روحانی در این نشست که در اهواز برگزار شد، گفت:«چی شد الان خشکسالی شد؟ اینکه در روایات آمده اگر معروف را زیر پا گذاشتید، اگر منکر ترویج شد، عذاب الهی می‌آید؛ بعضی از عذاب‌ها همین‌هایی است که می‌بینیم. فکر می‌کنیم و می‌گوییم! مقصود این است که ما دروغ گفتیم و سیل آمد. نه معروف و منکر فقط دروغ و نماز نیست. هر چیز زشت و ناپسندی منکر است.»
هر چند که طبق روایات، بخشی از مصائب زندگی و حوادث تلخ ناشی از ترویج منکر و بی‌اعتنایی به معروف است، اما به نظر می‌رسد که آقای روحانی در ماجرای ریزگردها و سیل، به فرافکنی مسئولیت پرداخته است. در حقیقت می‌توان گفت بخشی از این اتفاقات تلخ مسئول کم‌کاری و بی‌عملی چند ساله دولتمردان است که ظرف 3-4 سال گذشته دست روی دست گذاشته و فقط از معجزات محتمل بستن با «کدخدا» و توافق با آمریکا و غرب سخن می‌گفتند؛ چنان که آقای روحانی گفته بود «باید توافق انجام شود تا مشکلات رکود و بیکاری و آب خوردن مردم و آلودگی هوا حل شود.» اما 13 ماه پس از اجرای برجام اکنون معلوم شده که فتح‌الفتوح ادعایی دولت، تقریباً هیچ و بعضاً خسارت محض بوده است.
جالب اینجاست که دولتمردان تا پیش از این، نتیجه نوع کم‌کاری‌های خود را به دولت قبل نسبت می‌دادند اما اکنون این فرافکنی را توسعه داده و مردم را نیز به عنوان متهم وارد ماجرا کرده‌اند، بدون اینکه با صدای بلند بگویند فهم و محاسبه اشتباه داشته‌اند و اکنون شرمسارند و لااقل از پیشگاه مردم برای هدر دادن فرصت‌های تدبیر و طراحی و گره‌گشایی عذرخواهی می‌کنند.
البته یک احتمال بسیار ضعیف هم درباره سخنان اخیر آقای روحانی می‌توان داد مبنی بر اینکه او عملکرد خود و برخی اعضای دولتش را موجب نزول عذاب الهی بداند...