باز هم اربعین حسینی در راه است و به رسم چند ساله اخیر، شور و شعف مشتاقان زیارت سید و سالار شهیدان از روزهای گذشته حال و هوایی خاص به دل‌ها ‌انداخته است.
سیل زائران حضرت عشق از گوشه گوشه عالم همچون براده‌های آهن در دایره مغناطیس حسینی جذب شده و با جان و دل، خود را به قافله زوار اربعین رسانده‌اند.
اوج صحنه‌های دل‌انگیز این سفر بی‌نظیر در مسیر پیاده‌روی سه روزه‌ای است که هر گوشه‌اش به معجزه می‌ماند. راستی کجای عالم می‌توان چنین لشکر پیاده‌ای را دید که فوج فوج پشت سر یکدیگر به راه افتاده‌اند بی‌آنکه یک نفر، حتی یک نفر از این جمعیت چندین میلیونی سر سوزنی دغدغه استراحتگاه و آب و غذا و... داشته باشد؟ چه معجزه‌ایست که مردم شریف عراق با مشکلات خاص خود خالصانه و با جان و دل هر آنچه دارند در طبق اخلاص گذاشته و خاک پای میهمانان ارباب را همچون دُر و گوهر عزیز می‌دارند؟ از میهمان‌نوازی اقوام و ملت‌ها زیاد شنیده‌ایم، اما کجا میزبان خود این چنین به استقبال میهمان می‌رود تا عاشقانه و با التماس و قسم دادن او خود و خانواده‌اش را برای خدمت و پذیرایی از میهمان بسیج کند و هر آنچه دارد بی‌هیچ توقعی عرضه کند؟
در این مسیر عاشقی زن و مرد و پیر و جوان عراقی را می‌بینی که گویا از به دنیا آمدن هیچ هدفی نداشته‌اند الا اینکه خادم زائران حسین علیه‌السلام شوند. حتی کودکان خردسالی که لیوان آب یا لقمه‌های نان و جعبه دستمالی به دست گرفته‌اند تا به سهم خود خادم زوار حسین علیه‌السلام باشند، کودکانی که برای درس‌آموزی خدمت به زائران اربعین به خط شده‌اند تا این رسم کریمانه تا همیشه پایدار بماند.
اما چه چشم‌هایی که در این مسیر از دیدن این صحنه‌ها ‌تر می‌شوند و متحیر از این همه مهربانی و کَرم از اینکه لایق شده‌اند تا به حرمت اتصال به خاندان اهل بیت علیهم‌السلام و حرکت در مسیر آنها عزیز و محترم‌تر از هر کسی شوند خدا را شکر می‌گویند. صاحبان این چشمان‌تر در لبان خود اما لبخند دل‌انگیزی هم دارند چرا که به یاد می‌آورند چه توطئه‌ها و هزینه‌هایی شد و می‌شود تا این اتحاد و یک‌دلی خادمان عراقی و زائران ایرانی و غیر‌ایرانی را خدشه‌دار کند اما نه تنها نتوانستند بلکه گویی دل‌ها اکنون بیشتر به هم نزدیکتر شده و قدر یکدیگر را می‌دانند همانطور که یک قطره قدر پیوستن به دریا را می‌داند. گویی اینجا مرزها به سخره گرفته شده‌اند و هیچ کس احساس غریبه بودن نمی‌کند.
اما این مسیر ‌اشک و لبخند کم ندارد. در جای جای مسیر تمثال مبارک شهیدان دفاع مقدس و مدافع حرم بر روی کوله‌های زائران یا ستون‌های مسیر به چشم می‌خورد که با لبخندی که بر لب دارند چشم هر بیننده‌ای را‌ تر می‌کنند، چرا که همه زائران می‌دانند که این راه به برکت خون شهیدان هموار شده است و چه زیبا رهبر فرزانه انقلاب فرمودند «اگر شهدای مدافع حرم نبودند، پیاده‌روی اربعین هم نبود.»