مناطق آزاد به پاتوق سودجویان تبدیل شده است

روح‌الله ایزدخواه در گفت‌و‌گو با خبرگزاری فارس ضمن نقد طرح‌های افزایش مناطق آزاد و ویژه اقتصادی، درباره برخی اقدامات انجام شده در منطقه آزاد اروند اظهار داشت: منطقه آزاد اروند باید مبتنی بر مزیت منطقه شکل می‌گرفت و بعد رشد می‌کرد، مزیت منطقه‌ای چیزی است که برای نیروهای محلی شغل ایجاد می‌کند، در نتیجه اگر پروژه‌ای برای نیروهای غیربومی شغل ایجاد کرد، آن پروژه مزیت منطقه‌ای محسوب نمی‌شود.
وی ادامه داد: متاسفانه یکی از برنامه‌هایی که برای منطقه آزاد اروند در نظر گرفته شده بود، فروش اراضی آبادان و خرمشهر به ثروتمندان سایر مناطق کشور بود تا آن‌ها زمین را بخرند و بعد در آن ویلا بسازند و این را صراحتا آقای ترکان؛ دبیر وقت مناطق آزاد کشور اعلام کرد.
منتخب مردم تهران در مجلس یازدهم خاطرنشان کرد: آقای ترکان ادعا می‌کرد که مردم بومی از کنار سرمایه‌گذاری ثروتمندان در ویلاسازی، بهره‌مند می‌شوند، البته فکر می‌کنم منظورشان از بهره‌مند شدن، گماشته شدن مردم بومی به شغل‌های دربانی و باغبانی بود. ایده‌ای که برای منطقه آزاد اروند بیان شد همان چیزی بود که قبلا در عسلویه و مناطق شمالی کشور پیاده شده بود و آن ایده خرید اراضی مردم با قیمت‌های جذاب بود که این امر نتیجه‌ای جز مهاجرت مردم بومی به شهرهای بزرگ به همراه نداشت.
ایزدخواه افزود: به طور مشخص در شمال کشور، اراضی کشاورزی با قیمت خوب از کشاورز خریده شد و بعد در آن ویلاسازی صورت گرفت و در نهایت مناطق آزاد کشور به پاتوقی برای سرمایه‌دارها تبدیل شد.
 این کارشناس سیاستگذاری گفت: همچنین در منطقه عسلویه در استان بوشهر، عده‌ای که قبل از احداث پتروشیمی‌ها از رانت اطلاعاتی بهره‌مند بودند، زمین‌های آن منطقه را با قیمت‌های جذاب از بومی‌ها خریدند و بعد چند برابر به پتروشیمی‌ها فروختند. نتیجه این کار این بود که فرد بومی که زمین‌های خود را فروخته بود به تهران می‌آمد و مغازه‌ای می‌خرید و احساس رفاه می‌کرد، غافل از این که از محل زندگی خود آواره شده بود و سود اصلی را هم سودجویان به جیب زده بودند.
ایزدخواه افزود: وقتی زمینی که باید شغل و درآمد ایجاد کند و باعث رونق تولید شود را به ویلا تبدیل می‌کنیم تا عده‌ای مصرف‌زده از آن استفاده بکنند، نام آن دیگر اقتصاد تولیدی نیست بلکه اقتصاد سوداگری است.
 منتخب مردم تهران در مجلس یازدهم خاطرنشان کرد: به عبارتی می‌توان گفت که مشکل اصلی اقتصاد ایران، تفکر تکنوکراتیک است؛ این تفکر مزیت منطقه‌ای و زنجیره تولید را متوجه نمی‌شود برای همین هم صرفا بر اقدامات پروژه‌ای تکیه می‌کند.