به گزارش جام نیوز، پایگاه آمریکایی المانیتور  با انتشار گزارشی تحت عنوان «آیا تنش‌های ایران و ترکیه عمدی است؟» از اهداف پشت پرده مقامات ترک از ایجاد تنش با ایران سخن به میان آورده است.
در این گزارش آمده است: «برای چهارصد سال و از زمان عهدنامه قصرشیرین در سال 1639، ترکیه و ایران همزیستی کاملا مسالمت‌آمیزی داشته‌اند و اجازه نداده‌اند که منازعات سیاسی و رقابت منطقه‌ای، مناسبات اقتصادی دو کشور را تحت تاثیر قرار دهد.»
ایران و ترکیه در طی سده‌های گذشته به این مهارت دست یافته بودند که حتی اگر در روابط خود تا مرز بحران پیش بروند اما از دروازه‌های بحران عبور نکنند؛ شاید تنش‌های سیاسی اخیر این مهارت را فرسوده باشد.
در عین حال به نظر می‌رسد برخی از خطاهای دیپلماتیک ترکیه، عمدی است. توهین‌های اخیر رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه و وزیر امور خارجه او به ایران، موجب وارد آمدن آسیب‌های جدی به روابط اقتصادی دو کشور شده است.
اردوغان هفته گذشته در بحرین ایران را متهم کرد که به دنبال تقسیم کردن عراق و سوریه به‌وسیله ملیت‌گرایی فارسی است. او با بیان اینکه در عراق همزمان، هم مجادله مذهبی و هم مجادله قومی وجود دارد گفت «در آنجا نیز ملیت‌گرایی فارس وجود دارد؛ همراه با این ملیت‌گرایی فارس، تجزیه‌طلبی نیز در آنجا موضوعیت دارد. باید جلوی اینها را بگیریم. شرایط یکسانی نیز در سوریه وجود دارد.»
مولود چاوش اوغلو، وزیر امور خارجه ترکیه نیز ضمن متهم کردن ایران در کنفرانس مونیخ عنوان کرده است که «‌سیاست‌های طائفه‌گری ایران صلح را در بسیاری از کشورها با مشکل مواجه کرده است. ایران تلاش دارد که دو کشور شیعی در سوریه و عراق ایجاد کند و ایران با مداخله‌گری‌های خود ثبات را در یمن و بحرین و عربستان با چالش مواجه کرده است.»
اما نکته مهم، رسیدن به درکی صحیح درباره پس‌زمینه تنش‌های آنکارا و تهران است. شکی نیست که ترکیه تلاش دارد کشوری را پیدا کند که به خاطر فاجعه سوریه و همچنین از بین رفتن نفوذ ترکیه در عراق، آن کشور را مورد سرزنش قرار دهد.
مقامات ترکیه سعی می‌کنند شرایط را اینگونه به تصویر بکشند که اگر دخالت ایران نبود، آن‌ها می‌توانستند موفق باشند. اما در واقع سه عامل بسیار مهم دیگر در میان است:
«اول اینکه ترکیه بدنبال جذب پول کشورهای عربی حاشیه خلیج [فارس] است تا کمبود منابع مالی بازار خود را جبران نماید. آنکارا امیدوار است که با اتخاذ مواضع ضد ایرانی، روابط خود با کشورهای ضد شیعی مانند عربستان سعودی و برخی دیگر از کشورهای حاشیه خلیج [فارس] را بهبود بخشیده و از این طریق به منافع بیشتری دست یابد.
دوم اینکه ترکیه که به دنبال بازاری برای صنعت دفاعی خود است، دریافته است که کشورهای حوزه خلیج [فارس] هزینه‌های گزافی را برای خرید تجهیزات نظامی خرج می کنند و مغزهای متفکر سیاسی آنکارا تلاش می‌کنند تا با مبالغه درباره تهدید ایران، کشورهای حاشیه خلیج [فارس] را به خرید تسلیحات ترکیه‌ای تشویق کنند.
سومین عامل نیز تمایل ترکیه برای همکاری و مشارکت با دولت جدید آمریکا است؛ آنکارا تلاش می کند که از این فرصت به خوبی استفاده نماید. کشورهای خلیج [فارس] خوشحالند که پرزیدنت دونالد ترامپ بار دیگر ایران را هدف قرار داده است. این موضوعی است که اردوغان تحت نظر دارد.
آنکارا که به دنبال بازاری برای صنعت دفاعی خود بوده و از ولخرجی کشورهای خلیج [فارس] برای خرید تجهیزات نظامی با خبر است، تلاش می‌کند با مبالغه درباره تهدید ایران، آن‌ها را به خرید تسلیحات ترکیه‌ای تشویق کند...»