چرا سیستم‌های اطلاعاتی آمریکا قابل استناد نیست
نیکی هیلی، نماینده آمریکا در سازمان ملل متحد، در تداوم سیاست‌های مداخله‌جویانه قبلی دولت این کشور، اخیراً در مصاحبه با رویترز گفته بود، ایالات متحده قصد دارد آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را در مورد نحوه نظارت بر فعالیت‌های هسته‌ای ایران، تحت تفحص قرار دهد، وی در این مصاحبه گفته، آمریکا به دنبال دانستن آن است که آیا آژانس برای راستی‌آزمایی پایبندی ایران به برجام، قصد بازرسی از سایت‌های نظامی ایران را دارد یا خیر.
نماینده آمریکا اضافه کرد: برخی از سؤالاتی که از آژانس خواهد پرسید اینها هستند: «آیا دارید همه چیز را بررسی می‌کنید؟ آیا اماکنی که در گذشته در آنها فعالیت‌های مخفیانه وجود داشته‌اند را بررسی می‌کنید؟ آیا قادر به دسترسی به این اماکن هستید؟ یا اینکه دسترسی شما به تعویق می‌افتد؟ آیا برای انجام این اقدامات با ممانعت مواجه
می‌شوید؟»
وی طبق روال گذشته ادعا کرد: «در آن اماکن (اماکن نظامی) از قبل مسائلی وجود داشتند، بنابراین آیا آنها (آژانس) این موضوع را در بررسی‌هایشان می‌گنجانند تا مطمئن شوند که آن مسائل دیگر وجود ندارند؟ آنها اکنون مجوز بررسی سایت‌های نظامی را دارند. آنها مجوز بررسی هر سایت مشکوک را دارند. مسئله این است که آیا این کار را انجام می‌دهند؟»
در پی این اظهارات، این ملاقات انجام و نمایندگی آمریکا در سازمان ملل، طی بیانیه‌ای نتیجه این گفت‌وگو را اعلام کرد، در بخشی از این بیانیه آمده است: «هیلی و آمانو درباره نگرانی‌های آمریکا از تضمین پایبندی دقیق ایران به تعهداتش بحث کرده و خاطرنشان کردند که گزارش‌های آژانس تنها به اندازه دسترسی‌هایی که ایران برای تأسیسات مشکوک خود برای آژانس فراهم می‌آورد، دقیق خواهند بود.»
این اولین باری نیست که دارنده بزرگ‌ترین زرادخانه‌های سلاح‌های کشتار جمعی جهان یعنی آمریکایی‌ها به بهانه‌های واهی، در اقدامی خودسرانه و ریاست‌طلبانه، دولت کشورهای مختلف را به نقض قوانین بین‌المللی و تلاش در جهت دستیابی به این‌گونه تسلیحات متهم می‌کنند و آنها را تهدید یا مورد مجازات‌های ظالمانه قرار می‌دهند.
این در حالی است که؛ معمولاً اتهامات و استنادات یانکی‌ها، پایه و اساس واقعی و حقوقی ندارد، زیرا اکثر آنها یا به شکل هدفمند و مغرضانه در پیِ تحقق نیت‌های پلید سردمداران حکومت آمریکاست و یا بر اساس اخبار دریافتی از منابع اطلاعاتی مجعول، مبهم و ناشناخته یا اطلاعات ماهواره‌ای است که بارها ناکارآمدی، نادرستی و کذب بودن آنها به اثبات رسیده است.
انتشار خبر وجود سلاح‌های کشتار جمعی در عراق و یا تلاش ایران برای دستیابی به بمب اتمی، دو نمونه از آخرین آنها در دو دهه اخیر است، که بعداً مشخص شد هر دو مورد بهانه‌ای برای حمله نظامی و تحریم و تحت فشار قرار دادن این کشورها بوده است.
چندی پیش نیز، کاخ سفید مجدداً در بیانیه‌ای جدید که نشان از توطئه‌ای دیگر علیه سوریه و جبهه مقاومت دارد، ادعا کرده است: «بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه ثابت کرد، همچنان سلاح شیمیایی دارد و آماده است از آن علیه غیرنظامیان بی‌گناه استفاده کند.»
این ادعا در حالی مطرح شده که دولت سوریه در سال 2014 زرادخانه تسلیحات شیمیایی خود را به نمایندگان سازمان ملل و سازمان منع تسلیحات شیمیایی تحویل داد.
در واقع هدفمندی این‌گونه اتهامات و اظهارات ناشیانه در حدی است که وزارت خارجه روسیه نیز در بیانیه‌ای اعلام کرد، ادعاهای اخیر کاخ سفید درباره استفاده دمشق از سلاح‌های شیمیایی با هدف احتمالی تشدید مداخله در امور داخلی سوریه مطرح می‌شوند. در ادامه این بیانیه آمده است: «این احتمال را منتفی نمی‌دانیم که این اظهارات زننده با هدف تشدید احتمالی مداخله در امور داخلی سوریه مطرح می‌شوند.»
همان‌گونه که اشاره شد، این اظهارت همانند گذشته، اهداف سیاسی خاصی را دنبال می‌کند، به‌عنوان مثال، در مورد سخنان تحریک‌آمیز نیکی هیلی در مورد ایران، گروهی از صاحب‌نظران معتقدند؛ آمریکایی‌ها در پی کسب بهانه جدید برای ابطال آبرومندانه برجام و افزایش فشارها هستند و متقابلاً گروهی دیگر بر این باورند که یانکی‌ها هرگز برجام را پاره نخواهند کرد و این اظهارات، بخشی از سناریویی است که تلاش دارد تا ضمن حفظ برجام، ایران را برنده اصلی آن معرفی نماید.
