سرویس سیاسی-

فعالیت‌های جنبش دانشجویی در فضای دانشگاهی کشورمان که سابقه‌ای دیرین و طولانی دارد هرازگاهی بنا به شرایط سیاسی- اجتماعی و یا با نزدیک شدن به حوادث و رویدادهای سیاسی، رنگ و بویی دیگر می‌گیرد؛ گاهی دانشجویان در حمایت از حقوق مسلم هسته‌ای این مرز و بوم در نطنز و فردو دیوار انسانی تشکیل می‌دهند و گاهی هم با حضور جهادی در مناطق سیل‌زده در صحنه‌های اجتماعی نقش‌آفرینی می‌کنند. البته و متأسفانه گاهی هم عده‌ای دانشجو ناخواسته و یا نادانسته در دام دشمنان و یا احزاب و جریانات سیاسی داخلی قرار گرفته و دست به اعتراض و اعتصاب می‌زدند.
ظهر روز دوشنبه، دانشگاه تهران فضایی پرالتهاب و ناآرام را تجربه کرد. جمعی از دانشجویان (که البته اغلب آنها دانشجو نما بودند) با ادعای مخالفت با اجرای قانون حجاب در فضای علمی دانشگاه دست به اغتشاش و التهاب زدند. البته دانشجویان انقلابی نیز در برابر این حرمت‌شکنی آنان در ماه مبارک رمضان ساکت ننشستند و با خواندن اذان جمعی و شعارهای ضدآمریکایی، خواستار بیرون رفتن دانشجونماها و برخورد مسئولان با هنجارشکنان شدند. همچنین روز گذشته، جمعی از دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی، با برگزاری تجمعی در این دانشگاه خواستار مقابله با عوامل اغتشاش سازمان‌یافته شدند.
اکنون و فارغ از حواشی ادامه‌دار التهابات دیروز دانشگاه تهران، جنس شعارها و تیپ تحرکات اعتراضی در این ماجرا، ضرورت تبارشناسی این حرمت‌شکنی و بررسی ابعاد و پشت پرده آن را دوچندان می‌کند.
عدم فضای امنیتی و نظارتی
 در دانشگاه تهران
قبل از هر چیز ذکر این نکته ضروری است که دانشگاه تهران در مقایسه با سایر دانشگاه‌ها که ضوابط معین و قانونمندتری را برای مسائل فرهنگی و انضباطی تعریف می‌کنند، در این رابطه و به‌ویژه در مورد پوشش، استعمال دخانیات و یا در کنترل و ورود افراد به دانشگاه، به حدی بدون دستورالعمل و بدون ضوابط قانونی بوده است که در آغاز سال تحصیلی (مهرماه 97)، حدود 118 نفر از اساتید دانشگاه تهران در نامه‌ای به محمود نیلی احمدآبادی رئیس‌دانشگاه، نسبت به شیوع بدحجابی، مصرف سیگار و دخانیات و عدم رعایت احکام اسلامی در این دانشگاه اعتراض می‌کنند!
اکنون پس از گذشت چند ماه از اعتراض اساتید، چندهفته‌ای می‌شود که دانشگاه تهران آن‌هم به بهانه ماه مبارک رمضان، برنامه‌ریزی جدیدی را آغاز کرده است؛ البته آن‌طور که مجید سرسنگی، معاون فرهنگی دانشگاه تهران گفته است: «هرساله به مناسبت ماه مبارک رمضان و با هدف حفظ حرمت این ماه و براساس مطالبه بخش عظیمی از دانشجویان، اعضای هیئت‌علمی و کارکنان دانشگاه سعی می‌شود به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی شود که مظاهر روزه‌خواری در سطح دانشگاه دیده نشود.»
جالب‌توجه آنکه معاون فرهنگی دانشگاه تهران هم بر این نکته صحه گذاشته و گفته است: «هیچ آئین‌نامه و یا بخشنامه جدیدی در حوزه برخورد با نوع پوشش و یا روزه‌خواری در سال جاری به دانشگاه اعلام نشده است و دانشگاه‌ها کماکان براساس مصوبات قبلی آموزش عالی و شورای عالی انقلاب فرهنگی انجام وظیفه می‌کنند.»
