منتجب‌نیا در نامه‌ای سرگشاده خطاب به اصلاح‌طلبان نوشت: اگرچه لحن، ادبیات و تحلیل‌های برخی منتقدان سخنان این جانب در رسانه‌ها و جلسات، تا حدی گزنده، غیرمنصفانه و بعضاً کینه ورزانه است و لیکن استدعای من از پاسخگویان و هواداران این است که هرگز مقابله به مثل نکنند و حریم بزرگان و صاحب‌نظران را محترم بشمارند.
این جانب صرفاً از سر دلسوزی و پیشگیری از خطری بزرگ و خانمان‌سوز که کیان اصلاحات را هدف گرفته است و برای آن که انسان‌های حقیقت‌جو و منصف امروز و آیندگان، سرزنش و نفرین خود را در خصوص زدن چوب حراج به تفکر اصلاح‌طلبی نثار همگان نکنند و حداقل مخالفان بدعت‌های بزرگ و انحرافات عمیق در جریان اصلاح‌طلبی را استثنا کنند و دوراندیشی و حق‌طلبی آنان را در برابر دوستان بسیار عزیز و محبوبی که به نوعی از این لغزش‌ها حمایت می‌کنند، چراغ راه خود قرار دهند، پس از حدود سه سال تلاش بی‌نتیجه در جلسات عمومی، نامه‌نگاری محرمانه و انتقاد در جلسات خصوصی ناچار به بیان علنی و رسانه‌ای دیدگاه‌های خود شدم.
وی می‌افزاید: کیست که نداند افرادی چون این جانب از سال 1341 تاکنون بر پایه باور و شناخت و ایمان عمیق انواع ستمگری، انحصارطلبی، فردگرایی و حق‌کشی مبارزه و انواع پیامدهای آن از قبیل زندان، تبعید، محکومیت به اعدام، توطئه ترور و تهمت، افترا، هتک حیثیت و انگ‌هایی متضاد چون ارتجاع، سنت‌گرایی و روشنفکری و... را تحمل کرده‌ایم. البته در آن زمان‌ها بسیاری از تئوریسین‌های خودخوانده، پرحرف و پرادعای امروز یا به دنیا نیامده بودند و یا با دوستان خود در دبستان بازی می‌کردند.
وی با بیان اینکه اصلاح‌طلبی به معنای صداقت و راستی و آزادمنشی است، نسبت به بروز افرادی به عنوان «کاسبان اصلاحات» هشدار داد و افزود: محفلی در قالب «کاسبان اصلاحات» توسط جمعی تازه از راه رسیده و پرادعا شکل گرفته و اساس اصلاحات رفته‌رفته توسط این محفل در معرض انحراف قرار گرفته است. این محفل، حیثیت و آبروی اصلاحات را وجه‌المصالحه منافع خود قرار می‌دهد و ما هم چون مادران و پدران دلسوز حساس در برابر بعضی دایه‌های تازه به دوران رسیده اصلاحات در خصوص فرزند خود به شدت احساس مسئولیت و گاه سکوت می‌کنیم و گاهی هم بناچار سخنانی اندک می‌گوییم.
منتجب‌نیا نوشت: اصلاح‌طلبان واقعی و اصیل، خود را خدمتگزار مردم، مدافع انقلاب و جمهوری اسلامی می‌دانند و به هیچ فرد و گروهی اجازه نمی‌دهند انقلاب و نظام و اصلاحات را مصادره کنند و به انحصار خود درآورند و یا خود را مفسر و محور اصلاحات بدانند.
ما به این باور رسیده‌ایم که جریان نوظهور شورای سیاستگذاری که هنوز عمر آن به سه سال نمی‌رسد صرفاً به منظور رفع اختلافاتی که برخی دوستان به وجود آوردند شکل گرفت و ما هم با همین هدف و صرفاً به عنوان امری موقت و چند ماهه آن راپذیرفتیم و علی‌رغم میل قلبی به خاطر حفظ وحدت آن را تحمل کردیم و حتی برای مدیریت و سازمان آن نهایت تلاش خود را به کار بردیم و لیکن انتظار داشتیم این سازمان غیرقانونی، نامأنوس و خلاف رویه رایج تحزب و عقلانیت در جهان امروز و مغایر با روح آزادگی و اصلاح‌طلبی پس از انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان برچیده شود. اما متأسفانه برخی دوستان با انگیزه‌های متفاوت درصددند این ساختار غیردموکراتیک و ناعادلانه را برای همیشه نهادینه کنند و عجیب‌تر آنکه در همین حال شعار اصلاح‌طلبی و دموکراسی و ضدانحصار می‌دهند!