نتانیاهو در واکنشی منفعلانه و شوک‌زده به توافق ایران و عربستان گفت: تاریخ بی‌رحم است و به سود قدرتمندان عمل می‌کند.

به گزارش رادیو فرانسه، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در مصاحبه با روزنامه «رپوبلیکا» و درباره توافق مذکور گفت: «تاریخ بی‌طرف و بی‌رحم است و هرگز نه به سود انسان‌های بافضیلت عمل می‌کند و نه به سود انسان‌هایی که از نظر اخلاقی برتر از دیگران هستند. تاریخ به سود قدرتمندان عمل می‌کند.»

وب‌سایت رادیو فرانسه می‌افزاید: گزارشگر روزنامه اقتصادی «له‌زه‌اکو» در اورشلیم (بیت‌المقدس) توافق ایران و عربستان را ضربه سختی برای راهبرد منطقه‌ای اسرائیل ارزیابی کرده و نوشته است «نزدیکی ایران و عربستان به یکدیگر ضربه سختی به امید بینامین نتانیاهو است که قصد داشت توافقات ابراهیم را به عربستان نیز گسترش دهد و این هدف را یکی از اولویت‌های دولت جدید خود اعلام کرده بود». 

انتخاب ایران از سوی عربستان، به نوشته روزنامه اقتصادی فرانسوی، راهبرد نخست وزیر اسرائیل را زیر سؤال می‌برد که پس از روی کار آمدن مهار ایران و گسترش توافقات ابراهیم را دو هدف اصلی سیاست خارجی خود معرفی کرده بود.

«له‌زه‌اکو» می‌نویسد» اطرافیان نخست‌وزیر اسرائیل به‌طور غیررسمی می‌گویند که توافق ایران و عربستان اهمیتی ندارد، اگر غرب در مبارزه‌اش با جمهوری اسلامی قوی‌تر و مصمم‌تر باشد. با این حال، نفتالی بنت، نخست‌وزیر پیشین اسرائیل، این توافق را برای اسرائیل خطرناک و پیروزی‌ای برای ایران و همچنین ضربه‌ای سنگین به تلاش‌های اسرائیل برای ساختن ائتلافی منطقه‌ای علیه جمهوری اسلامی» خوانده است.

گزارشگر «له‌زه‌اکو» یادآور می‌شود که بیست‌وچهار ساعت پس از اعلام توافق ایران و عربستان در پکن، وزیر دفاع آمریکا، لوید آستین، دور سفر پنج روزه خود را به منطقه در اسرائیل به پایان برد، در حالی که موضوع اصلی گفت‌وگوهای او با رهبران منطقه از جمله مصر، اردن، عراق و اسرائیل مسئله «امنیت خاورمیانه در مقابل تهدید ایران» بود.

بنیامین نتانیاهو که در این فاصله در ایتالیا به سر می‌بُرد در مصاحبه با روزنامه «رپوبلیکا» گفت: «تاریخ بی‌طرف و بی‌رحم است و هرگز نه به سود انسان‌های بافضیلت عمل می‌کند و نه به سود انسان‌هایی که از نظر اخلاقی برتر از دیگران هستند. تاریخ به سود قدرتمندان عمل می‌کند.» 

 

نشریه فرانسوی لوموند نوشت: توافق تهران و ریاض چرخشی ژئوپولتیکی و موفقیتی برای دیپلماسی چین در غیبت آمریکا است.

گزارشگران لوموند نوشته‌اند قطع مناسبات سیاسی میان عربستان و ایران طی بیش از هفت سال، خاورمیانه را در ورطۀ سقوط قرار داد و آنچه حیرت‌آور است این است که ریاض و تهران در دهم مارس گذشته ازسرگیری مناسبات خود را در پکن اعلام کردند و به این ترتیب چین در واقع در غیبت آمریکا و خروج این کشور از منطقه خود را به عنوان عامل راهبردی در خاورمیانه معرفی کرد.

به گمان لوموند کاهش تنش در مناسبات ریاض و تهران می‌تواند سرآغاز چرخشی ژئوپولیتیکی باشد و دو کشور بعد از  بازگشایی سفارتخانه‌های خود توافقات امنیتی و اقتصادی پیشین را از نو فعال می‌کنند.  حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجۀ جمهوری اسلامی، عادی شدن مناسبات عربستان و ایران را سرآغاز حل برخی منازعات منطقه از جمله در سوریه و لبنان نیز دانسته و مشاور امنیت ملی عربستان ابراز امیدواری کرده است که توافق امضاء شده میان دو کشور به بهبود ثبات و امنیت منطقه بر اساس حُسن همجواری کمک کند.

