روایت دوستان در وصف شهید: خاطره‌ای كه با ايشان داشتم و با آمدن نام مبارك امام رضا(ع) در ذهنم تداعي شد، اين است كه يك شب تا به صبح  حياط هاي حرم امام رضا(ع) را زير پا گذاشت و تمام زباله‌ها و خرده زباله هاي حرم را جمع آوري كرد، او مي گفت: حيف است حرم اماممان كثيف باشد.
 غروب جمعه‌ها هركسي با سيد كار داشت مي‌توانست او را در گلزار شهدا پيدا كند. از بس عاشق شهدا و راه و رسمشان بود چندين و چند بار به مناطق عملياتي سفر كرد. انگار با شهدا سَر و سرّي داشت.  در دفترش از خاطرات سفر خود به شلمچه نوشته بود:
((شلمچه محل غربت شهداست  كه  اگر خوب  گوش كني هنوز صداي يا زهرا(س)، يا زهراي  شهدا را مي شنوي))
در زندگي سه آرزو داشت كه به هر سه آرزوي خود رسيد.
اولين آرزويي كه به آن رسيد ديدار مقام معظم رهبري(مدظله) بود كه در زمان ديدار رهبر با پرسنل سپاه در سال 1388 تحقق يافت. آرزوي دومي كه به آن دست پيدا كرد زيارت كربلاي معلي و عتبات عاليات بود كه چند ماه قبل از شهادتش نصيبش شد. و بالاخره آرزوي سومش قبل از ظهر روز سه شنبه مورخه 20/7/1389در دهه كرامت به وقوع پيوست و آن شهادت بود.