تحصیلات وی از دبستان «خوراسگان» آغاز شد و در عین حال از کار و فعالیت نیز غافل نبود و همزمان با تحصیل، با اشتغال به چوپانی، کشاورزی، کارگری و سنگ‌کاری یاری‌رسان دستان زحمتکش پدر بود. بدین ترتیب وی توانست علاوه بر کار و تلاش، به طور شبانه تا دوم راهنمایی ادامه تحصیل دهد. از همان کودکی در کنار خانواده‌ای مذهبی با تعالیم اسلامی آشنا گردید و به یمن مؤانست با نماز و دعا به تحصیل فضایل اخلاقی و کمالات انسانی پرداخت. در جریان انقلاب و مبارزه حق‌طلبانه امت اسلامی، پا به پای اعضای خانواده با شرکت در تظاهرات و راهپیمایی‌ها، از رژیم سلطنتی اعلام انزجار نمود. با پیروزی انقلاب، فعالیت‌های وی در صحنه اجتماعی پررنگ‌تر گردید. همزمان با شروع روزهای جنگ، سال 1360 در هیات بسیجی داوطلب، به خیل یاران امام در جبهه‌های حق علیه باطل شتافت. منطقه «دارخوین» مدت 4 ماه شاهد تلاش‌های دلاورانه آن بزرگوار بود. شهریور همان سال با زخم آتشین گلوله دشمن بر جان آن عزیز،‌ دستش مجروح شد و از کار افتاد با این حال از ادامه مبارزه باز نماند و با حضور مجدد به فاصله بیست روز، پنجم مهر 1360 در جریان عملیات «ثامن‌الائمه» بر اثر اصابت ترکش آخرین زخم شوق را با اشتیاق تمام بر جان خویش پذیرفت و سر بر خاک آن نیزار، فرو گذاشت.فرازی چند از وصیت‌نامه شهید: «... من امیدوارم که جوانان عزیز همیشه دنبال امام و ولایت فقیه باشند و امام را تنها نگذارند. پیامم به شما خواهران و برادران این است که ای عزیزان! هر کس خواست خون شهدای ما را پایمال کند با قاطعیت با او رفتار کنید و راه شهیدان را ادامه دهید...».