کینه‌ورزی با ایران،سفره باز برای اسرائیل (پاورقی)
اصغر حیدری
دشمنی حکومت وهابی عربستان و برخی از رژیم‌های نانجیب عربی با جمهوری اسلامی بر تمامیت ارضی ایران، ابعاد خطرناکی یافته است. بر اساس مدارک محرمانه سفارت‌خانه‌های آمریکا که سایت ویکی لیکس و چند روزنامه از جمله نیویورک تایمز چاپ آمریکا و گاردین چاپ بریتانیا منتشر کرده‌اند، ملک عبدالله پادشاه عربستان سعودی به طور محرمانه آمریکا را به بمباران تاسیسات اتمی ایران تشویق کرده و گفته بود: «سر این مار را قطع کنید.» وی در گفت‌وگو با مقام‌های کاخ‌سفید، ایران را متهم به ایجاد مشکل و بی‌ثباتی در منطقه کرده و افزوده بود: «خدا ما را از شر آنها برهاند.» پادشاه عربستان درخواست حمله به ایران را در جریان دیدار ماه آوریل سال 2008، با رایان کراکر سفیر سابق آمریکا در عراق و ژنرال دیوید پترائوس فرمانده وقت نیروهایی آمریکایی در عراق مطرح ساخته است. دو روز پس از این دیدار، عادل الجبیر سفیر عربستان در واشنگتن به سفارت آمریکا در عربستان گفت: «او (پادشاه) به شما (آمریکایی‌ها) گفت که سر این مار را قطع کنید.» این یادداشت در خصوص برنامه اتمی ایران و نظرسعودی‌ها درباره آن‌چنین ادامه می‌یابد: «الجبیر توصیه‌های پیاپی پادشاه به ایالات متحده برای حمله به ایران و پایان بخشیدن به برنامه جنگ‌افزارهای اتمی‌اش را یادآور شد.»
همچنین ملک عبدالله طبق این اسناد ، خود را متعهد به همکاری با آمریکا برای متوقف کردن نفوذ ایران در عراق می‌داند. این اسناد نشان می‌دهد که ملک عبد الله، در دیدار با میهمانان آمریکایی خود نوری مالکی، نخست‌وزیر عراق را «عامل ایران» خطاب کرده و اعلام کرده که هیچ اعتمادی به وی ندارد. در یکی دیگر از این اسناد محرمانه آمریکا به تاریخ دسامبر 2005، پادشاه عربستان از جورج‌بوش به خاطر گوش نکردن توصیه‌اش برای حمله به ایران عصبانی است.!
روزنامه انگلیسی تایمز در گزارش اصلی شماره 22 خرداد 1389 خود، جزئیات همکاری نظامی عربستان سعودی و رژیم صهیونیستی علیه جمهوری اسلامی ایران را فاش کرد. تایمز در گزارش خود به قلم هاگ تاملینسون (از نظامیان آمریکایی) با یادآوری چراغ‌سبز عربستان به رژیم صهیونیستی برای عبور جنگنده‌های این رژیم از کریدور باریکی در شمال آسمان آن کشور برای حمله احتمالی به اهدافی در ایران نوشت:
«عربستان برای اطمینان از عبور امن و راحت بمب‌افکن‌های اسرائيلی از این مسیر آزمایش‌هایی را انجام داده است. هدف از این آزمایش‌ها کسب اطمینان از عدم ایجاد اختلال در عملیات جنگنده‌های اسرائیل، به پرواز درنیامدن جت‌های عربستان، فعال نشدن سامانه‌های دفاع موشکی این کشور و هدف قرار نگرفتن هواپیماهای اسرائیلی است. تمام این اقدامات با موافقت وزارت خارجه آمریکا انجام شده است. منابعی هم در عربستان سعودی اعلام کرده‌اند که سازمان دفاعی این کشور از این همکاری عربستان و رژیم اسرائيل اطلاع دارند و می‌دانند که اگر قرار باشد این رژیم تصمیم به اقدامی علیه ایران بگیرد، تدابیر لازم اندیشیده شده است. با وجود مشکلاتی در روابط عربستان و اسرائیل هر دو طرف نسبت به ایران نگرانی مشترکی دارند. «آهارون زئیفی» که تا سال 2006 ریاست بخش اطلاعات ارتش رژیم صهیونیستی را برعهده داشته و در تمرینات نظامی برای شبیه‌سازی اقدام علیه ایران مشارکت داشته است، به همکاری عربستان سعودی و اسرائيل علیه ایران اعتراف کرده است.»1
دکتر فوأد حداد، استاد دانشگاه مقیم لندن در روزنامه القدس العربی در تحلیلی عتاب‌آمیز و طعنه‌آلود خطاب به زمامداران رژیم سعودی نوشت: «شاه عربستان به جای جنجال بر سر جزایر ایرانی در خلیج‌فارس، جزایر صنافیر و تیران خود را که به مدت چند دهه در اشغال اسرائيل است، آزاد کند، یا لااقل سکوت در برابر اشغال این جزایر را بشکند. شاید بعضی‌ها پیش از این اسم این دو جزیره متعلق به عربستان در دهانه تنگه تیران- تنها آبراهی که خلیج عقبه را به دریای سرخ متصل می‌کند- را نشنیده باشند و بگویند که نمی‌دانند اسرائیل این دو جزیره را از سال 1967 و جنگ شش روزه اشغال کرده است.
