محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه در حاشیه جلسه هیئت دولت گفت: املای نوشته نشده غلط ندارد. آقایانی که می‌گویند ما این توافق را نخواندیم بیایند دو صفحه توافق خود را نشان بدهند. توافق یعنی نه آنچه شما می‌خواهید و نه آنچه طرف مقابل می‌خواهد در غیر این صورت می‌شود تسلیم و لذا دوستان ما اگر بخواهند چنین توافقی انجام دهند باید خیلی زحمت بکشند و اگر روزی از این بهتر را نوشتند بنده در مقابل آنها تعظیم می‌کنم و برای خدمتی که به مردم ایران کردند تشکر خواهم کرد.
آقای ظریف تاکید کرده که «توافق یعنی نه آنچه شما می‌خواهید و نه آنچه طرف مقابل می‌خواهد». این تعریف از توافق، اصلا دقیق و منطقی نیست. ظریف در اوج مذاکرات هسته‌ای ایران و 1+5 و دقیقا در مقطعی که طرفین در پی کسب امتیازات حداکثری بودند، در اظهارنظری عجیب و تأمل برانگیز گفت «هر توافقی، بهتر از عدم توافق است»!
در همان مقطع، جان کری، وزیر خارجه دولت اوباما تاکید کرد که «توافق نکردن، بهتر از توافق بد است». دولت روحانی و تیم مذاکره‌کننده به ریاست ظریف در ادامه، پس از امضای برجام در اقدامی تأمل برانگیز و عجیب، تمامی تعهدات خود را یکطرفه و پیش دستانه و با عجله در مدت زمان 2 ماه انجام دادند که این شتابزدگی و عجله، تعجب رسانه‌های خارجی را در پی داشت.
دولتمردان و از جمله آقای ظریف تاکید کردند که در دی ماه 94- روز اجرای تعهدات 1+5- تمامی تحریم‌ها یکباره لغو خواهد شد و نه تعلیق. اما دولت باراک اوبامای مودب! و باهوش! که مقامات ارشد دولت، امضای وزیر خارجه آن را تضمین اجرای برجام نامیده بودند، در اولین روز اجرای تعهدات خود، با نقض فاحش برجام، تحریم‌های جدیدی علیه ایران تصویب کرد.
متاسفانه آقای ظریف و تیم مذاکره‌کننده در دولت روحانی، به‌جای اصالت دستاورد و نتیجه، به «امضای توافق به هر قیمت» اصالت دادند و همین رویکرد که با «اجرای برجام به هر قیمت» ادامه یافت، خسارت‌های فراوانی در پی داشت.
اعتماد بلاوجه ظریف و تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای به طرف آمریکایی موجب شد که علیرغم بتن ریزی در راکتور اراک و از کارانداختن سانتریفیوژها، نه تنها تحریم‌ها لغو نشد، بلکه هم در دولت اوباما و هم دولت ترامپ، ساختار تحریم‌ها گسترده‌تر شد.