شاید از همین رو بود که نصرالله پژمان فر، نماینده مردم مشهد در مجلس روز گذشته در گفت‌وگو با فارس با بیان اینکه «مسئولان دانشگاه تهران در بی‌حرمتی به ارزش‌های اسلامی مقصر هستند» گفت: «باید با کسانی که این پرده‌دری را انجام دادند برخورد قاطع و جدی صورت گیرد ضمن اینکه باید در ارتباط با این مسائل شورای عالی انقلاب فرهنگی که مدتی است تعطیل است تشکیل جلسه دهد و به این مشکل رسیدگی کند.»
دانشگاه هاروارد: پوشش شلوار جین در همه انواع آن در محوّطه دانشگاه ممنوع است
واقعیت امر این است که هر دانشگاهی برای حفظ آرامش فضای دانشجویان جهت کسب تحصیل و دانش، قوانین و قواعدی را براساس سیستم آموزشی کشور خود تدوین می‌کند.
خبرگزاری تسنیم درخصوص «قوانین انضباطی دانشگاه‌های معتبر جهان» گزارشی را منتشر کرده و نوشته که «پوشش نامتعارف در دانشگاه‌های معتبر دنیا چه مجازاتی دارد؟» گزارشی از خط و مشی و ضوابط مراکز علمی و آکادمیک کشورهای انگلیس و آمریکا از دانشگاه‌های آکسفورد، بریستول، آلورنیا تا دانشگاه‌های تگزاس و هاروارد که با خواندن آن متوجه خواهید شد داعیه‌داران آزادی و حقوق بشر، چقدر با رویکردی کاملاً قانونی و شدید به وضع قوانین پرداخته‌اند.
مثلاً در قوانین انضباط دانشگاه تگزاس آمده: «استفاده از زیورآلات ناخن و ناخن مصنوعی ممنوع است» یا آنکه «طول دامن نباید از 3 اینچ بالای زانو کوتاه‌تر بوده و نباید بیش‌ازحد تنگ باشد/ پاشنه کفش نباید از سه اینچ بلندتر باشند» در قوانین انضباطی دانشگاه آکسفورد هم آمده است: «مو باید رنگ طبیعی داشته باشد، همچنین خال‌کوبی مجاز نیست» یا «لباس زنان نباید پشت باز یا بدون آستین، تنگ و بالای زانو باشد.».
مورد جالب‌تر آنکه در قوانین دانشگاه هاروارد آمده است: «پوشش شلوار جین در همه انواع آن در محوّطه دانشگاه ممنوع است.»
و این موارد در حالی است که خیلی از دانشجویان ما نمی‌دانند در مقایسه با دانشگاه‌های برجسته آمریکا و انگلستان، دانشگاه‌های ایران درخصوص قوانین انضباطی آزادانه‌تر رفتار می‌کنند.
«شیطنت سیاسی»
با تابلوی اعتراض اجتماعی به حجاب
گزارش‌های خبری حاکی از آن است گرچه ناآرامی‌های اخیر دانشگاه تهران در پی فراخوان دانشجویان دانشکده هنر بوده اما دانشجویانی که خود را منتسب به طیف موسوم به چپ! می‌دانند و با دست‌نوشته‌های قرمزرنگ (نماد اعتراضی چپ مارکسیستی) خواستار عدم اجرای هرگونه قانون درخصوص وضعیت پوشش در دانشگاه شده‌اند، در ابتدا با توزیع شب‌نامه و بیانیه، مسائل صنفی و دانشجویی را بهانه قرار داده ولی درنهایت درصدد شیطنت سیاسی بوده‌اند.
درواقع مسئله آنها به‌هیچ‌وجه حجاب نبوده بلکه انگیزه آنها صرفاً ایجاد غائله، فتنه‌گری و بهره‌برداری سیاسی بوده است چه آنکه توجه به نکات زیر گواه بر ادعاست:
1- بنا به اظهارات فعالین دانشجویی و گزارش‌های خبری مربوطه، فضای دانشگاه تهران حداقل در طول حدود 5 سال ریاست نیلی احمدآبادی که نوعی سیاست فرهنگی رهاشده را در دستور کار خود داشته به‌هیچ‌وجه امنیتی و پلیسی (فضایی که بهانه اغلب تجمعات صنفی جریانات طیف مدرن تحکیم وحدت در گذشته بود) نبوده است.
