نگاهی به دیروزنامه‌های زنجیره‌ای
آدرس‌های غلط مدعیان اصلاحات برای باجگیری از گزینه خودی وزارت علوم
سرویس سیاسی-
روزنامه اعتماد در گزارشی با عنوان «صدای مخالف دانشگاه» به موضوع گزینه پیشنهادی دولت برای وزارت علوم پرداخته است. در ابتدای این گزارش آمده است: «نيازي به يادآوري نيست كه كار اصلي روزنامه اطلاع‌رساني است. «ما» در اخبار حضور داريم نه در مناسبات سياسي. روزنامه‌نگار قرار نيست له يا عليه فردي يا جرياني موضع بگيرد بلكه بايد خبرها را رصد كند و گزارش از آنچه هست و آنچه جريان دارد به خوانندگان روزنامه ارايه دهد»!
در این باره نیاز به شرح و توضیحی نیست. اینکه روزنامه‌ای (آن هم از طیف زنجیره‌ای‌ها) مدعی شده است که کار ما فقط اطلاع‌رسانی است از آن طنزهای حیرت‌آور است. هر روز یادداشت و گزارش له یا علیه افراد در همین اعتماد منتشر می‌شود. جالب‌تر آنکه نویسنده این سطرها وقتی داشت این شعار قشنگ را سر می‌داد دست‌کم به مطلب پیشین روزنامه اعتماد در مورد گزینه وزارت علوم نگاهی می‌انداخت. یا به دوره انتخابات رجوع می‌کرد و حجم انبوه مطالب زنجیره‌ای‌ها و خاصه همین اعتماد را در تخریب نامزدهای منتقد دولت و مدح نامزدهای دولتی می‌دید.
نعل وارونه
اما نکته جالب توجه این است که پس از شعارهای قشنگ بی‌طرفی و وظیفه انتقال آرای مختلف آن قسمت از گزارش است که این روزنامه آمال و منویات مدعیان اصلاح‌طلبی را از زبان دانشجویان بیان کرده است: «يكي از مهم‌ترين سرفصل‌هاي انتقادات دانشجويي به رويكرد غلامي مبني بر عدم تغيير چهره‌هاي اصولگراي تندرو! در دانشگاه مربوط مي‌شود. فعالان دانشجويي از نگاه انضباطي غلامي به محيط دانشگاه و ابقاي رئيس حراستي كه به گفته برخي دانشجويان فعال، در امنيتي كردن فضاي دانشگاه نقش اساسي داشته است يا انتخاب يك چهره تندرو! اصولگرا به عنوان معاون فرهنگي، انتقاد مي‌كنند. دانشجويان منتقد گزينه پيشنهادي وزارت علوم فضاي دانشگاه همدان را همچنان امنيتي و بسته توصيف مي‌كنند و معدود تغييرات ايجاد شده را نيز در اثر فشار برخي مسئولان وزارت علوم مي‌دانند. راه افتادن موج انتقادات دانشجويي از غلامي احتمالا به اين خاطر است كه دانشجويان منتقد در حالي خبر معرفي او را به عنوان وزير علوم شنيده‌اند كه منتظر بودند تيم مديريتي دانشگاه همدان تغيير كرده و اصلاح شود»!این گزارش در ادامه نوشته است که یکی از اعضای کانون فیلم دانشگاه مي‌گويد: «اين معاونت [معاونت فرهنگی] پر از كارمنداني است كه از گفتمان مخالف دولت پيروي مي‌كنند و تقريبا همه آنها در موسم انتخابات در ستاد رئيسي يا قاليباف فعال بودند. از همين رو مي‌توان عملكرد و طرز فكر حاكم بر اين معاونت را نيز حدس زد.»
