سرویس خارجی-

وزیر خارجه سابق انگلیس و رئیس‌اجرایی نهاد موسوم به «کمیته بین‌المللی نجات» که حالا دیگر مسئولیت دولتی خاصی در انگلستان ندارد، گفته غرب با تحمیل «سیاست قحطی» بر مردم افغانستان این کشور و حتی خود را وارد «وضعیتی فاجعه بار» کرده است. 

معمولا مقامات مسئول در کشورهای مختلف، وقتی دیگر آن مسئولیت سابق را ندارند، راحت‌تر می‌توانند موضع‌گیری کنند. یکی از این افراد که زمانی نه چندان دور وزیر خارجه انگلیس بوده، بنا به دلایلی از جمله نداشتن مسئولیت سابق، دست به اعترافات تکان دهنده‌ای زده که نشان می‌دهد، غربی‌ها چگونه کشورهایی را که چه به شکل رسمی و چه به شکل غیر رسمی اشغال می‌کنند، به خاک سیاه می‌نشانند.

6 ماه و هفت روز پیش بود که دولت صد در صد آمریکایی 

«اشرف غنی» در افغانستان به شکل مشکوکی سقوط و به دست طالبان افتاد. طی این مدت اخبار و گزارش‌های بسیار تکان دهنده‌ای از تشدید قحطی و گرسنگی بین مردم افغانستان منتشر شده است. بر اساس گزارش‌ها بیش از 90 درصد مردم افغانستان، اکنون که در حال مطالعه این گزارش هستند، به کمک‌های فوری نیاز دارند و برخی از آنها حتی برای ادا کردن قرض‌های خود، کودکانشان را به طلبکاران می‌فروشند. بیش از 20 میلیون از جمعیت این کشور روزانه بیش از یک وعده غذایی برای خوردن پیدا نمی‌کنند و همزمان با این اخبار نگران‌کننده هفته پیش خبر رسید که جو بایدن با صدور فرمانی عملاً به دزدی اموال مردم مظلوم افغانستان جنبه قانونی داده و دستور داده نیمی از اموال افغانستان در بین مردم آمریکا تقسیم شود! یعنی درست در ایامی که موسسات فعال در زمینه حقوق بشر گزارش می‌دادند مردم افغانستان گرسنه‌اند و دولت آمریکا فورا اموال بلوکه شده آنها را آزاد کند، بایدن فرمان مصادره این اموال را به نفع قربانیان حادثه 11 سپتامبر صادر کرد!

ما مردم افغانستان را مجازات کردیم

«دیوید میلیبند»، وزیر خارجه پیشین انگلیس نیز با انتقاد از عملکرد غرب در بحران افغانستان به روزنامه گاردین گفت: «اگر می‌خواستیم کشوری شکست‌خورده ایجاد کنیم، نمی‌توانستیم ترکیب سیاسی مؤثرتر از آنچه که در حال حاضر داریم، داشته باشیم.».«میلیبند» سردمدار کسانی بوده که با دولت جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا و بانک جهانی جهت آزاد کردن پول نقد نه فقط برای کمک‌های بشردوستانه بلکه برای شروع باز‌سازی اقتصاد افغانستان، لابی می‌کنند.

رئیس‌اجرایی سازمان غیر‌دولتی «کمیته بین‌المللی نجات» در ادامه هشدار داد، بحران افغانستان به قدری عمیق است که بودجه کمکی درخواستی سازمان ملل برای این کشور  معادل 4میلیارد دلار برای سال جاری میلادی که قرار است در کنفرانسی با موضوع کمک‌های مالی برای افغانستان در ماه آینده مطرح شود، احتمالاً به ۱۰ میلیارد دلار در سال آینده افزایش خواهد یافت.

وی با انتقاد از توقیف دارایی‌های افغانستان در آمریکا و اروپا اضافه کرد که: «کاری که ما انجام می‌دهیم بدتر کردن اوضاع برای طالبان نیست، بلکه اوضاع را برای مردم افغانستان بدتر می‌کند. ما طالبان را مجازات نمی‌کنیم. این مردم عادی افغانستان هستند که بهای صلح را می‌پردازند. این فقط یک فاجعه در انتخاب کردن نیست، بلکه فاجعه‌ای برای شهرت است. این یک سیاست قحطی است.»

«میلیبند» که به تازگی خطاب به مقامات کمیته روابط خارجی سنای آمریکا در مورد ابعاد این بحران شهادت داده بود، معتقدان به این مسئله که توقف کمک‌ها به افغانستان، طالبان را دموکرات‌تر می‌کند، به چالش کشید.وی گفت: «مطلقاً هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد افرادی که ۲۰ سال را صرف جنگ با آمریکایی‌ها کرده و در یک جنگ پیروز شده‌اند و ۲۰ سال در برابر چنین اهرم‌هایی آسیب‌پذیر نبوده‌اند، حالا نسبت به آن آسیب‌پذیر شده باشند. گزینه‌ای که مطرح شده بسیار بی‌رحمانه است. مسئله این نیست که آیا به طالبان کمک می‌کنید یا نه؟ مسئله سر کمک کردن به مردم افغانستان است. دولت این کشور تاکنون ۷۵ درصد از هزینه‌های آن به صورت کمک‌های بین‌المللی بوده و یک شبه همه آن تمام شده است.»

 به گزارش «ایندپندنت» کمیته بین‌المللی نجات در گزارش تازه خود نیز اعلام کرده که ۹۷ درصد شهروندان افغانستان فقیر و گرسنه‌اند و در صورتی که کمک‌های بشردوستانه به افغانستان افزایش نیابد و به نیازمندان رسیدگی نشود، در آن کشور یک فاجعه بزرگ انسانی رخ خواهد داد.در گزارش کمیته بین‌المللی نجات که روز سه‌شنبه، ۲۶ بهمن، منتشر شد، آمده است: «شش ماه پس از تغییر قدرت در افغانستان، نیاز به کمک‌های بشردوستانه در سراسر این کشور به شدت افزایش یافته است و پیش‌بینی می‌شود تا نیمه سال ۲۰۲۲، حدود ۹۷ درصد از جمعیت افغانستان زیر خط فقر زندگی کند.»کمیته بین‌المللی نجات با استناد به تحقیقی که درباره وضعیت مردم افغانستان در دوران حاکمیت طالبان انجام شد، هشدار داد: «اگر به وضعیت کنونی مردم  افغانستان توجه نشود، فقر و گرسنگی افزایش می‌یابد و مرگ‌ومیر ناشی از گرسنگی از تلفات ۲۰ سال جنگ در این کشور بیشتر می‌شود.»