از پزشکان بدون مرز در فضای حقیقی تا جاسوسان بدون مرز در فضای مجازی

رضا صفری

در روزهای گذشته و بعد از بررسی‌های صورت گرفته در نوع عملکرد ویروس کرونا، این احتمال داده شد که یک  نوع جنگ بیولوژیک و غیرانسانی رخ داده که دود آن حتی به چشم سازندگان آن هم رفته است. هر روز که می‌گذرد، نه تنها این احتمال رد نمی‌شود، بلکه اظهارات برخی شخصیت‌ها در چین، روسیه و حتی غرب، سؤالات زیادی در اذهان عمومی به‌وجود آورده است.
از طرفی رهبر معظم انقلاب ضمن رد کمک آمریکایی‌ها و تبیین پشت پرده پیشنهاد کمک آنها، در بخشی از سخنان خود فرمودند:
«...آمریکایی‌ها خودشان متهم به تولید این ویروس هستند. البته نمی‌دانیم این اتهام چقدر صحت دارد اما با وجود این اتهام، کدام انسان عاقلی، کمک از این کشور را قبول می‌کند.»
ایشان گفتند:«به آمریکایی‌ها هیچ اعتمادی نیست زیرا ممکن است داروهایی را ارسال کنند که ویروس را در ایران شایع‌تر و یا ماندگار کند و یا حتی ممکن است افرادی را به‌عنوان درمان‌کننده بفرستند تا ببینند اثرگذاری این ویروسی را که گفته می‌شود بخشی از آن فقط مخصوص ایران ساخته شده، چگونه بوده و اطلاعات خود را تکمیل و دشمنی خود را بیشتر کنند...»
بنابراین با توجه به سابقه جاسوسی و نفوذ غربی‌ها در داخل کشور از طریق سازمان‌ها و نهاد‌های بین‌المللی، ممکن است هرگونه کمک از سوی صلیب سرخ یا پزشکان بدون مرز، بهداشت جهانی یا هر سازمان بین‌المللی دیگر، با برنامه و یا دخالت افراد نفوذی، مسیر و هدف دیگری را دنبال کند. از همین رو در کنار همه دلایلی که برای رد کمک پیش پا افتاده و مضحک پزشکان بدون مرز صورت می‌گیرد، این دلیل و یا صرفاً احتمال آن، با توجه به خطراتی که ممکن است برای جان و سلامتی مردم به همراه داشته باشد، به تنهایی می‌تواند مانعی برای فعالیت آنها در داخل کشور باشد.
اما از همه اینها گذشته، باید توجه داشت که این نوع تدابیر فقط مخصوص فضای حقیقی نیست. با در نظر گرفتن پروتکل‌های امنیت سایبری، ارائه هر نوع  آمار و اطلاعات سلامت مردم در سرویس‌های دشمن به هیچ وجه قابل توجیه نیست. متأسفانه در حال حاضر بسیاری از پرستاران و پزشکان کشور برای  گزارش وضعیت بیماران کرونایی، مشاوره و تبادل‌نظر درباره آنها، از طریق شبکه‌های اجتماعی آمریکایی-  صهیونیستی با یکدیگر مرتبط هستند. قطعاً گزارشات بالینی بیماران، مقدار اثرپذیری آنها از ویروس، مقدار بهبودی و عدم بهبودی و اثرگذاری یا عدم اثرگذاری داروهای مورد استفاده و به‌طور کلی اطلاعات ریز و درشت بسیاری از بیماران ایرانی به همین راحتی در بستر جاسوس افزارهای خارجی رد و بدل می‌شود. با توجه به سوء‌سابقه این جاسوس افزارها که همواره نشان داده‌اند به‌عنوان ارتش مجازی دشمن فعالیت می‌کنند، این کار، منطقی به‌نظر نمی‌رسد. اگر در حال حاضر در مورد گروه‌ها و نهادهای بین‌المللی احتمال جاسوسی می‌دهیم، در مورد پیام‌رسان‌های خارجی یقین داریم که از اطلاعات مردم سوءاستفاده کرده‌اند و می‌کنند.
