سرویس ورزشی-

اواخر شهریورماه گذشته ترکمنستان میزبان
سی و چهارمین نشست اعضای شورای المپیک آسیا (OCA) بود که به منظور تعیین محل برگزاری بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ و همچنین برگزاری دومین جلسه هماهنگی بازی‌های ۲۰۱۷ داخل سالن آسیا در عشق‌آباد برگزار شد؛ اما مهمترین بخش این نشست مربوط به انتخاب اعضای هیئت رئیسه و همچنین روسای ۱۸ کمیته شورای المپیک آسیا بود که اتفاقات با معرفی کیومرث هاشمی، رئیس کمیته ملی المپیک ایران به عنوان یکی از ۶ فرد منتخب و مورد نظر رئیس OCA برای عضویت در هیئت اجرایی همراه شد.
کیومرث هاشمی در کنار «سهیل خوری» از لبنان، «پرنس بولکیا» از برونئی، «میرابور عثمانو» از ازبکستان، «فرناندو» از سریلانکا و «راد حامدی» از عراق نفرات منتخب رئیس شورای المپیک آسیا برای عضویت در هیئت اجرایی این شورا تا سال ۲۰۱۹ بودند؛ عضویتی که در ازای آن ایران یکی از مهمترین کرسی‌های بین‌المللی خود را از دست داد. آن هم بعد از ۲۴ سال ریاست متوالی و بدون وقفه بر این کرسی!
کمیته آمار و اطلاعات شورای المپیک آسیا (OCA) یکی از ۱۸ کمیته‌ای بود که انتخاب ریاست آن در جریان اجلاس شهریورماه انجام شد. این انتخابات در حالی برگزار شد که بهرام افشارزاده از سال‌ها پیش و تقریبا همزمان با شکل‌گیری شورای المپیک آسیا، ریاست این کمیته را بر عهده داشت و به همین دلیل در اجلاس عشق‌آباد ترکمنستان هم شرکت کرد تا گزارشی از دوره رو به اتمام ریاست خود در کمیته آمار و اطلاعات OCA ارائه کند.
بهرام افشارزاده اما بر خلاف بسیاری از ادوار گذشته این بار توسط کمیته ملی المپیک ایران به عنوان کاندیدای ریاست کمیته آمار و اطلاعات شورای المپیک آسیا و هیچ یک از کمیته‌ها و پست‌های دیگر این شورا معرفی نشد؛ شاهرخ شهنازی، دبیر کل کمیته ملی المپیک، کاندیدای معرفی شده ایران برای انتخابات ریاست کمیته آمار و اطلاعات OCA بود. دبیر کل کمیته ملی المپیک اما در کسب آرای لازم برای بر عهده گرفتن ریاست این کمیته موفق نبود و بدین ترتیب در غیاب افشارزاده در جمع کاندیداها، نماینده کشور مغولستان به نام «دمچیگجاو زاگسورن» ریاست کمیته آمار و اطلاعات شورای المپیک آسیا را بر عهده گرفت و اینگونه یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین کرسی‌های بین‌المللی ورزش ایران از دست رفت.
اینکه از یک کشور دو نفر نمی‌توانند عضو هیئت اجرایی OCA باشند توجیهی بود برای معرفی نکردن افشارزاده به عنوان کاندیدای ریاست کمیته آمار و اطلاعات. این در حالی بود که در پایان انتخاباتی که در عشق آباد ترکمنستان برگزار شد، کویت، قزاقستان، کره جنوبی و چین صاحب دو نماینده و ژاپن هم صاحب سه نماینده در کرسی‌های مختلف شورای المپیک آسیا شدند.
در هر صورت در انتخابات اخیر شورای المپیک آسیا و با وجود عضویت کیومرث هاشمی در هیئت اجرایی، ریاست کمیته آمار و اطلاعات این شورا توسط یک ایرانی از دست رفت آن هم به خاطر یک کوتاهی در معرفی دوباره بهرام افشارزاده که سالیان سال این سمت را برعهده داشت و معرفی بی‌نتیجه یک کاندیدای دیگر (شاهرخ شهنازی) به جای وی! این در حالی بود که بهرام افشارزاده ۲۴ سال متوالی ریاست کمیته آمار و اطلاعات OCA را بر عهده داشت و از این حیث با ثبات‌ترین و به نوعی قدیمی‌ترین کرسی بین‌المللی برای ورزش ایران را در اختیار داشت.
بهتر بود مدیران کمیته ملی المپیک در این مسئله مهم نگاه ملی داشتند و به جای معرفی دبیر کمیته، افشارزاده را معرفی می‌کردند که در ورزش آسیا چهره‌ای شناخته شده است. آخر در کجای دنیا از مدیری با 24 سال سابقه ریاست متوالی و بدون وقفه بر یک کرسی بین‌المللی، عبور کرده  و به جایش مدیر دیگری را معرفی می‌کنند؟!
اتفاقا معرفی شاهرخ شهنازی برای گرفتن یک پست بین‌المللی نه تنها ایرادی نداشت، بلکه خوب هم بود ولی چرا باید وی به جای یک ایرانی معرفی شود؟! واقعا بر اساس کدام منطق و استدلال مدیران کمیته چنین تصمیمی را اتخاذ کردند؟! اگر قرار بود شهنازی هم صاحب کرسی بین‌المللی شود، وی را برای سمت‌های دیگر نامزد می‌کردیم، نه اینکه افشارزاده را حذف و شهنازی را به جایش معرفی کنیم، و در نهایت نیز همان کرسی را از دست دهیم!
اما نکته مهم دیگری که نباید مغفول واقع شود این است که چرا این اتفاق مهم بعد از گذشت یک ماه رسانه‌ای شد؟! آیا دلیلش آن نبود که کمیته ملی المپیک به عنوان یکی از نهادهای مهم ورزشی، ترجیح داد خبر را رسانه‌ای نکند تا مبادا ناکامی در حفظ یک کرسی بین‌المللی مهم، به پای مدیران این کمیته نوشته شود؟!
کمیته ملی المپیک 25 شهریور ماه 5 خبر از نشست شورای المپیک آسیا در عشق‌آباد را روی خروجی سایت خود قرار داد اما دریغ از درج یک خبر از حذف کرسی 24 ساله ورزش ایران در قاره کهن!