 2- در ناآرامی‌های دانشگاه تهران، پای موضوعات دیگری همچون آزادی برخی زندانیان سیاسی نیز به تجمع باز شد. این گروه درحالی‌که تصاویری بدون حجاب از برخی زندانیان سیاسی و به‌ویژه خبرنگار مجرم روزنامه اصلاح‌طلب را در دست داشتند، دانشگاه تهران را متهم به پول‌گردانی، بیکاری و بیگاری می‌کردند. جالب‌توجه آنکه همین طیف موسوم به چپ، هفته گذشته به بهانه حمایت از این خبرنگار بازداشتی، برنامه انجمن علمی-دانشجویی ارتباطات دانشکده دانشگاه تهران را به اغتشاش کشاندند.
3- نکته دیگر شعارهای رادیکالی و سیاسی تجمع‌کنندگان و تیپ حضور آنها (دست‌نوشته‌های قرمزرنگ) است که حاکی از رد پای چپ‌نماهای به‌ظاهر مارکسیست مسلک است نه صرفاً معترضان صنفی!. تحریک و تشویق کانال اطلاع‌رسانی جریان چپ مارکسیستی دانشجویان دانشگاه تهران به اغتشاش و همچنین کانال تلگرامی منتسب به فعالان شورای صنفی و بیانیه انجمن اسلامی دانشکده فنی دانشگاه تهران در اعتراض به اقدامات اخیر مسئولان دانشگاه، شائبه آغاز اغتشاشات دانشگاهی و شیطنت سیاسی را تقویت می‌کند.
4- و درنهایت حمایت چهره‌های رادیکالی جریانات مدعی اصلاحات از دانشجویان معترض و پوشش خبری و همنوایی اپوزیسیون و معاندین با آن‌هاست که نباید ازنظر دور داشت.
ادعای «چپ» بودن و 2 پارادوکس!
 خشونت‌طلبی معترضان و حمایت آمریکایی‌ها از چپ‌ها!
1. از میان تصاویر مربوط به وقایع روز دوشنبه دانشگاه تهران که همچنان در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست می‌شود تصویری از لگدپراکنی یکی از معترضان منتسب به طیف چپ به یک دانشجوی محجبه بود که بیش از همه خودنمایی می‌کرد به حدی که در اینستاگرام و توییتر از سوی کاربران واکنش‌های بسیاری را به همراه داشت.
تصاویر دیگری هم بود که چهره واقعی معترضان را نشان می‌داد؛ دخترانی با صورت‌های پوشیده که علیه قانون! و دانشجویان انقلابی جیغ می‌زدند و درواقع ماسک قانون‌گرایی و انسان‌دوستی و حقوق بشری خود را برداشته بودند!
ذکر این نکته ضروری است که اخبار موثق رسیده به کیهان حاکی از آن است که عده‌ای از خشونت‌طلبان و دختران ماسک‌زده که دانشجو نبوده‌اند از بیرون دانشگاه و به‌صورت سازمان‌یافته و هدایت‌شده خود را به دانشگاه رسانده بودند؛ واقعیتی که بایستی فراروی متولیان دستگاه امنیتی قرار گیرد.
2. از سوی دیگر، نکته جالب‌توجه حمایت مهره‌ها و شبکه‌های آمریکایی از «چپ»‌ها بود! بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی این سؤال را پرسیده بودند که نسبت آمریکایی‌ها با چپ‌هایی که خود را نماد مبارزه با آمریکا و امپریالیسم می‌دانستند، چیست؟
گفتنی است «چپ» در ادبیات سیاسی معاصر معمولاً به معنی سوسیال لیبرال یا سوسیالیست و در برابر امپریالیسم آمریکایی به کار می‌رود حال‌آنکه در این ماجرا گروهی که خود را «چپ» می‌خواندند از سوی چهره‌ها و رسانه‌های آمریکایی حمایت شدند.
یکی از کاربران سؤال جالبی را مطرح کرده و نوشته بود: «نمی‌دانم آن خانم فراری و ضدانقلابی که اخیراً با پمپئو هم دیدار داشته چرا از چپ‌ها حمایت کرده است؟ اصلاً می‌دانند چپ چیست؟ این‌ها چپکی هم نیستند!» یا یکی دیگر نوشته بود «چپ‌های الکی! چپ‌های آمریکایی!» یا دیگری که توییت کرده بود: «از کی تابه‌حال عناصر آمریکایی از چپ‌ها حمایت می‌کند؟»
از اغتشاش «هفت‌تپه»
تا التهاب‌آفرینی در دانشگاه تهران
باید یادآور شویم در جریان اعتراضات کارگران کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه که بخشی از آن معلول سیاست‌های دولت برجامی بود، همین چپ‌نماها و شبه مارکسیست‌ها با موج‌سواری بر روی نارضایتی‌های صنفی به پوشش اخبار مربوطه پرداختند و برخی معترضان فریب‌خورده را قهرمان و اسطوره معرفی کردند و با شیطنت‌های رسانه‌ای، جمهوری اسلامی را به سرکوب معترضان متهم کردند.