ادعای این روزنامه قابل تامل است که مدعی شده مخالفت دانشجویان شامل این می‌شود که چرا فلان اصولگرا را در بخشی و یا اصولگرای دیگری را در قسمتی دیگر به کار گرفته است! دیگر اینکه مگر کم بوده‌اند کسانی که در پستی در دانشگاه‌های ما حضور داشتند و از آقای روحانی حمایت کردند؟! گرچه نفس این ادعا نیز حرفی است که نویسنده گزارش نوشته است و هیچ دلیل دیگری بر اثبات آن نیست.پس از خواندن این گزارش این سؤال به ذهن می‌رسد که استراتژی زنجیره‌ای‌ها چیست و چه چیزی را دنبال می‌کنند؟
استراتژی زنجیره‌ای‌ها
روزنامه اعتماد در گزارش قبلی خود درباره گزینه وزارت علوم این تیتر را به کار گرفته بود: «غلامی: اصلاح‌طلبم و راه فرجی دانا را پیگیری می‌کنم» و دیروز هم گزارش مذکور منتشر شد. از طرفی برخی دیگر از رسانه‌های موسوم به اصلاح‌طلبی نوشتند که غلامی اصلاح‌طلب نیست! وقتی همه این موارد را کنار هم می‌گذاریم به این نتیجه می‌رسیم که زنجیره‌ای‌ها این اهداف را دنبال می‌کنند:
1) تلاش برای رای‌آوری گزینه پیشنهادی آن هم با روش یکی به نعل و یکی به میخ
2) از طرفی دیگر آنها اگرچه خواهان رسیدن غلامی به کرسی وزارت هستند اما ترجیح می‌دهند او با رای پایین به این جایگاه برسد تا نفوذ بیشتری را بر او اعمال کنند.
3) آنها از هم‌اکنون با انتشار یادداشت‌ها و گزارش‌ها (مانند گزارش مذکور از اعتماد) می‌خواهند آقای غلامی را در مسیری که خود می‌خواهند قرار دهند تا او عملا به مجری منویات مدعیان اصلاح‌طلبی باشد.
4) چنانکه از متن به اصطلاح گزارش مردمی اعتماد برمی‌آید این طیف باسابقه در امر سهم‌طلبی به تمام صندلی‌های مدیریتی دانشگاه (از صدر تا ذیل) چشم دوخته‌اند لذا تدارک چیزی به شکل گزارش و با برچسب نظرات دانشجویان برای القای منویات حزبی در همین راستا است.
5) اما نکته پایانی اینکه اعتماد بهانه این گزارش را انعکاس همه نظرات عنوان کرده است. در این گزارش هم آنچه در انتها نتیجه‌گیری می‌شود این است که این روزنامه زنجیره‌ای از جانب قشر دانشجو به غلامی می‌گوید که هر چه و هر کس را غیر اصلاح‌طلب باید ریشه‌کن کند!
حکایت زنبیل و زنجیره‌ای‌ها
از جنجال‌ها و هوچی‌گری‌ها استقبال کردن و یا از کوه، کاه و از کاه، کوه ساختن؛ این توصیف روزنامه‌های زنجیره‌ای است. این جماعت در تبدیل متن به حاشیه و آوردن حاشیه به متن ید طولایی دارند. برای نمونه صفحات نخست شماره روز گذشته روزنامه‌های شرق، بهار، همدلی، آفتاب یزد و... را ببینید.این روزنامه‌های مدعی اصلاح‌طلبی تصویر یک خود را به نمایش خیابانی سخیف بقایی و زنبیل قرمزی که در دست داشت اختصاص دادند. آنچه حائز اهمیت است این نکته است که اعضای جریان انحرافی امروز به مدد حاشیه زنده‌اند. آنها می‌خواهند هرازگاهی به هر طریقی شده (حتی با در دست گرفتن زنبیل پلاستیکی قرمز) خود را در معرض دیده شدن قرار دهند. در این شرایط روزنامه‌های طیف موسوم به اصلاح‌طلب نیز دقیقا به مطالبه و خواست آنها لبیک گفته و به بازی در زمین آنها می‌پردازند. اگرچه پیش از این نیز یکی از سران جریان انحرافی ضمن نامه‌ای به رئیس دولت اصلاحات از قرابت و همسویی با جریان موسوم به اصلاح‌طلبی سخن رانده بود!
