زیارت عاشورا با صد لعن و صد سلام
 امام خیلی حسینی بودند، در ایام محرم که به کربلا مشرف می‌شدند، هر روز درحرم حضرت سیدالشهدا(ع) زیارت عاشورا را با صد سلام و صد لعن می‌خواندند؛ این‌کار گاهی یکساعت ونیم طول می‌کشید، ولی امام با آن سن زیادی که داشتند و در این اوقات هم حرم خیلی شلوغ بود (به‌خصوص بالای سر حضرت) میان مردمی‌که مرتب از روی شانه و اطرافشان رد می‌شدند می‌نشستند و اصلاً حاضر نبودند حتی ما به‌ اشاره به کسی بگوییم که مواظب ایشان باشند تا متوجه می‌شدند برمی‌گشتند و به من می‌گفتند تو نمی‌خواهی من زیارت کنم! ایشان هیچوقت کنار دیوار نمی‌نشستند که مثل بعضی هم، از رفت وآمدها به‌دور باشند و هم به دلیل سن و خستگی یک ونیم ساعته بخواهند به دیوار تکیه کنند. گاهی می دیدم امام به سجده می‌رفتند و بعضی از این عرب‌ها که رد می‌شدند درست پایشان را روی دست ایشان می‌گذاشتند. من نگاه می‌کردم می‌دیدم قرمز شده است ولی امام هیچ چیز نمی‌گفتند، حتی‌ اشاره‌ای هم نمی‌کردند.
 * برداشت‌هایی از سیره امام خمینی-  ج2-  ص 133
امام هر هفته رأس ساعت هشت و نیم صبح روز جمعه حمام می‌رفتند، ساعت نه بیرون می‌آمدند و بلافاصله آماده قرائت زیارت عاشورا می‌شدند، اگر زمستان بود داخل اتاق و اگر بهار بود روی صندلی کنار ایوان می‌نشستند و زیارت عاشورا می‌خواندند.
* همان، ج2، ص 157