یکی از بازیگران ایرانی در اعتراض به عدم صدور مجوز اکران از سوی شورای پروانه نمایش، اظهار داشته که «چگونه ۹ نفر اعضای شورای پروانه نمایش از طرف همه ملت ایران تصمیم می‌گیرند؟»(!)
برای اطلاع این بازیگر که احتمالا فرصت مطالعه ندارد، باید گفت براساس قوانین جاری کشور که در اغلب کشورهای دنیا رایج است، از آنجا که امکان حضور مردم در همه تصمیم‌گیری‌ها و امور مختلف اجرایی وجود ندارد، معمولا ملت‌ها، برای یک بازه زمانی مشخص، نهادی به نام دولت (با مدیریت ریاست جمهوری و یا نخست‌وزیر) به نمایندگی از سوی خود انتخاب کرده که آن دولت با اختیاراتی که از رای ملت به‌دست آورده، نهادهای اجرایی را در امور مختلف اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و... سامان می‌دهد و به جای مردم این امور را تعیین تکلیف و اجرا می‌کند. بر همین اساس برای اکران فیلم‌ها، شورای 9 نفره پروانه نمایش نیز از سوی سازمان سینمایی وزارت ارشاد همان دولتی تعیین شده که گویا همین خانم بازیگر نیز به آن رای داده است و در واقع براساس همان رای مردم اختیار تصمیم‌گیری دارد.
چنین ساختاری در سایر برنامه‌ها و طرح‌ها و پروژه‌های اجرایی نیز رایج است؛ فرضا نیازی نیست که برای تغییر زمان طرح ترافیک، همه ملت به نظرخواهی دعوت شوند و نهاد یا شورا و یا گروهی از سوی دولت منتخب مردم، برای آن تصمیم می‌گیرد یا برای اقلام واردات و صادرات، همه مردم به تصمیم‌گیری دعوت نمی‌شوند و همچنین جهت مثلا اهدای جایزه به همین خانم بازیگر، همه مردم به رای‌گیری دعوت نمی‌شوند بلکه هیئت داورانی تعیین و برنده جایزه را اعلام می‌نماید. البته اگر اعتراض‌ها و انتقادات به جا و وارد، پاسخی در یک دولت نداشت، طبیعی است که پس از پایان یافتن بازه زمانی دولت فوق، ملت به دولتی دیگر رای بدهد و قس علیهذا.
با منطق این خانم بازیگر باید از این پس، صدور پروانه نمایش فیلم‌ها به رفراندوم عمومی گذاشته شود! اصلا 90-280 نفر در مجلس چه حقی دارند که به جای 80 میلیون تصمیم گرفته و قانون تصویب کنند؟! همه احکام قضایی هم به جای رای قاضی در رفراندوم عمومی تعیین شود! اصلا چه معنی دارد که یک نفر به عنوان داور درباره بازی پرسپولیس و استقلال نظر داده و یک طرف را برنده و طرف دیگر را بازنده اعلام نموده و دل میلیون‌ها نفر طرفداران تیم بازنده را خون کند؟! اینجا هم باید رفراندوم عمومی برگزار شود!
به نظر می‌آید با همین گونه اظهارنظرات ناپخته و نسنجیده است که وضعیت سینمای ما به این شکل رقت‌انگیز درآمده است. شاید اگر حضرات بازیگر به جای این گونه اظهار نظرات، بیشتر به کار خود مشغول شده و لااقل بازیگری خود را از این حالت تئاتری قرن هجدهم درآورده و به روزتر می‌کردند، مورد استقبال قرار می‌گرفتند! ضمن اینکه مطمئن باشید اگر به رای عمومی بود، نه تنها فیلم مورد نظر این بازیگر بلکه حدود 90 درصد از فیلم‌های امثال این خانم بازیگر پروانه نمایش نمی‌گرفت، چراکه بر اساس آمار موجود و در واقع در رفراندومی غیررسمی، حدود 96 درصد مردم ایران به این سینما رای منفی داده‌اند، چون به تماشای آن نمی‌روند! پس اگر اعتراضی وارد باشد، به بقای این سینما علی‌رغم رای اکثریت قریب به اتفاق مردم ایران است و نه عدم صدور پروانه نمایش برای یک تصویر متحرک ضعیف که اساسا در حد و قواره سینما نیست!