عجیب‌تر و غریب‌تر در این مسئله، سکوت، سانسور شدید و کتمان این حقیقت است، تا جایی که در بدترین حالت حتی خاندان سعودی حاضر به شکایت به سازمان ملل متحد در مورد تداوم اشغال این جزایر توسط اسرائیل نیستند، در حالی که این روزها به صورت مکرر از اشغالگری ایران در جزایر سه‌گانه [تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی] سخن می‌گویند.»
این نویسنده در ادامه به دخالت‌ها و دعواهای سعودی‌ها با یمن بر سر جزایر مرجانی کوچک به خصوص جزیره فرسان در دریای سرخ اشاره می‌کند و یادآور می‌شود که این جزایر هیچ موقعیت راهبردی مانند صنافیر و تیران ندارند که بخواهد راه دریایی از آن بگذرد. دو جزیره صنافیر و تیران در حدود چهار مایلی بندر مصری شرم‌الشیخ قرار دارند که به اشغال اسرائيل درآمدند و این اشغالگری تا زمان حال ادامه دارد. القدس العربی می‌پرسد: «چرا باید سکوت و سانسور خبری در مورد سرنوشت این دو جزیره وجود داشته باشد؟ آیا این سانسور ناشی از ترس و واهمه سعودی‌ها از رژیم اسرائيل است؟ یا این دو در استراتژی منطقه‌ای آمریکا، متحد یکدیگر هستند؟»2
بر پایه یکی دیگر از یادداشت‌های منتشر شده توسط سایت ویکی‌لیکس، حمدبن عیسی آل‌خلیفه پادشاه بحرین نیز از آمریکایی‌ها خواسته است به هر طریق به برنامه اتمی ایران پایان داده شود. پادشاه بحرین به ژنرال پترائوس گفته است که ایران «منشأ بسیاری از مشکلات در عراق و افغانستان است.» این یادداشت که منتسب به سفیر آمریکا در بحرین است و در نوامبر سال 2009 نوشته شده، می‌افزاید: پادشاه بحرین «به شدت معتقد بود که برای پایان دادن به برنامه اتمی آنها (ایرانی‌ها) با هر وسیله مورد نیاز، اقدام شود.»
بر پایه یکی دیگر از این یادداشت‌ها، زید الرفاعی رئيس وقت سنای اردن نیز از یک مقام بلندپایه آمریکایی خواسته است که ایالات متحده، ایران را بمباران کند. رئيس وقت سنای اردن مطابق با این سند گفته است:«ایران را بمباران کنید یا با بمب اتمی ایران به سر کنید. تحریم‌ها، هویج‌ها، مشوق‌ها اهمیتی ندارد.»
خبر تضمین پرداخت مخارج حمله به ایران
توسط برخی کشورهای عربی
براساس یادداشت‌های منتشر شده دیپلمات‌های آمریکا در آوریل 2006، امارات متحده عربی ایران را «یکی از جدی‌ترین تهدیدها برای امنیت ملی» خود می‌داند. رهبران امارات متحده عربی در ملاقات با مقام‌های آمریکا تهدید تهران را «46 ثانیه» توصیف کرده‌اند که فاصله زمانی رسیدن یک موشک بالستیک از ایران به این کشور است. شیخ حمد زائد آل‌نهیان ولیعهد ابوظبی و معاون فرمانده کل نیروهای مسلح امارات، ایران را «تهدیدی علیه موجودیت» کشورش دانسته بود. وی به مقام‌های آمریکایی گفته بود اگر حمله هوایی نتواند تاسیسات اتمی ایران را نابود کند، واشنگتن باید آماده اعزام نیروی زمینی به ایران باشد. از طرف دیگر سلطان قابوس، پادشاه عمان، به دریاسالار ویلیام فالون فرمانده نیروهای آمریکایی در خاورمیانه در سال‌های 2007 و 2008 اظهار داشته بود که ایران قدرت مهمی در منطقه است و باید با آن کنار آمد. این مدارک نشان می‌دهد که عمان تنها کشور عربی است که موضع ملایم‌تری در قبال ایران اتخاذ کرده بود.3
براساس گزارش روزنامه القدس العربی چاپ لندن، کشورهای عربی از جمله عربستان و بحرین تضمین کرده‌اند که مخارج عملیات نظامی بر ضد ایران را از محل ذخیره‌های ارزی خود که بالغ بر 2/5 تریلیون دلار می‌باشد، بپردازند.2
منابع در دفتر روزنامه موجود است