عنایت کلانتریان رئیس هیئت مدیره شرکت سالم چابهار در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی کیهان اظهار داشت: بخش صیادی کشور در چابهار با دارا بودن بیش از یک هزار و دویست فروند (1200) لنج صیادی و 5 فروند کشتی صیادی به اشتغالزایی حدود 42000 نفر به طور مستقیم و غیرمستقیم از مردم بومی منطقه محروم چابهار پرداخته است متاسفانه مدتی است افراد سودجو با لابی‌گری برخی افراد در سازمان‌های ذیربط اقدام به واردات صدها میلیون دلار ماهی صنعتی تن با کیفیت‌های بسیار پایین از کشورهای غنا، ویتنام و هند و دیگر کشورها می‌نمایند به طوری که تمام بخش‌های صیادی چابهار را به نابودی کشانده‌اند.
وی با بیان اینکه این واردات بی‌رویه در حالی صورت گرفته که وزرای دولت برای خرید مایحتاج ضروری مانند دارو و اقلام اساسی مورد نیاز کشور اظهار می‌‌دارند ارز کافی ندارند افزود: اگر منافعی ندارند چگونه ارز مملکت را صرف واردات ماهی تن می‌کنند. آیا به عواقب این عمل آگاه می‌باشند که صیادی که در چابهار نتواند صیادی کند برای امرار معاش در منطقه محروم چابهار بجز روآوردن به قاچاق راهی ندارد؟
این فعال صنعت صید سپس به اقدامات صیادان برای جلوگیری از واردات بی‌رویه ماهی اشاره کرده و گفت: چندین اقدام در این خصوص از طرف صیادان و مدیران ارشد شیلات و دیگر ارگان‌های دلسوز ذیربط برای جلوگیری از این معضل صورت گرفته ولی متاسفانه برخی دست‌اندرکاران سودجو چنان منافع و قدرتی دارند که تمام اقدامات صورت گرفته را باطل می‌کنند.
کلانتریان در ادامه با اشاره به سال حمایت از کالای ایرانی گفت: در شرایطی که رهبر معظم انقلاب فرمودند از جنس ایرانی استفاده شود متاسفانه شاهدیم عده‌ای سودجو میلیون‌ها دلار ارز مملکت را به جای اینکه صرف هزینه پیشرفت این صنعت در داخل کنند هزینه پیشرفت صنعت صیادی در خارج کشور می‌کنند اینها همان دشمنان قسم‌خورده‌ای هستند که ماموریت دارند تمام بخش‌های تولیدی و صنعتی ایران را به نابودی بکشانند تا به اهداف پلیدشان که همان ایجاد نارضایتی بین مردم است برسند.
وی افزود: همچنین چند سالی است ده‌ها فروند کشتی‌های ترال چینی که نحوه صید آن به دلیل آسیب فراوانی که برای محیط زیست بستر آب‌های داخلی داشته و در دنیا منسوخ و ممنوع است با اعمال نفوذ برخی افراد معلوم‌الحال که ذینفع بوده در آب‌های داخلی مشغول به فعالیت می‌باشند که ضمن تخریب شدید بستر دریا در آب‌های سرزمینی، گونه‌های منحصر به فرد آبزیان را در معرض خطر جدی قرار داده و زیان‌های جبران‌ناپذیری را به جهت انقراض برخی گونه‌های آبزیان سبب گشته‌اند.