سرویس سیاسی-

در بخشی از این گفت‌و‌گو خبرنگار شرق در طرح سؤال خود مدعی می‌شود: «یک منبع آگاه در شرکت ملی نفت در گفت‌و‌گو با ایسنا هم تایید کرده بدهی شرکت ملی نفت از مرز 50 میلیارد دلار گذشته... به گفته این منبع آگاه، این بدهی مربوط به وام‌هایی است که دولت نهم و دهم برای تکمیل برخی فازهای میدان پارس جنوبی و همچنین طرح‌های 35ماهه از صندوق توسعه ملی گرفته و از آنجا که این طرح‌ها در آن زمان به سرانجام نرسید تسویه نشده بود.»
نکته جالب توجه این است که حسنتاش کارشناس مسایل صنعت نفت در پاسخ به این روزنامه گفته است: «همه این [مبالغ بدهی شرکت ملی نفت] را نمی‌توان به حساب دولت‌های گذشته گذاشت. اگر به جدول صفحه38 همین گزارش دقت شود، بیشترین بدهی‌ها به صندوق توسعه ملی مربوط به دریافتی‌های [شرکت] نفت از این صندوق [توسعه ملی] در دولت یازدهم است.»
در این باره لازم به ذکر است که در طیف موسوم به اصلاح‌طلب و برخی دولتمردان امروزی که آن روزگار در شمار منتقدان دولت بودند یکی از مواردی را که مورد تاکید قرار می‌دادند برداشت‌های دولت‌های نهم و دهم از صندوق توسعه بود و آن را محصول هرج و مرج اقتصادی در دولت عنوان می‌کردند، این در حالی است که چنانکه خواندید اکنون دولت تدبیر و امید در این باره رکورد‌دار است.
نکته دیگر همان موضوع فرافکنی است که گویا همچنان مورد استفاده مدیران دولت و رسانه‌های موسوم به اصلاح‌طلب قرار می‌گیرد چنانکه  خواندید در حالی که بیشترین میزان بدهی شرکت ملی نفت به صندوق توسعه به دولت تدبیر و امید مربوط است منبع بی‌نامی در گفت‌وگو با خبرگزاری همسو با طیف موسوم به اصلاح‌طلب به رغم آنکه مطلبی که گفته چیز خاصی نیست اما خواسته تا با عنوان «منبع آگاه»!! معرفی شود؛ چرا؟! دلیلش را باید در همین خلاف واقع‌گویی جست‌وجو کرد و اینکه تلاش می‌شود تا انگشت اتهام در کم کاری‌ها و ضعف‌ها و سوءمدیریت‌ها با انواع و اقسام فرافکنی به سمتی دیگر نشانه گرفته شود.
پیشنهاد تکرار راه شکست خورده برای حل مشکل نفت!
روزنامه زنجیره‌ای آفتاب یزد در یادداشتی به اظهارات وزیر نفت در کنفرانس خبری اخیر پرداخت و نوشت سخنان او شرحی بود که به یک کتاب می‌ارزید!
در این یادداشت آمده است: سخنان چند روز پیش وزیر نفت آقای زنگنه در کنفرانس خبری‌اش به مناسبت چهل سالگی انقلاب، به قول قُدما: «شرحی است که به یک کتاب می‌ارزد.» ایشان در گفت‌وشنودشان با خبرنگاران از بدقولی مسئولین عراق تا ناز و کرشمه کشورهایی مثل ایتالیا و یونان که با وجود معافیت حاضر به خرید نفت از ما نیستند، گلایه کرد. سخنان وزیر نفت، شرح کوتاهی بود از حال و هوای روابط پُر فراز و فرود و ناثبات میان کشورها در عرصه بین‌الملل. با این همه اما، اگر با دیده ریزبین‌تر بنگریم، در روابط بین‌الملل همه این دگرگونی‌ها در رفتار و کردار کشورها، امری طبیعی و حتی پیش پا افتاده است وجای گلایه نیست! کشورهایی که تا دیروز در صف خرید نفت ایران از سر و کول هم بالا می‌رفتند، امروز اما یا نفت نمی‌خرند یا اگر هم پایِ معامله بیایند و نفتی بخرند، برای پول سُلفیدن هزارجور شامورتی بازی درمی‌آورند.
آفتاب یزد در ادامه بر ضرورت دوری از اقتصاد نفتی و تغییر در سیاست خارجی کشور با تکیه بر جوانان متخصص و کار بلد تاکید کرده است.