بی‌توجهی دولت به فعالان اقتصادی
روزنامه ابتکار در یادداشت سرمقاله خود ضمن انتقاد از رویکرد دولت نسبت به فعالان اقتصادی و کم‌توجهی به آنها به‌رغم وعده وعیده‌های مکرر دولت در حوزه اقتصاد نوشت : «تاکنون این حجم از گرفتاری‌های ریز و درشت و چالش‌های سهمگین اقتصادی یک جا جمع نشده بود و ترس و هراس از اینکه نتوانیم این مسائل را حل کنیم تا امروز این‌قدر بر جامعه مدیران و کارشناسان و فعالان مستولی نشده بود.»این روزنامه اصلاح‌طلب در ادامه از عدم حضور رئیس‌جمهور در جمع فعالان اقتصادی و اعضای اتاق بازرگانی گلایه کرد و خطاب به وی نوشت: «شما وظیفه قانونی دارید با همه گروه‌های اجتماعی رودررو حرف بزنید و بی‌واسطه به گلایه‌های آنها گوش دهید. توصیه کارشناسی این است که یک روز از روزهای آتی را به اتاق بازرگانی بیایید و شنونده باشید و در همان جا با جزییات گرفتاری‌ها آشنا شده و دستور برطرف کردن آنها را بدهید.»گفتنی است غافل شدن دولت از اقتصاد و ظرفیت‌های داخلی به‌واسطه برجام، طی چهار سال و نیم گذشته حتی صدای حامیان زنجیره‌ای و تشکیلات دولت را هم در آورده است، طی سال‌های گذشته دولت به جای برنامه‌ریزی اساسی با تکیه بر توان و ظریفت‌های داخلی در بخش اقتصادی، با برخی کارهای تبلیغاتی سعی داشته تا بر مشکلات اساسی همچون رکود و بیکاری سرپوش بگذارد. متاسفانه وقتی نگاه برخی در دولت کسب رأی باشد وضعیت اقتصادی از این بهتر هم نمی‌شود.
شبهه نیست، عین واقعیت است!
روزنامه آفتاب یزد در مطلبی خطاب به اصلاح‌طلبان نوشت:«به گونه‌ای رفتار نکنیم که این شبهه ایجاد شود که هدف ما از دفاع از روحانی، گرفتن پست و مقام بوده است. آنچه برای ما اهمیت استراتژیک دارد، اجرای وعده‌های روحانی است نه افرادی که به کار می‌گیرد». این روزنامه زنجیره‌ای، سهم‌خواهی مدعیان اصلاحات از دولت و درو کردن پست‌های کابینه را یک شبهه نامیده است. این در حالی است که 11 تن از وزرای کابینه جدید، در کابینه‌قبلی نیز حضور داشته‌اند، 5 تن از وزرای جدید هم در کابینه قبلی معاون وزیر بوده‌اند و طبیعی است که در جایگاه وزارت نیز ادامه‌دهنده مواضع و عملکرد وزیری باشند که در دولت قبلی معاون او بوده‌اند. 2 سرپرست که برای وزارتخانه‌های نیرو و علوم انتخاب شده‌اند نیز به ترتیب، قائم‌مقام و معاون وزیران نیرو و علوم دولت یازدهم بوده‌اند.
بنابراین کابینه دوازدهم با اندکی تغییر، همان کابینه یازدهم است و اکثریت قریب به اتفاق اعضای آن، اعم از وزرا و یا معاونان رئیس‌جمهور برگرفته از میان اصلاح‌طلبان و کارگزاران است. مدعیان اصلاحات پس از تصاحب اکثریت مطلق کابینه، ژست منتقد به خود گرفته و با فاصله‌گذاری با دولت در پی آن است تا از پاسخگویی درخصوص عملکرد دولت شانه خالی کند.
سرپوش گذاشتن بر بی‌برنامگی دولت!
روزنامه آرمان در مطلبی نوشت: «شرایط امروز و فشار بر آقای روحانی با فشارها بر رئیس‌دولت اصلاحات متفاوت است. در آن دوره هر 9 روز یک بحران برای دولت ساخته می‌شد، اما امروز به نظر می‌رسد برای دولت روحانی هر 9 ساعت یک بحران ساخته می‌شود»!
