(بدان ای سالک عزیز!) پسرم تا نعمت جوانی را از دست ندادی فکر اصلاح خود باش که در پیری همه‌ چیز را از دست می‌دهی. یکی از مکاید شیطان که شاید بزرگ‌ترین آن باشد که پدرت بدان گرفتار بوده و هست - مگر رحمت حق تعالی دستگیر او باشد - استدراج است. در عهد نوجوانی، شیطان باطن که بزرگ‌ترین دشمنان او است، او را از فکر اصلاح خود باز می‌دارد، و امید می‌دهد که وقت زیاد است، اکنون فصل برخورداری از جوانی است و هر آن و هر ساعت و هر روز که بر انسان می‌گذرد، درجه درجه او را با وعده‌های پوچ از این فکر باز می‌دارد تا ایام جوانی را از او بگیرد و آنگاه که جوانی رو به اتمام است، او را به امید اصلاح در پیری سرخوش می‌کند.
و در ایام پیری نیز این وسوسه شیطانی، از او دست نکشد و وعده توبه در آخر عمر می‌دهد و در آخر عمر و شهود موت، حق تعالی را در نظر او مبغوض‌ترین موجود جلوه می‌دهد، که محبوب او که دنیا است را از دستش گرفته است، این حال اشخاصی است که نور فطرت در آنها به کلی خاموش نشده است...(1)
ــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- صحیفه امام، ج 20، ص 437، نامه 1366/9/28