بر اساس گزارش فارس، به تازگی پمپئو، وزیر خارجه آمریکا به بهانه ساخت دارو، واکسن و  جلوگیری از مرگ و میر، سخنانی گفته است که می‌تواند سرنخ‌هایی به دستمان بدهد؛ وی با‌ اشاره به «آنتونی فوچی»، مدیر موسسه ملی آلرژی و بیماری‌های عفونی آمریکا و «دیبورا برکس» هماهنگ‌کننده کارگروه ویژه کروناویروس در کاخ سفید گفت: «وقتی می‌شنوید پزشکانی چون فوچی و برکس درباره خطر حرف می‌زنند و درباره تلفات سخن به میان می‌آورند و تلاش می‌کنند درباره چگونگی مدل‌سازی فکر کنند، تمامی‌آنچه که نیاز دارند، اطلاعات است.»
همچنین می‌گوید: «آنها به داده‌های ایتالیا نیاز دارند، به داده‌های چین نیاز دارند، به داده‌های ایران نیاز دارند. ما نیاز داریم که تمامی‌ کشورها پاپیش بگذارند و اطلاعات دقیق و شفافی ارائه دهند و اگر ما این اطلاعات را نداشته باشیم و به جای آن اطلاعات نادرست داشته باشیم، نه تنها امروز بلکه در هفته‌های پیش رو در نبرد با این چالش عظیم، جان افراد بیشتری در معرض خطر قرار می‌گیرد.»
اگر عقل انسان قبول می‌کند که در فضای حقیقی، نباید هیچ‌گونه اطلاعاتی از بیماران ایرانی در دست آمریکایی‌ها باشد، همان عقل هم اقتضاء می‌کند که در فضای مجازی دچار این اشتباه راهبردی نشویم. زیرا سخن از سلامت و جان مردم است.
در سال‌های گذشته دولت با انواع و اقسام ترفندها، زیر بار حمایت از پیام‌رسان‌های داخلی نرفت، اما امروز حداقل برای سلامت جسم و روح و روان مردم هم که شده، باید پا پیش بگذارد؛ با در نظر گرفتن شرایط موجود،کمترین کاری که در سر و سامان دادن به  فضای مجازی گاهاً بی‌ضابطه کشور باید صورت گیرد، حمایت از پیام‌رسان‌های داخلی است.
برخی پیام‌رسان‌های داخلی نشان داده‌اند که اگر از سوی برخی مسئولین، سیاسی‌بازی و عوام‌فریبی صورت نگیرد، از نظر فنی توانایی پوشش کاربران را دارند و مشکل اساسی آنها در امکاناتی نظیر پهنای باند و تعداد سرورها است که آماده کردن آن هم زمان زیادی نمی‌برد. هر چند که برخی از این پیام‌رسان‌ها با وجود بی‌مهری‌های صورت گرفته در سال‌های گذشته، همین الان هم میلیون‌ها کاربر ایرانی را پوشش داده‌اند. در کنار آن، ارائه هرگونه آمار و اطلاعات سلامت مردم و تبادل اطلاعات جهادگران عرصه سلامت در نرم‌افزارهای معلوم‌الحال خارجی باید ممنوع شود.
باید قبول کنیم که این اقدامات از بدیهی‌ترین اقدامات لازم در یک جنگ است. بنابراین حتی به صرف احتمال جنگ بیولوژیک هم که شده و با توجه به عواقبی که سهل‌انگاری در این قضیه ممکن است در پی داشته باشد، رعایت آن ضروری است.
نتیجه اینکه در وضعیت فعلی، عدم حمایت از پیام‌رسان‌های داخلی به منزله همکاری با دشمن محسوب می‌شود و هیچ عذری هم از سوی کسی پذیرفتنی نیست. از آنجایی که ممکن است مسئولین فضای مجازی و دولتی‌ها مانند گذشته باز هم از انجام این تکلیف شانه خالی کنند و  با توجه به اهیت موضوع، نهاد‌های نظارتی نیز مانند ماجرای پزشکان بدون مرز، باید به این موضوع ورود پیدا کنند.