لوموند می‌افزاید: توافق پکن میان تهران و ریاض به منزلۀ فاصله‌گیری بیشتر عربستان از آمریکا است آن هم در حالی که دو کشور سرگرم مذاکره بر سر ضمانت‌های امنیتی در منطقه هستند. توافق میان تهران و ریاض به منزلۀ تردید عربستان دربارۀ نقش آمریکا در تضمین امنیت منطقه و مهار تهدیدهای جمهوری اسلامی ایران است. به گمان کارشناسان توافق پکن به عربستان و ایران امکان می‌دهد که تنش‌های دو جانبه و مهم خود را بهتر مدیریت کنند.

گزارشگران لوموند افزوده‌اند: حملات مستقیم و غیرمستقیم ایران به زیرساخت‌های عربستان و نفتکش‌های این کشور در خلیج‌فارس طی سال‌های گذشته هم شکنندگی دولت عربستان را نشان دادند، هم این نگرانی را در نزد مقامات ریاض تشدید ساختند که جنگ با جمهوری اسلامی، ویرانگر خواهد بود.

لوموند با اشاره به پنج دور مذاکرۀ ایران و عربستان در دو سه سال گذشته در عراق و عمان افزوده است که این مذاکرات در دسامبر گذشته به حال تعلیق درآمدند و ایران رسانه‌ها و شبکه‌های تلویزیونی عربستان را عامل گسترش اعتراض‌های خیابانی معرفی کرد. مقامات ایرانی گفته‌اند که بسته شدن این رسانه‌ها یکی از موارد توافق میان تهران و ریاض بوده است. به گمان لوموند جنگ یمن که به باتلاقی برای عربستان تبدیل شده و دولت ریاض را به نزدیکی و مذاکره با تهران سوق داده است. فیصل بن فرحان، وزیر امور خارجۀ عربستان، پنجشنبۀ گذشته در مسکو گفت که اولویت عربستان برقراری یک آتش‌بس پایدار در یمن است و از تابستان گذشته عربستان و حوثی‌های یمن گفت‌وگوهای خود را برای رسیدن به این هدف

از سر گرفته‌اند.

 

روزنامه تایمز اسرائیل می‌گوید: معترضان صهیونیست که در تظاهرات سیصدهزار نفری روز شنبه علیه نتانیاهو شرکت کرده بودند، این بار برای تظاهرات 500 هزار نفری در روز پنج‌شنبه فراخوان داده‌اند.

تایمز اسرائیل نوشت: معترضان علیه تغییرات قضایی مد نظر نتانیاهو، پس از حضور ۳۰۰ هزار تن در راهپیمایی‌ها، برای تشدید اعتراضات فراخوان دادند. شنبه‌شب بیش از ۳۰۰ هزار نفر در اسرائیل و در دهمین هفته متوالی تظاهرات علیه دولت نتانیاهو شرکت کردند. برگزارکنندگان از تظاهرات نیم‌میلیون نفری در تظاهرات اعتراضی خبر می‌دهند و پنجشنبه را «روز تشدید مقاومت» اعلام کرده‌اند؛ دولت ائتلاف بنا دارد لایحه‌های جنجالی را از طریق کمیته کنست به تأیید برساند. اعتراضات در حالی برگزار شد که دولت ائتلاف پیشاپیش با تمام قوا برای باز‌سازی بسیار مناقشه‌برانگیز نظام قضایی آماده می‌شود و تاکنون همه‌ درخواست‌هایی که برای ترک لایحه فعلی، از جمله از سوی اسحاق هرتزوگ مطرح شد تا به‌جای آن، با صبر و حوصله مذاکراتی برای حصول مصالحه‌ای وسیع‌تر انجام گیرد را رد کرده است.

برگزارکنندگان گفتند اگر دولت لایحه اصلاحات را معوق نکند، واکنش شدیدتر نشان خواهند داد و روز پنجشنبه را «روز تشدید مقاومت» اعلام کردند. پنجشنبه گذشته معترضان نمایش بی‌سابقه‌ای از اعتراض و اختلال برپا کردند، بزرگراه کلیدی در مرکز اسرائیل را به مدت دو ساعت مسدود کردند و راه‌هایی که به فرودگاه بن‌گوریون منتهی می‌شد را بند آوردند و در سراسر اسرائیل راهپیمایی، اعتصاب، انسداد و با انواع فعالیت‌ها در سراسر کشور اختلال ایجاد کردند.

