سرویس سیاسی-

در حالی که اظهارات ضد برجامی مقام‌های دولت آمریکا از زمان روی کار آمدن دونالد ترامپ همواره به گوش رسیده، حالا یک روزنامه‌نگار ارشد آمریکایی برجام را برای ایران، «فاجعه‌بارترین توافق» خوانده است.
«جکسون دایل» جانشین سردبیری «واشنگتن پست» یادداشتی برای این روزنامه آمریکایی با این عنوان منتشر کرد: توافق هسته‌ای(برجام) برای ایران، «فاجعه‌بارترین» توافق است.
او نوشت: در عالم واقعیت این‌طور به نظر می‌رسد که ایران دلایلی برای این نتیجه‌گیری دارد که آنها در «فاجعه‌بارترین توافق» گیر افتاده‌اند و نه ترامپ.
این روزنامه‌نگار آمریکایی مدعی شد: امید ایران این بود که رفع تحریم‌های صادرات نفت و بازگشت سرمایه‌گذاری خارجی، اقتصاد مبتلا به رکود تورمی و با نرخ خطرناک بیکاری (در این کشور) را نجات دهد اما این‌گونه نشد.
جانشین سردبیری واشنگتن پست در ادامه یادداشت خود به نظرسنجی اخیر «ایران پُل» و «دانشگاه مریلند» از مردم ایران ‌اشاره کرد.
اکثریت شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی، اگرچه نارضایتی اقتصادی خود را از شرایط  ابراز داشتند اما از نظام سیاسی کشور حمایت قاطعی کردند.
این فعال رسانه‌ای آمریکایی در ادامه یادداشت خود توصیه‌هایی برای سرخورده کردن و ناامید کردن مردم ایران از نظام سیاسی‌شان ارائه می‌دهد.
او می‌نویسد: طبق یک نظرسنجی جدید، تنها 8 درصد از ایرانی‌ها از ایستگاه‌های رادیویی خارجی اطلاعات دریافت می‌کنند اما بیش از 60 درصد آنها به اینترنت یا برنامه‌هایی از قبیل تلگرام وابسته هستند. وی سپس خواستار «تلاش‌های بیشتر دولت آمریکا» برای محدود کردن توانایی فیلترینگ شد و حتی بر لزوم تامین مالی برای مقابله با فیلترینگ در ایران تاکید کرد.
به گزارش فارس، جانشین سردبیری واشنگتن پست در پایان ادعا می‌کند: «به نظر می‌رسد ترامپ به جای در پیش گرفتن چنین استراتژی‌هایی، عزمش را برای ابطال توافق هسته‌ای در ماه مه (مقارن با اردیبهشت‌ماه 97) جزم کرده است. این توافق، بسیار با توافق بی‌عیب و نقص فاصله دارد اما تا همین حالا هم به ایجاد شکاف بین رژیم و مردمش کمک کرده و یک منبع اعمال فشار قوی روی مخاطره‌جویی‌های خارجی تهران ایجاد کرده است. اگر ترامپ، توافق را از بین ببرد، باید منتظر یک سری جشن‎‌های بی‌سر و صدا در تهران باشد.
اوبامای باهوش!، ترامپ دیوانه!
پس از روی کار آمدن ترامپ در آمریکا، مدعیان اصلاحات که تا دیروز می‌گفتند، باید با اوبامای مودب! و باهوش! مذاکره کرد (و امتیاز داد)، تاکید کردند که برای جلوگیری از بهانه‌گیری ترامپ دیوانه! باید به او (امتیاز داد). در حقیقت فرمول این جریان در مقابل آمریکا یک فرمول واحد است و آن چیزی نیست جز انفعال و امتیازدهی یکطرفه.
در این میان برخی روزنامه‌های اصلاح‌طلب پا را فراتر گذاشته و تاکید کردند که ایران در دوره اوباما فرصت‌سوزی کرد و نتیجه این فرصت‌سوزی، گرفتار شدن در دوره ترامپ است. این ادعای مضحک در حالی است که در اولین روز اجرای برجام- دی ماه ۹۴- و در مقطعی که مدعیان اصلاحات تاکید داشتند که «تحریم‌ها به تاریخ پیوست»، دولت اوباما با تصویب تحریم‌های ضدایرانی، نقض برجام را کلید زد. وزارت خزانه‌داری آمریکا با صدور بیانیه‌ای از افزودن نام شرکت‌ها و افراد جدید به فهرست تحریم‌های ایران به واسطه ارتباط با برنامه موشکی ایران خبر داد.