در بخشی از این یادداشت می‌خوانیم: « به جای رونق بخشیدن به اقتصاد غیرنفتی و پر و بال دادن به کار آفرینان و شکار سرمایه‌گذاران خارجی و زنده کردن کارخانه‌ها‌ و کارگاه‌ها‌، به چاه نفت دلخوش کردند. در شرایطی که سال‌ها‌ است متخصصین حوزه نفت از کاسته شدن نقش استراتژیک و اقتصادی نفت با انرژی‌ها‌ی جایگزین وکشف منابع جدید نفت و... دم می‌زنند اما، مسئولین ما متاسفانه با سهل انگاری‌ها‌ی خود دو دستی به چاه‌ها‌ی نفت چسبیدند و شرایط را به وضع بسیار پیچیده امروز کشانده‌اند صنعتی که روزی سلاح استراتژیک ایران در برابر کشورهای دیگر بود، با کم کارکرد شدنش،حالا نه قاتل نان که بلای جان اقتصاد ما شده است! در چنین شرایطی، برای گذر از شرایط دشوار این روزها، چاره‌ای نداریم تا به برخی اصلاحات در ساختمان سیاست خارجی‌مان دست بزنیم.»
روزنامه زنجیره‌ای آفتاب یزد راهکار عبور از مشکل نفت را تغییر سیاست خارجی و همان پیگیری راه شکست خورده برجام می‌داند و تلقی می‌کند و این راه چیزی نیست جز اینکه بایستی امتیازات بیشتری در مذاکره با غرب بدهیم و در نهایت هم چیزی به دست نیاوریم، مشکل اتکای بودجه و دولت به نفت نه از طریق تغییر سیاست خارجی و اتکای به غرب که در اقتصاد درون زا و مقاومتی است، نکته‌ای که روزنامه زنجیره‌ای هیچ علاقه‌ای به پرداختن به آن ندارد.
حالا نوبت مسئولان است
روزنامه آرمان در یادداشتی با‌اشاره به راهپیمایی باشکوه چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی نوشت: این راهپیمایی یک پیام هم به مسئولان داشت که مردم باشرف و با عزت که با کرامت از نظام شان حمایت می‌کنند، مسئولیت مسئولان را چندبرابر می‌کند. مسئولان هم باید تلاش شان را 10 برابر کنند و با غیرت و تلاش مشکلات این مردم را مخصوصا در حوزه‌های اقتصادی و معیشت حل کنند که با تکیه بر خدا و توان داخلی همه قابل حل است. اصلاح ساختار اقتصادی هم نیازمند نگاه جدی‌تر به مسئله بودجه و برنامه‌ریزی‌های اقتصادی کشور دارد که با این نگاه جدید وتکیه بر این ملت موفقیت‌های بزرگ در آتیه نظام مورد انتظار است.
نویسنده در بخش دیگری از این یادداشت تصریح کرده است: این راهپیمایی از لحاظ جمعیت و ترکیب به گونه‌ای بود که تقریبا بالای 80 درصد جمعیت را جوانان زیر 40 سال با خانواده و فرزندانشان تشکیل می‌داد که با تمام وجود آمده بودند تا به دنیا نشان دهند، حامی آرمان‌های انقلاب و نظام هستند. پیام این بود که با اینکه در بعضی مسائل اقتصادی مشکل داریم ولی اصل نظام و راهی که شروع کردیم را ادامه خواهیم داد. درواقع این عظمت هزینه‌های سنگینی را برای دشمنان به بار آورد. درحقیقت با وجود تمام جنگ روانی و اقتصادی که بر ملت روا داشتند، اگر منصفانه و عاقلانه نگاه کنند و واقع نگر باشند، اثری بر ملت عظیم ایران نداشته است. عظمت این راهپیمایی در تهران و شهرستان‌ها و حتی اگر امکان نشان دادن روستاها هم بود به همین صورت تجلی داشت که یک پیروزی بزرگ برای نظام است. اکنون دیگر دشمنان ما اگر بخواهند بدخواهی‌های خود را ادامه دهند باید به فکر برنامه‌های جدیدی باشند و هزینه‌های مضاعفی خرج کنند چون راه‌های سابق نتیجه بخش نبوده است.
شعار جوانگرایی و مقاومت در مقابل قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان!
