به گزارش خبرگزاری فارس، محمد نعمتی در برنامه‌ای با موضوع «اقتصاد زیر چرخ تدبیر و امید» در دانشگاه امام صادق‌(ع) گفت: رویکرد دولت تدبیر و امید همان رویکرد افزایش تولید بدون توجه به ساختار‌ها بوده است. در این رویکرد جهش کشور و جهش تولید میسر نیست مگر با توسل به یک سرمایه‌گذاری گسترده که از توان اقتصاد داخلی ما خارج است. بنابراین برای یک جهش تولید و ایجاد اشتغال پایدار باید به سرمایه‌گذاری خارجی متوسل شد.
وی ادامه داد: سرمایه‌گذاری خارجی را هم به تعامل با کشور آمریکا گره می‌زنند. کدخدا؛ اقتصاد آمریکا است و بنابراین بدون هماهنگی و ارتباط با این قطب اقتصادی دنیا، امکان ورود سرمایه‌گذاری خارجی نیست و اینجا بزرگ‌ترین خطای راهبردی سال‌های اخیر اقتصاد ایران به وقوع می‌پیوندد. گره زدن اقتصاد داخلی، به یک فضای نا‌اطمینان دائمی برای تولید‌کننده‌های داخلی که به یک سم مهلک تبدیل شد.
عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق‌(ع) افزود: وقتی اقتصاد در یک فضای بی‌ثبات برود، به معنای یک ضربه هولناک به فضای تولید است. اقتصاد ایران به یک فضای تعاملی با اقتصاد آمریکا و سیاست‌مداران آمریکایی گره خورده که یک فضای فرسایشی طولانی مدت هشت ساله و سمی مهلک‌تر از نا‌اطمینانی‌های کلان برای تولید است.
نعمتی ادامه داد: این خطای خیلی بزرگی بود که رویکرد دولت، دوره‌ای از نا‌اطمینانی‌ها را در اقتصاد ایران پایدار کرد. این نا‌اطمینانی‌ها باید کاهش پیدا کند و یک ثبات کلان ایجاد شود که شرط اولیۀ تولید است. در شرایطی که نا‌اطمینانی‌ها هستند و نتوانیم برای فردا تصمیمی بگیریم، هیچ تولید پایداری نمی‌توانیم داشته باشیم.
وی با اشاره به رویکرد لیبرالی دولت سازندگی، خاطرنشان کرد: نگاه کارگزاران ما بعد از انقلاب و با روی کارآمدن دولت مرحوم هاشمی رفسنجانی و بعد از آن توسط پیروان ایشان، به طور خلاصه نگاهی لیبرال بود. این افراد یک نگاه ساده‌اندیشی و خام‌اندیشی نسبت به توسعه دارند. اقتصاد را یک فرایند خطی و مرتبط با امر تولید می دانستند و در این موضوع پیچیده از توسعه به مثابه امری تاریخی، فرهنگی مرتبط با ساختارها و قواعد تولید عادلانه به طور کلی غفلت کرده‌اند یا به آن اعتقادی نداشته‌اند.
عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق‌(ع) درباره تبعات این رویکرد گفت: یک اختلاف طبقاتی فاحش بین فقیران و ثروتمندان کشور ما وجود دارد.50 درصد مصرف را دو دهک بالای جامعه انجام می‌دهند و پنج دهک فقیر جامعه روی هم رفته، 20 درصد مصرف را دارند و البته شکاف درآمدی و ثروتی به مراتب از این بیشتر است.‌ علی‌رغم تلاش‌های زیاد مخصوصاً طی 40 سال اخیر، مشکل شکاف طبقاتی همچنان در ایران وجود دارد.