پس از آن، سریال نقض برجام توسط دولت اوباما با غارت ۲ میلیارد دلاری اموال ایران، تمدید قانون تحریمی آیسا، تصویب قانون محدودیت ویزا، تصویب بیش از ۸۰ طرح ضدایرانی در کنگره آمریکا و پابرجا ماندن تحریم سوئیفت و... ادامه یافت. در آبان سال ۹۵ و در واپسین روزهای ریاست جمهوری خود، قانون وضعیت اضطراری علیه ایران را تمدید کرد. در همان ایام برخی رسانه‌ها نوشتند: «اوباما با این کار آخرین لگد را به برجام زد».
در حالی که ترامپ در رقابت‌های ریاست جمهوری سال گذشته، سیاست‌های دولت اوباما را زیر سؤال برده و قول داده بود سیفون را در کاخ سفید خواهد کشید، در موضوع ایران، مسیر اوباما را ادامه داد.
وی در تکمیل قانون محدودیت ویزای دولتِ اوباما، قانون جنجالی محدودیت مهاجرت را امضا کرد؛ ترامپ در ادامه اقدامات ضدایرانی اوباما، قانون سیاه‌چاله تحریم- یا همان مادر تحریم‌ها- را امضاء کرد.
این رویکرد ثابت کرد که ترامپ- به عنوان نماینده جمهوری‌خواهان- و اوباما- به عنوان نماینده دموکرات‌ها- در هر موضوعی با هم اختلاف داشته باشند، در دشمنی با جمهوری اسلامی ایران و مردم کشورمان هیچ اختلافی با هم ندارند.
اشتراک نظر در روح برجام
در روزهای گذشته «جان سالیوان» معاون وزیر خارجه آمریکا در یکی از نشست‌های کنفرانس امنیتی مونیخ گفت:«کلید راضی شدن ترامپ به ادامه تعلیق تحریم‌های ایران، حل مسئله موشکی ایران توسط مذاکره‌کنندگان اروپایی است».
در ماه‌های اخیر ترامپ و دیگر مقامات آمریکایی به صراحت اعلام کرده‌اند که ایران روح برجام را نقض کرده و باید در توانایی موشکی و اقدامات منطقه‌ای خود تجدیدنظر کند. این رویکرد دقیقا در ادامه و همراستا با رویکرد رئیس‌جمهور سابق آمریکاست.
«باراک اوباما» رئیس‌جمهور سابق آمریکا- فروردین ۹۵- در کنفرانس خبری نشست امنیت هسته‌ای در واشنگتن با ‌اشاره به اینکه روح برجام تغییر رفتار ایران است! مدعی شد: «شرط برخورداری ایران از امتیازات اقتصادی، کنار گذاشتن توانایی موشکی و متوقف کردن اقدامات منطقه‌ای است».
«جان کری» وزیر خارجه سابق آمریکا- دی ماه ۹۵- در یادداشتی که به مناسبت نزدیک شدن به روزهای پایانی حضور در کابینه آمریکا نوشته بود، تاکید کرد: «مذاکرات با تهران برای عقب نشاندن ایران از برنامه هسته‌ای به نتیجه رسید و حالا دولت بعدی آمریکا باید ضمن ادامه اعمال فشار بر ایرانی‌ها، برای عقب نشاندن برنامه موشکی ایران تلاش کند».
هسته‌ای رفت، تحریم‌ها ماند
مقامات ارشد دولت روحانی و روزنامه‌های زنجیره‌ای بارها تاکید کردند که با امضا و اجرای برجام تمامی تحریم‌ها بالمره لغو خواهد شد و نه تعلیق. بر همین اساس تمامی امور حتی آب خوردن مردم نیز به برجام گره زده شد.
علاوه ‌بر این در طول مذاکرات، منتقدان دلسوز با دلایل فنی و کارشناسی تاکید می‌کردند که دولت ایران می‌بایست قبل از امضای توافق، قواعد بدیهی همچون «توازن تعهدات»، «همزمانی اجرای تعهدات»، «اخذ تضمین از طرف مقابل» و «پیش‌بینی برگشت‌پذیری امتیازات واگذار شده در صورت نقض عهد» را به جهت حفظ منافع ملی و عزت مردم کشورمان رعایت کند. اما برخی مقامات ارشد دولت یازدهم و رسانه‌های به ظاهر حامی دولت در اقدامی تامل‌برانگیز نه تنها از این انتقادات کارشناسی استقبال نکرده بلکه با فحاشی به منتقدان، آنها را به جهنم حواله دادند. از سوی دیگر، برخی از مقامات ارشد دولت تاکید داشتند که آمریکا پرستیژ و اعتبار بین‌المللی خود را به واسطه یک توافق خدشه‌دار نمی‌کند! در نهایت، هسته‌ای رفت ولی تحریم‌ها پابرجا ماند.