روزنامه همشهری در یادداشتی به قلم «مجید فراهانی» عضو شورای شهر تهران نوشت:«در حالی انقلاب اسلامی چهلمین سالروز پیروزی خود را پشت سر می‌گذارد که بیش از هر زمان و دوره دیگری نیاز به تحول اساسی در عرصه‌ها و میدان‌های مختلف مدیریتی و اجرایی کشور برای بهبود شرایط و تصحیح بسیاری از فرایندها و انحراف‌ها احساس می‌شود. یکی از مصادیق جدی و روشن تحول در عرصه‌های مدیریتی پذیرش و درک ضرورت حضور جوانان در مناصب و جایگاه‌های مدیریت کلان و اجرایی کشور است که با نیروی جوانی و انرژی و انگیزه فراوان برای خدمت به انقلاب، جمهوری اسلامی و ایران عزیز در تمامی این سالها بدون چشم داشت و سهم خواهی از عمق جان خود مایه گذاشتند و در تمامی صحنه‌ها حضور جدی و مهم و تعیین‌کننده داشته‌اند.»
این عضو شورای شهر تهران در حالی شعار جوانگرایی را مطرح کرده و از آن دفاع می‌کند که چندی پیش اعضای همین شورا در کنار اعضای فراکسیون امید مجلس در پی دورزدن قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان برای ابقای شهردار سابق تهران(محمد علی افشانی) بودند.
متاسفانه طیف اصلاح‌طلب رفتاری قبیله‌ای با قانون دارد. بر همین اساس هرگاه قانون با منافع شخصی و حزبی این طیف مغایرتی نداشته باشد از آن تکریم کرده و هرگاه قانون مغایر منافع شخصی و حزبی شان باشد، علیه آن گردن‌کشی می‌کنند.
اگر آن‌گونه بود که می‌گویید دلیل رویگردانی مردم از شما چه بود؟!
روزنامه دنیای اقتصاد در مطلبی نوشت:«دولت اصلاحات، انضباط اقتصادی درخور اعتنایی برقرار کرد و شاخص‌های اقتصادی را بهبود بخشید».
مدعیان اصلاحات در سال‌های اخیر این‌طور القاء کردند که دولت اصلاحات بهترین دولت از نظر کارنامه اقتصادی بوده است؛ اما این ادعا به هیچ عنوان صحیح نیست.
«محمد سلامتی» از فعالین اصلاح‌طلب با ‌اشاره به کارنامه اقتصادی دولت اصلاحات گفته بود:«تیم اقتصادی دولت خاتمی، تیم متجانسی نبود که بتواند مسائل را به‌طور هماهنگ پیگیری کند...کسانی که در دولت سابق (دولت سازندگی) تفکر سیاست تعدیل اقتصادی را تعقیب می‌کردند، با بن بست مواجه شدند و در دولت خاتمی هم قطعاً ناموفق عمل کردند و برای اقتصاد کشور ایجاد مشکل کردند».
«محمد علی نجفی» رئیس‌سازمان برنامه و بودجه دولت اصلاحات پیش از این درباره عدم‌اشراف رئیس‌دولت اصلاحات به مسائل اقتصادی گفته بود: «آقای خاتمی بعضی اوقات حتی در مورد این برنامه‌ها (برنامه سوم) که در سطح دولت توافق بر روی آن شده بود و با سختی و صرف وقت زیاد تنظیم شده بود، دچار تردید می‌شد. کسی در مورد یک یا چند ماده برنامه با ایشان صحبت می‌کرد و در دل ایشان تردید و نگرانی پیدا می‌شد که آیا این تصمیمی که گرفته شده درست است یا خیر. حتی در برخی از موارد بسیار مهم و بحث برانگیز برنامه که مورد موافقت دولت قرار گرفته بود، دچار شک و تردید شدند و خیلی بدشان نمی‌آمد که مجلس آن را تصویب نکند. در واقع ایشان هیچ گاه اطمینان صد در صد نسبت به برخی مواردی که در دولت تصویب شده بود، نداشتند».
دولت اصلاحات براساس شعار «توسعه سیاسی» برنامه خود را آغاز کرد؛ اما طولی نکشید که مؤلفه‌های گفتمان اصلاحات به ضد خود تبدیل شدند؛ جامعه مدنی با ایدئولوژی‌زدایی مترادف شد، آزادی به مثابه بهانه‌ای برای حذف مخالفان سیاسی کاربست پیدا کرد و گفت‌وگوی تمدن‌ها و تنش‌زدایی که از دیگر مؤلفه‌های این گفتمان بود، با تفسیرهای غلط، در مراحلی دشمن را به جای دوست نشاندن برداشت شد.