورد. این را از سر شعارزدگی و به هیجان آمدن نمی‌نویسیم، بلکه براساس واقعیات، سوابق و نتایج ثبت شده در تاریخچه فوتبال کشورمان تاکید می‌کنیم. فوتبال ما از لحاظ نیروی انسانی اینقدر «مایه» دار هست و از لحاظ امکانات اگر نه در سطح عالی، اما آنقدر غنی و دارا هست که بتواند، حریفان بی‌ریشه‌ای مثل عربستان‌سعودی و... را در هر میدانی با هر شرایطی مغلوب کند. اگر در مقطعی هم عربستان توانست سری در سرها در آورد و مثل قهرمان آسیا شود یا مسافر جام جهانی شود و... آن را بیشتر باید به حساب همین بازی‌های کثیف و غیرورزشی پشت پرده و بند و بست‌ها و سبیل چرب کردن‌ها و... همچنین نزول فاحش تیم‌هایی مثل تیم‌ملی فوتبال ایران دانست. امروز فوتبال عربستان در هیچ سطح و رده سنی، در فوتبال آسیا، محلی از اعراب ندارد و بعد از یک مقطع گذرا، به دوران نزول و در واقع به واقعیت «اصل» خود بازگشته است. بنابراین همان طور که در آغاز این نوشته اشاره شد، پرداختن به حریفی کوچک چون عربستان سعودی و اقدامات مضحک و رسوای کارگزاران دولتی و ورزشی آنها، دور از شان این رسانه و اصولا ورزش ایران و فوتبال پرافتخار این دیار است، ما هم در اینجا به بهانه اتفاقات اخیر، باز هم داریم حرفهای همیشگی خود را تکرار می‌کنیم و به ویژه بار دیگر داریم روی این موضع تاکید می‌کنیم که توان و بضاعت بالقوه مادی و غیرمادی این فوتبال آنقدر هست که در صورت به کار گرفتن صحیح آن و بالفعل در آوردن آن توانایی‌های نهفته، هرگونه نقشه و توطئه و بند و بست و... علیه آن، حداقل در سطح قاره آسیا، خنثی و بی‌اثر باشد.