دی‌ماه سال پیش بود که صداوسیما با پخش گزارشی تحت عنوان «طراحی سوخته» به انتشار اوراق بازجویی تعدادی از دستگیرشدگان اعتراضات کارگری خوزستان و «اعترافات» آنها علیه خودشان پرداخت و از وابستگی برخی اغتشاشگران به گروه‌های کمونیستی و برانداز خارج از کشور و سیاسی بودن ماجرا پرده برداشت.
اکنون نیز رد پای همان ماجرا در ناآرامی‌های دانشگاه تهران دیده می‌شود. تلاش کور مدعیان چپ‌نما و شبکه‌های شبه‌مارکسیست برای «صنفی» جلوه دادن ناآرامی‌ها و پاسکاری رسانه‌های خارجی با معترضان در هر دو ماجرای اغتشاش هفت‌تپه و تجمع ضدحجاب دانشگاه تهران نشان از رد پای جریانی دارد که قصد تولید نارضایتی‌های اجتماعی و دانشجویی در داخل کشور و بهره‌برداری سیاسی از آن اعتراضات دارد.
پای «مدعیان اصلاحات» هم در میان است!
چندی است که رسانه‌های اصلاح‌طلب در یادداشت‌ها و گزارش‌های خود به موضوع حجاب و عفاف پرداخته (به‌طور مثال؛ احضار پیامکی عاملان کشف حجاب) و در همنوایی با شبکه‌های اپوزیسیون در مورد پنجه کشیدن بر صورت آموزه‌های دینی مخدوش‌سازی حجاب و امربه‌معروف و نهی از منکر را در دستور کار خود قرار داده‌اند. از طرفی نوع واکنش برخی چهره‌های اصلاح‌طلب و حمایت آنان از دانشجویان معترض گویای این واقعیت است که آنها نیز بدشان نمی‌آید دانشگاه به باشگاه سیاسی احزاب سیاسی تبدیل شود تا آنکه بتوانند دانشجویان را بلندگوی حرف‌ها و مواضع خود کنند.
اسحاق جهانگیری بی‌آنکه به حرمت‌شکنی در ماه مبارک رمضان واکنشی نشان دهد، توییت کرده است که: «دو هفته پيش ... با جمعی از دانشجويان عزيز دومين نشست صميمانه را داشتم، سخنان صريح و انتقادی‌شان را شنيديم. به همه مديران، استادان و دانشجويان توصيه می‌کنم كه از اين ضرورت در هيچ موردی غفلت نكنند. به دانشجو در هر سطحی بايد حرمت گذاشت و حرف و اعتراضش را شنيد»
علی شکوری راد، دبیرکل حزب اتحاد ملت ایران به‌جای محکوم کردن اعتراضات در توییتر خود نوشت: «دانشجو،‌ دانشجوست. می‌بیند،‌ نظر می‌دهد،‌ دورهم جمع می‌شوند، شعار می‌دهند،‌ اعتراض می‌کنند و بعد پراکنده می‌شوند و می‌روند... اگر دانشجویان دیگری مخالف آنها باشند آنها هم در زمان یا جای دیگری می‌توانند همین کار را بکنند. حمله و درگیری کار دانشجو نیست. دانشگاه تهران جای این کارها نیست.»
از طرفی هم برخی از تحلیلگران معتقدند در ناآرامی دانشگاه تهران ردپای مشارکتی‌ها و افراطی‌های اصلاح‌طلب دیده می‌شود. صادق کوشکی، عضو هیئت‌علمی دانشگاه تهران در رابطه با ماجرای روز گذشته این دانشگاه در گفت‌وگو با فارس گفت: این سناریو از سوی اعضای جبهه منحله مشارکت و بخش افراطی اصلاحات چیده شد، آنها می‌خواهند با این اقدامات احساسات طرف مقابل خود را تحریک کنند.