مردادماه سال‌جاری گروه اطلاعاتی «سوفان» که مستقر در نیورک و وابسته به «علی سوفان» عضو سابق اف‌بی‌آی می‌باشد، در گزارشی ضمن تأکید بر اینکه لغو برجام موقعیت راهبردی ایران را در منطقه تضعیف نمی‌کند، تاکید کرد: «عقب‌نشینی آمریکا از برجام بدون آنکه ایران را از نظر استراتژیک در منطقه تضعیف کند، به از دست رفتن محدودیت‌های برنامه هسته‌ای ایران منجر می‌شود».
«دنیس راس» سیاستمدار کهنه‌کار آمریکایی که در چندین دوره از جمله در دولت قبل آمریکا به عنوان مشاور رئیس‌جمهور فعالیت کرده است-شهریور 96- در یادداشتی با عنوان «راه مناسب برای فشار بر ایران» در روزنامه «نیویورک دیلی نیوز» نوشت:«برجام توافق خوبی است که به جای لغو تحریم‌های ایران موجب تشدید تحریم‌ها علیه این کشور شده است».
در حال حاضر و به اذعان مقامات ارشد دولت، ماحصل توافق هسته‌ای این است که «هسته‌ای رفت و تحریم‌ها ماند و تقریبا هیچ دستاوردی عاید ایران نشد». قرار بود با اجرایی شدن برجام، صدها میلیارد دلار از دارایی‌های کشورمان که بلوکه شده است، آزاد شود، تمامی تحریم‌ها آنگونه که آقای رئیس‌جمهور به صراحت اعلام کرده بود- در روز اجرای توافق(دی ماه 94)- بالمره لغو شود، فروش هواپیما و قطعات آن از تحریم خارج شود، گشایش اقتصادی ایجاد شود، روابط تجاری که لازمه آن گشایش «ال‌سی» در بانک‌های خارجی است از بن‌بست خارج شود، چرخ معیشت مردم همراه با سانتریفیوژها به چرخش درآید، سرمایه‌گذاری خارجی صورت پذیرد، تورم از میان برداشته شود و تولید از رکود خارج شود ولی طرف مقابل ما یعنی 6 کشور 1+5 و مخصوصاً آمریکا به هیچ یک از این تعهدات خود عمل نکرده است و این واقعیت تلخ را مقامات ارشد دولت نیز انکار نمی‌کنند.
برجامیزه کردن مولفه‌های قدرت
پس از امضای برجام، کلیدواژه‌هایی همچون «برجام منطقه‌ای»، «برجام ۲ و ۳»، «منطقه قوی‌تر به جای قوی‌ترین کشورِ منطقه» و... بارها از سوی مقامات ارشد دولت و روزنامه‌های زنجیره‌ای مطرح شد.
این ایده غلط و مغایر با منافع ملی، در حقیقت بر لزوم کوتاه آمدن از سیاست‌های انقلابی ایران در منطقه، کاهش حمایت از متحدان استراتژیک منطقه‌ای و گفت‌وگوی بی‌پشتوانه با کشورهای مرتجع منطقه و کنارگذاشتن توان موشکی تاکید دارد.
متاسفانه متن برجام و ضمائم آن آن‌قدر خلل و فرج ریز و درشت دارد که آمریکایی‌ها هر روز طمع کنند از یکی از این سوراخ‌ها چنگ و دندانی نشان دهند. دولت ترامپ و کشورهای اروپایی 1+5 به دنبال آن هستند تا محدودیت‌ها و بازرسی‌های بی‌سابقه برجام دائمی شده و مسائلی مانند نابودی یا مهار توان موشکی کشورمان و محدودکردن قدرت منطقه‌ای ایران نیز به آن اضافه شود.
برخی دولتمردان و رسانه‌های به ظاهر حامی دولت مدعی بودند که برجام ابزاری در دست ایران برای لغو تحریم‌هاست، ولیکن همان‌طور که منتقدان نیز با دلایل متقن تاکید داشتند، در حال حاضر برجام صرفا ابزاری در دست آمریکا برای افزایش فشار بر ایران است. در حقیقت برجام از نظر آمریکایی‌ها با اجرای تعهدات ایران تمام شده و تعهدات آمریکا روی کاغذ باقی خواهد ماند و اگر دولت ایران انتظار وعده نسیه جدیدی! از سوی آمریکا دارد باید امتیاز نقد جدیدی! بدهد.