سرویس خارجی-

پس از ۱۹ سال، عکس‌های قتل‌عام حدیثه عراق، که توسط نظامیان اشغالگر آمریکایی صورت گرفت، از برخی از رسانه‌های آمریکایی به بیرون درز کرده است.

«آمدند و کَندند و سوختند و کُشتند و بُردند و رفتند.» این جمله نه از قلم جوینی در وصف جنایات مغول‌هایِ بدویِ بیابانگرد در ایران قرن هفتم هجری قمری که از قلم یک روزنامه‌نگار چکیده است، آن هم در وصف آنچه آمریکایی‌هایِ متجدد! در 20 سال اخیر در عراقِ اشغالی کردند. 

گزارش نوشتن فرسودنِ بیهوده قلم است، تصاویر خود گویای عمق فاجعه است: زنان و کودکانِ خونین و بی‌جان بر زمین افتاده و... کشتار حدیثه اشاره به حوادثی است که طی آن ۲۴ غیرنظامی عراقی شامل کودک، زن و مرد توسط گروهی از تفنگداران دریایی آمریکا در شهر حدیثه در ۱۹ نوامبر ۲۰۰۵ (28 آبان 1384) وحشیانه کشته شدند. بسیاری از قربانیان از فاصله نزدیک مورد اصابت گلوله قرار گرفته‌اند و همه آنها نیز شهروندان عادی بودند. مگر کودک 3ساله شبه‌نظامی هم داریم! گفته می‌شود که این کشتار در انتقام کشته‌شدن یکی از اعضای گروه تفنگداران دریایی، «کرپل میگل تارازاس»، که در بمب‌گذاری کنار جاده‌ای در همان نزدیکی محل سکونت قربانیان عراقی‌ها منفجر شد، انجام شده ‌است. بسیاری این کشتار را با حادثه کشتار «می لای» در ویتنام جنوبی همسان می‌دانند. حالا پس از ۱۹ سال، عکس‌های قتل‌عام حدیثه از سوی روزنامه نیویورک‌تایمز به بیرون درز کرد. در زمانی که حساسیت‌ها کم شده است! 

کوچک‌ترین قربانی، یک دختر سه‌ساله است و مسن‌ترین قربانی هم مردی ۷۶ساله. این تفنگدارانِ جانیِ وحشیِ نیروی دریایی آمریکا بعدها ادعا کردند که در آن روز با شبه‌نظامیان مبارزه می‌کردند! اما با کشته‌شدگانی که همگی غیرنظامی بودند! این کشتار به «قتل‌عام حدیثه» معروف شد. چهار تفنگدار دریایی به قتل متهم شدند، اما بعدا این اتهامات کنار گذاشته شد. ژنرال «جیمز ماتیس» که پس از آن وزیر دفاع آمریکا شد، همچنین در نامه‌ای به یکی از تفنگداران دریایی، اتهامات او را رد کرد و او را بی‌گناه دانست. 

در سال ۲۰۱۲، زمانی که پرونده نهائی با یک توافق بدون حکم زندان به پایان رسید، جنگ عراق به پایان رسید و داستان‌هایی درباره میراث اشغال آمریکا به ندرت مورد توجه قرار ‌گرفت. به گزارش نشریه نیویورکر، تأثیر یک جنایت جنگی، اغلب مستقیما با وحشتی که تصاویر در میان مردم ایجاد می‌کند مرتبط است. بدرفتاری با زندانیان در زندان بدنام «ابوغریب» با انتشار عکس‌هایی به یک رسوایی بین‌المللی تبدیل شد، اما قتل‌عام‌های حدیثه چنین توجهی نگرفت. تعدادی از تصاویری که نظامیان آمریکایی گرفته بودند علنی شد اما اکثر آنها هرگز منتشر نشدند. پس از پایان این قتل‌عام و کشتار خونبار علیه غیرنظامیان عراقی نیز ۲ تفنگدار دیگر که گویا به ته دره وحشی‌گری سقوط نکرده بودند برای مستند سازی صحنه‌های قتل مشغول به کار شدند. «رایان بریونز» دوربین دیجیتال با خود آورد و «اندرو رایت» یک ماژیک قرمزرنگ با خود داشت. بریونز و رایت از محلی به محل دیگر رفتند؛ اجساد را با اعداد علامت‌گذاری کردند و سپس از آنها عکس گرفتند. سایر نظامیان، از جمله یکی که در واحد اطلاعات کار می‌کرد هم از این صحنه‌های جرم و جنایت آمریکایی‌ها در عراق عکس گرفتند. با اتمام کار عکسبرداری از قربانیان، آنها مجموعه‌ای از عکس‌ها را ایجاد کردند که قوی‌ترین شواهد علیه هم‌رزمان‌شان بود.

در سال ۲۰۱۴، ژنرال «مایکل هیگی» که در زمان قتل‌های حدیثه فرمانده یگان تفنگداران نیروی دریایی آمریکا بود، درباره مخفی نگه‌داشتن تصاویر جنایات حدیثه به خود ‌بالید. هیگی گفت: «مطبوعات برخلاف ابوغریب هرگز تصاویر را دریافت نکردند. تصاویر ابوغریب بد بود و من از آن درسی آموختم. برای همین تصاویر حدیثه هنوز دیده نشده است و من خیلی به آن افتخار می‌کنم.» پس از آن یک روزنامه‌نگار آمریکایی و ۲ مرد عراقی که اعضای خانواده‌شان کشته شده بودند، با هم همکاری کردند تا اسرار ارتش آمریکا را فاش کنند. نیویورکر اکنون منتخبی از این عکس‌ها را با اجازه اعضای خانواده بازمانده افراد به تصویر کشیده است تا وحشت قتلی را که ارتش آمریکا بی‌مجازات پشت‌سر گذاشت، نشان دهد.