استدلال آنها این است که ابهامات برجام در حدی است که تمام منافع غرب و شرایط لازم برای بهانه‌جویی‌های جدید برای غرب و جلوگیری از تداوم فعالیت‌های گسترده ایران در این زمینه را به راحتی فراهم نموده و لذا ابطال آن از طرف آمریکا نمی‌تواند مبنای منطقی داشته باشد، از این‌رو تلاش می‌کنند تا با صحنه‌سازی، خود را متضرر و با استناد به مندرجات آن، ایران را ناقض این پیمان بین‌المللی معرفی نمایند.
البته عوامل دیگری مانند ابراز قدرت و اثبات ادعای رهبری جهان در حالی که در مقابل انقلاب اسلامی مستأصل شده‌اند، جاسوسی از مراکز نظامی ایران و تکمیل اطلاعات مورد نیاز، فرافکنی و تحت‌الشعاع قرار دادن مشکلات داخلی آمریکا، ترغیب ایران برای پیش‌دستی در خروج از برجام و مظلوم‌نمایی در جهت مخدوش نمودن چهره جمهوری اسلامی ایران نزد افکار عمومی جهان و همچنین اثبات خوش خدمتی به رژیم‌اشغالگر قدس و دلخوش کردن لابی صهیونیستی ذی‌نفوذ در دولت آمریکا و امثال آن نیز در این یاوه‌گویی‌ها بی‌تأثیر نیست.
ماجرا هرچه که باشد، در دشمنی آمریکا با جهان اسلام و به‌خصوص تشدید فشارها به ایران اسلامی که استقلال و خوداتکایی کشور را هدف خود قرار داده و به تقابل با سیاست‌های ظالمانه و افشای اهداف پلید غربی‌ها به‌ویژه آمریکایی‌ها برای ایجاد شکاف در جهان اسلام و سلطه و چپاول ثروت‌های موجود در منطقه مبادرت نموده، تردیدی وجود ندارد.
با این توصیف، این سؤالات مطرح است که؛ اولاً با وجود سازمان‌های متعدد بین‌المللی و با توجه به اینکه برجام یک توافق چندجانبه (بین چند کشور) تلقی می‌شود، آمریکا به چه حقی و با چه مجوزی (خارج از اختیارات قانونی خود) در امور مربوط به سایر کشورها دخالت می‌کند؟
اصولاً چرا باید منابع اطلاعاتی جعلی و کذب کشوری مانند آمریکا که در عین ادعای برخورداری از خبره‌ترین عناصر اطلاعاتی (جاسوس و مزدور)، دقیق‌ترین تجهیزات اطلاعاتی (سیستم‌های ماهواره‌ای و جاسوسی) و پیشرفته‌ترین تجهیزات نظامی، قادر نیست تفاوت بین هواپیمای مسافربری ایرانی با هواپیمای نظامی را تشخیص دهد و آن را هدف قرار می‌دهد، برای تصمیم‌گیری‌های بین‌المللی مورد استناد قرار گیرد؟
چگونه می‌توان به سیستم اطلاعاتی کشوری که بارها کمک‌های به‌ظاهر انسان‌دوستانه خود را از طریق هوایی، روی مواضع تروریست‌ها تخلیه نموده و متقابلاً بارها و بارها، مواضع جبهه مقاومت در عراق و سوریه را مورد حمله هوایی قرار داده و همگی را سهوی و خطای انسانی یا سیستمی اعلام نموده است، اعتنا کرد؟
به چه دلیل باید اظهارات کشوری که مردم عادی در پاکستان و کاروان عروسی در افغانستان را به جای کاروان تروریستی مورد هدف هواپیماهای نظامی و پهپادهای خود قرار می‌دهد و زیرساخت‌ها، بیمارستان‌ها و سایر مراکز خدماتی را در افغانستان، عراق و سوریه را به‌اشتباه (بخوانید عمداً) بمباران می‌کند، اعتماد کرد؟
چرا باید اطلاعات و منابع خبری آمریکایی‌ها مورد استناد نهادهای بین‌المللی قرار گیرد، در حالی‌که مدت‌ها پیش، کذب بودن این اطلاعات، (حداقل در مورد وجود سلاح‌های کشتار جمعی در عراق)، به اثبات رسید و ثابت شده که این ادعا، فقط بهانه‌ای برای حمله به عراق و استقرار در کنار مرزهای ایران اسلامی بوده است؟
همه این موارد و صدها نمونه دیگر، همگی بیانگر این واقعیت است که یا ادعای آمریکایی‌ها درمورد تجهیزات و امکاناتی که در اختیار دارند، غیرواقعی و اغراق‌آمیز است که این خود نشانه آسیب‌پذیری آنهاست و یا اینکه اقدامات آنها در تمامی این موارد هدفمند و عامدانه بوده که در این صورت باید به‌عنوان جنایتکار جنگی مورد محاکمه قرار گیرند و یا اینکه متناسب با شرایط، هر دو فرضیه مصداق داشته که در این صورت نیز، چیزی از نقش جنایتکارانه و در عین‌حال ضعف قدرت نظامی و سیستم اطلاعاتی آمریکا کاسته نخواهد شد.
قطعاً به همین دلیل است که رهبر معظم انقلاب در سخنرانی تاریخ 14/2/94 با اشاره به تهدیدهای مقامات رسمی آمریکا همزمان با برگزاری مذاکرات هسته‌ای تأکید کردند: «من موافق مذاکره زیر شبحِ تهدید نیستم. مسئولان سیاست خارجی و مذاکره کنندگان باید خطوط قرمز و اصلی را به دقت رعایت کنند و همزمان با ادامه مذاکرات، باید از عظمت و هیبت ملت ایران نیز دفاع کنند و زیر بار هیچ تحمیل، زور، تحقیر و تهدیدی نروند.»
احمدرضا هدایتی