«ابراهیم اصغرزاده» دبیرکل سابق حزب همبستگی-آبان 95- ادعاهایی نظیر هر 9 روز یک بحران برای دولت را افسانه‌سازی توصیف کرد و گفت: «مطمئناً بخش قابل توجهی از ناتوانی به دلیل نداشتن برنامه دولت است. خیلی از دوستان اصلاح‌طلب معتقدند دولت استراتژی مشخصی برای توضیح و تأثیر بر افکار عمومی ندارد. یادمان نرود وقتی همین دولت در ماههای نخست استقرار خود از مردم خواست تا از دریافت یارانه انصراف بدهند در اردیبهشت سال 93 حدود 94 درصد جمعیت کشور یعنی بالای 73 میلیون نفر تقاضای دریافت 45 هزار تومان یارانه را امضا کردند و با صدای رسا اعلام نمودند می‌خواهند یارانه بگیرند و حاضر نیستند به نصیحت دولت گوش بدهند. همان زمان در مصاحبه‌ای گفتم پاشنه آشیل این دولت افکار عمومی است». روزنامه قانون نیز در یادداشتی با اشاره به مشکلات معیشتی مردم نوشت: «ضعف در مديريت مشكلات معيشتي كشور، اعتماد عمومي را كاهش مي‌دهد.»
در بخشی از این یادداشت آمده است: «واقعیت این است که در شرایط رکود کسب و کار و ناامنی بازار، به طور خودکار سرمایه‌ها سرازیر موسسات سودده شده است... به طور کلی دورنمای اقتصادی کشور ، چندان نویدبخش به نظر نمی‌رسد. اخبار اختلاس و سوءمدیریت، دستاوردهای ناچیز اقتصادی دولتمردان را تحت تاثير قرار داده است و عنصر اعتماد که‌اشاره شد، روز به روز بیشتر رنگ می‌بازد. بانک‌ها اگر چه به کاهش نرخ بهره مجاب شده‌اند، اما اقتصاد کشور آلترناتیو خاصی را برای به کار انداختن سرمایه‌های سود بگیر در اختیار قرار نمی‌دهد.
نگاهی به نتایج نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد مردم علیرغم رای دادن به آقای روحانی، همچنان مطالبه اصلی‌شان حل مشکلات اقتصادی است و از این منظر به آقای روحانی و دولت قبلی ایشان نمره قبولی نمی‌دهند. حال باید پرسید آیا دولت دوازدهم برای حل مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم، می‌خواهد همان راه پیشین را طی کند؟
چند برابر شدن نقدینگی، عملکرد ضدتولید و فسادزای بانک‌ها، مشکلات ناشی از موسسات مالی غیرمجاز، رکود بازار خرید و فروش مسکن، افزایش سرسام‌آور اجاره‌خانه و موارد دیگری که می‌توان به اینها افزود، ربط چندانی به تحریم و بهانه‌های اینچنینی ندارد. همتی می‌خواهد که به آنها بپردازد و حرکتی کند.
روحانی وامدار ماست!
روزنامه زنجیره‌ای بهار در یادداشت سرمقاله خود بار دیگر حسن روحانی را فردی بدون پشتوانه اجتماعی و وامدار جریان اصلاح‌طلب عنوان و پیروزی وی در انتخابات ریاست‌جمهوری را وامدار برخی دیگر دانست. این روزنامه زنجیره‌ای آنچه را که تغییر رفتار روحانی طی ماههای اخیر عنوان کرده را ناشی از فاصله گرفتن روحانی از عقبه سیاسی خود یعنی جریان اصلاح‌طلبی دانسته که در حمایت از وی فریب خورده‌اند.
روزنامه بهار نوشت: «اصلاح‌طلبان در روزهای اخیر نسبت به معرفی وزیر پیشنهادی علوم، دیدار روحانی با اعضای جامعه روحانیت مبارز، عدم کنش واقعی و صریح نسبت به ایجاد محدودیت‌ها برای بزرگان اصلاحات، عدم مشورت لازم با فراکسیون اصلاح‌طلبان مجلس و دیگر چهره‌های سیاسی این جریان، افزایش نقش محمود واعظی و به موازات آن کاهش نقش‌آفرینی جهانگیری در دولت و... نسبت به رئیس‌جمهور گلایه‌هایی را مطرح کرده‌اند. با بررسی این انتقادات می‌توان به این نتیجه رسید که بخش بزرگی از آن نیز منطبق بر واقعیات است و به واقع باید نگران فاصله گرفتن نامزد مورد حمایت اصلاحات در انتخابات از این جریان بود.» آنچه که از چنین مواضعی بر می‌آید این است که مدعیان اصلاحات بدنبال بهره‌کشی از دولت بدون تقبل هزینه کارنامه خالی از عملکرد آن باشند.