بچه‌های این روستا در مدرسه‌ای درس می‌خوانند که سقفش نه سوراخ و نه شکافی دارد که آسمان به تمامی در آن پیداست.اهالی روستا از فقدان امکانات رفاهی مثل برق و آسفالت و جاده دسترسی و مدرسه محرومند.
خانواده‌های روستا به دلیل کمبود امکانات دو بار در سال مجبور به کوچ از منطقه هستند در فصل زمستان به اطراف شهرستان مسجد سلیمان و در فصل تابستان به استان چهار محال و بختیاری می‌روند. به خاطر اینکه روستا فاقد راه دسترسی است و در فصل زمستان با بارش برف مشکلات رفت و آمد مردم و تامین علوفه دام‌هایشان مضاعف می‌شود و در تابستان نیز به علت فقدان برق و گرما مجبور به مهاجرتند.
اهالی روستا هر بار به مسئولان ذی‌ربط مراجعه می‌کنند آنان می‌گویند اعتبار نیست. مگر 4 کیلومتر جاده که روستا را به مسیر اصلی متصل می‌کند چقدر هزینه نیاز دارد که بعد از این همه سال تامین نشده است.بچه‌های روستا نیازمند مدرسه هستند زیرا آنان در سرمای سخت زمستان در بیرون مدرسه درس می‌خوانند. کلاس‌ها سقف ندارد و داخل و بیرونش با هم فرقی نمی‌کند. این مدرسه در سال 1353 با سنگ و چوب ساخته شده و بسیار فرسوده است.
در کنار این کمبودها چشمه‌های آب معدنی با خواص تایید شده از سوی کارشناسان، وجود آسیاب‌های قدیمی، همچنین طبیعت بکر زاگرس با کوه‌های فراخ و درختان کوهی، این روستا را در صورت تامین امکانات می‌تواند به یک روستای گردشگری و درآمدزا برای استان خوزستان تبدیل کند.
اهواز- خبرنگار کیهان