روز شنبه برگزارکنندگان گفتند همان‌طور که آخر هفته گذشته کوشیدند سفر بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر به رم را با دشواری مواجه کنند، و اتومبیل‌ها با سرعت لاک‌پشتی در خیابان‌های منتهی به فرودگاه راه‌بندان ایجاد کردند و او ناچار با هلیکوپتر به فرودگاه رفت، روز چهارشنبه نیز خواهند کوشید در سفر برنامه‌ریزی‌شده بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر به برلین اختلال ایجاد کنند.

برگزارکنندگان در بیانیه‌ای گفتند «هفته‌های در پیش، از حساس‌‌ترین هفته‌ها در راستای حفظ دموکراسی از دست کسانی است که در راه نابودی آن می‌کوشند و هر اسرائیلی که نگران شرایط است، روز پنجشنبه با قدرت و شجاعت به خیابان بیاید.»

 

یک روزنامه زنجیره‌ای می‌گوید؛ اپوزیسیون داخلی که ناکارآمدی را در کشور تزریق می‌کند، خطرناک‌تر از اپوزیسیون خارجی است.

روزنامه اعتماد در تحلیلی به قلم «محمد-م» سردبیر خبرگزاری خبرآن‌لاین نوشت: «به محض اينكه نشستي از اعضاي اپوزيسيون در گوشه‌اي از دنيا تشكيل مي‌شود يا راهپيمايي راه مي‌افتد، جماعت دلواپس داخلي بوق‌هاي‌شان را دست مي‌گيرند و به آنها حمله مي‌كنند و با آب و تاب به افشاگري مي‌پردازند. مثلا يك فيش پرداختي به دست مي‌آورند كه فلاني از فلان سازمان غربي فلان مبلغ پول مي‌گيرد و...

حالا اگر يكي- دونفر هم با مقامات سياسي كشورهاي اروپايي ديدار داشته باشند، الم‌شنگه‌اي به راه مي‌اندازند كه نگو و نپرس. اين جماعت متوجه نيستند كه كارشان نه تنها مبارزه با اپوزيسيون نيست بلكه دارند براي آنها رايگان تبليغ مي‌كنند.

از بخت‌هاي بلند جمهوري اسلامي اين است كه اپوزيسيون آن در خارج از كشور بي‌اعتبار و ضعيف و در برخي موارد سخيف است. اين بدان معنا نيست كه ايرانيان مقيم خارج از كشور با نظام سياسي داخل موافقند. شايد بسياري از آنها مخالف هم باشند اما يا انگيزه‌اي براي مبارزه براندازانه ندارند يا اگر چنين قصدي داشته باشند از توش و توان كافي بهره‌مند نيستند. بدتر اينكه افراد و گروه‌هايي كه بتوان نام «اپوزيسيون شريف» بر آنها گذاشت بسيار نادرند. 

ديدار چند عضو اپوزيسيون با مقامات برخي كشورها به چه معناست؟ واقعا رييس‌جمهور فرانسه يا مقامات كشورهاي ديگر آن‌قدر ناپخته‌اند كه براي مبارزه با جمهوري اسلامي به اينها دل ببندند؟ اين مقامات هم ظرفيت اپوزيسيون را مي‌دانند و هم توان جمهوري اسلامي را. پس منظورشان اين نيست كه آنها را داراي قابليت براندازي مي‌دانند. اگر خوب دقت كنيم سران آن كشورها با هدف تحقير ما، مخالفان را تحويل مي‌گيرند. هر چه اپوزيسيوني كه بادش مي‌كنند كم مايه‌تر باشد، چنين القا مي‌شود كه طرف مقابلش (كه ايران باشد) كم مايه است...

اما آيا بايد خيال‌مان براي ابد از اپوزيسيون راحت باشد؟ قطعا نه... اپوزيسيون (در اينجا به معني برانداز) لازم نيست در خارج از كشور باشد يا به صورت گروهك‌ها بروز پيدا كند. اپوزيسيون، ناكارآمدي نظام سياسي و اقتصادي كشور است. اين ناكارآمدي هزاران برابر بزرگ‌تر از ضدانقلاب خارجي است و كنار گوش‌مان هم هست. به جاي حرف و تبليغ، عمل مي‌كند. جلوي برجام مي‌ايستد؛ در مقابل گفت‌وگوي مقتدرانه با دنيا مقاومت مي‌كند و از ملت ايران، ملتي ترسو و فراري از گفت‌وگو معرفي مي‌كند؛ تحريم‌ها را مي‌ستايد؛ با آزادي بيان و انديشه مي‌جنگد؛ از عزتمندي مردم ناخرسند مي‌شود و...

اين اپوزيسيون داراي قدرت فوق‌العاده سياسي و اقتصادي هم هست و توان براندازي نظام را هم دارد، اما مردم تاكنون اجازه‌اش را نداده‌اند!

دوربين‌هايي را كه براي رصد ضدانقلاب خارجي در دست گرفته‌ايم، زمين بگذاريم . ضدنظام و ضدانقلاب را در ميان كساني جست‌وجو كنيم كه لباس دوست پوشيده‌اند. چون دوست دشمن است شكايت كجا بريم؟».

این نوشته در روزنامه اعتماد در حالی منتشر شده که همین روزنامه چند هفته قبل‌تر، در گزارشی، اصلاح‌طلبان را به عنوان «اپوزیسیون داخلی» معرفی کرد و نوشت: سکوت اپوزیسیون داخل کشور، زمین بازی را کاملاً در اختیار اپوزیسیون برانداز خارج‌نشین قرار داد و آنها به اتکای موج رسانه‌ها به موج اعتراضات سوار شدند.

اولاً افراطیون مدعی اصلاحات در همراهی و هم‌آوایی با اپوزیسیون خارج‌نشین در ماجرای اغتشاشات هیچ کم نگذاشتند، چنان که اغتشاشات کلید خورده از سوی شبکه وابسته به اسرائیل و آمریکا و انگلیس را اعتراضات وانمود کرده و با وجود مشاهده جنایات و شرارت‌های کم‌نظیر اغتشاشگران، به اقدامات آنان ضریب داده و سعی در شعله‌ور نگه داشتن آتش اغتشاشات بودند.

ثانیاً این همراهی و هم‌آوایی در حالی بود که دولت‌های بدنام غربی علناً و رسماً از مزدوران اپوزیسیون خارجی حمایت کرده و با آنها عکس یادگاری می‌گرفتند و بنابراین اقتضای عقل و شعور سیاسی این بود که طیف خاتمی و مدعیان اصلاح‌طلبی با جنایات و شرارت‌ها و تجزیه‌طلبی و آتش‌افروزی که ترور و ارعاب آشوبگران فاصله‌گذاری کنند اما بیانیه‌ها و تحلیل‌ها برجای مانده از مدعیان اصلاح‌طلبی، اصرار بر هیزم‌کشی جریان برانداز را نشان 

می‌دهد.

ثالثاً برخلاف تحلیل القایی روزنامه اعتماد، عکس یادگاری سران انگلیس و فرانسه و آلمان و برخی مقامات آمریکایی با عناصر ورشکسته اپوزیسیون، خالی بودن دست غرب در مقابل ایران قدرتمند را نشان می‌دهد و این ننگ همراهی اصلاح‌طلبان با غرب و جریان برانداز را دوچندان می‌کند.

اما درباره مسئله ناکارآمدی و کمک آن به اپوزیسیون برانداز، کافی است کارنامه سیاه مدیریت اشرافی غربگرا در طول 8 سال ریاست روحانی را مرور کنیم که چگونه تمام شاخص‌های اقتصادی را منفی کرد و موجب نارضایتی مردم شد. این مدیریت فاجعه‌بار به حدی روشن بود که نیما زم مدیر معدوم کانال آمدنیوز، در گفت‌وگو با یکی از کانال‌های ماهواره‌ای در خارج از کشور گفته بود: «مجموعه ما در انتخابات 96 تحلیل امنیتی داشت. به این نتیجه رسیدیم که باید برویم پشت‌سر فردی مثل روحانی. کشور باید به نقطه جوش می‌رسید.» ضمناً سردبیر خبر ‌آن‌لاین نباید از یاد برده باشد که خبرگزاری متبوعش بهمن 92 درباره توزیع تحقیرآمیز سبد کالا، یادداشت گستاخانه‌ای منتشر و تأکید کرد. توزیع بد کالا با شیوه‌ای که انجام شد، نه یک اتفاق و نه عملی که تبعات آن برای روحانی و مردانش غیرقابل پیش‌بینی باشد. او دقیقاً همین ازدحام، دعوا و مرافعه و احیاناً له شدن زیر دست و پا را پیش‌بینی می‌کرد و اصلاً برای پیشبرد استراتژی خارجی خود لازم داشت؛ اینکه مردم حاضرند برای چند کیلو مرغ و برنج با هم درگیر شوند درست است که روش توزیع چندان مناسب نبود اما اگر بتوان جایزه فستیوال جهانی را به خود گرفت، به تحقیر چند روزمان که با دیگران شدند، می‌ارزید»!

همچنین برخی اصلاح‌طلبان (مانند سردبیر نشریه صدا) بارها تأکید کرده‌اند که روحانی در ماجرای 3 برابر کردن قیمت بنزین و ناراضی کردن مردم تعهد داشت.