کیهان نبود که دیکتاتوری را قانونی کرده بودید!
طرح دو فوریتی «مجازات برهم‌زنندگان مجالس» آن‌قدر مایه بی‌آبرویی و خفت شده که صدای اصلاح‌طلبان و حتی بی‌بی‌سی را هم درآورده و هر روز به امضاکنندگان آن حمله‌ای تازه می‌شود. بعد از آنکه یک روزنامه حامی دولت در کنایه‌ای به رئیس فراکسیون امید نوشت: بهتر است به سکوت کردنتان ادامه بدهید! امضاکنندگان کوشیدند اصل موضوع را انکار کرده و مسئولیت آن را متوجه دیگران کنند!
حدود ده روز بعد از انتشار طرح مجازات هر که در مجالس سؤال‌ کند، تازه امضاکنندگان یادشان آمده که بگویند طرح کار ما نبوده است! ظاهرا آنها در مقام نمایندگی مجلس، نمی‌دانند چه امضا کرده‌اند و سیستم حزبی به گونه‌ای است که با امضای رئیس فراکسیون آنها هم باید امضا کنند! حال هر چه که باشد!
در تازه‌ترین اظهارات، نماینده لیست امید تهران سخنان جالبی گفته که در نوع خود، رکورد و روش تازه‌ای از توجیه و به در و دیوار زدن قلمداد می‌شود.
محمدجواد فتحی در گفت‌وگو با ایسنا، گفته: «در مورد طرح دو فوریتی تامین امنیت برگزاری مراسم رسمی باید عرض کنم آنچه ما 34 نفر به عنوان امضاکنندگان طرح مطرح کرده بودیم غیر آن چیزی است که منتشر شده و به هیئت رئیسه مجلس ارائه شده است.» فتحی توضیح نمی‌دهد اگر متنی جز آنچه منتشر شده است را امضا کرده‌اند، چرا به تحریف و تغییر (احتمالی) آن اعتراضی نکرده و اصلا متن واقعی چه بوده است!؟
وی برای تبرئه فراکسیون امید از این اقدام دیکتاتورمآبانه می‌گوید: «بیش از یک سوم امضاکنندگان این طرح از اعضای فراکسیون امید نیستند»(!)  او البته عمدا نمی‌گوید که دوسوم امضاکنندگان اصلاح‌طلب هستند!
فتحی در ادامه، سخنانی می‌گوید که به خوبی گویای آن است که مجازات‌های قانونی کنونی را برای اقناع روحیه سرکوبگری و بستن دهان هر که سؤال و اعتراضی دارد، کافی نمی‌داند و ظاهرا به چیزی کمتر از سرکوب تمام عیار و حبس طویل‌المدت هر دردمند و سؤال‌کننده‌ای راضی نیست! وی می‌گوید: «قوانین نیم‌بند و ناقصی مثل ماده 61‍8 قانون مجازات اسلامی داریم که اگر کسی با ایجاد جنجال و هیاهو نظم عمومی را به هم بریزد، قانونگذار برایش مجازات تعیین کرده یا در جاهای دیگری از  قانون می‌توانیم به مواردی برسیم که قانونگذار اراده‌اش بر این است کسانی که سخنرانی و اجتماعات را به هم می‌زنند باید مجازات شوند اما در برخورد قانونی با کسانی که باید تامین امنیت و نظام جلسات را برعهده داشته باشند تقریبا با سکوت قانون مواجه هستیم.»
وی سپس فراموش می‌کند که دقایقی قبل گفته بود طرح را یکی دیگر از نمایندگان نوشته و وی فقط امضا کرده، ناگهان اقرار می‌کند که طرح را خودشان تهیه کرده‌اند! «لذا گفتیم یک متن قانونی که هر دو موضوع را در‌بر بگیرد بیاوریم و آن را به تصویب مجلس برسانیم.»
نماینده فراکسیون امید سپس در اظهارنظری دیرهنگام - که ظاهرا ناشی از تاثیر افکارعمومی و فشارهای درون‌حزبی است - خود را مخالف طرح جا می‌زند!
روزی که متن طرح در مجلس چاپ و توزیع شد من متوجه شدم که متن تغییر کرده است. من همان عبارت اول را که خواندم متوجه شدم این متنی نیست که ما امضا کردیم و تغییر پیدا کرده اما برای اینکه مطمئن شوم به اداره کل تدوین قوانین رفتم و نسخه اصلی قبل از چاپ را گرفتم و به این یقین رسیدم که این متن توسط طراح اصلی تغییر کرده است و به متن فعلی تبدیل شده که اصلا قابل دفاع نیست و خود ما بیش از هر کس دیگری نسبت به برخی نکاتی که در این طرح آمده ایراد و اشکال داریم.»!
وی توضیح نمی‌دهد اگر به ادعای او متن تغییر کرده و تحریف شده، چرا برای رفع آن هیچ اقدامی نکرد!؟ اگر واقعا صادق است و با آن مخالف بوده، چرا امضایش را پس نگرفت و اجازه داد مسیر عادی طرح دنبال شود و تنها هنگامی که رسانه‌‌های آزادی‌خواه پرده از خوی دیکتاتوری طراحان برداشتند، ژست مخالفت گرفت!؟
او سپس با فرافکنی، اقدام خودشان را به گردن رسانه‌های منتقد می‌اندازد! گویی کیهان به جای فتحی و عارف و مطهری و کواکبیان و تابش و... طرح سرکوب آزادی‌های مردم را امضا کرده است! همین فرافکنی است که او را به گفتن این سخنان بامزه وامی‌دارد:
«رسانه‌های اصولگرا متاسفانه به گونه‌ای درباره این طرح سخن می‌گویند، انگار فراکسیون امید می‌خواهد جلوی سوالات مردم نسبت به اقدامات دولت را بگیرد و به همین خاطر این طرح را تدوین کرده است(!)... این دوستان، آنقدر متوهم هستند و شاید هیجان‌شان از این جهت است که فکر می‌کنند به وسیله جریان اصلاح‌طلبی و فراکسیون امید دارند به مطلوب خود که تدوین قانونی برای خفقان و استبداد است، می‌رسند؛ حاشا و کلا.»!
جالب است! طرح را اصلاح‌طلب‌ها برای سرکوب آزادی مردم امضا کرده‌اند، اما آقای نماینده می‌گوید حاشا و کلا که روزنامه‌های اصولگرا به هدف خود در سرکوب آزادی‌ها برسند!
او که  نتوانسته از رسوایی و ننگ امضای چنین طرح ذلت‌بار و سرکوبگرانه‌ای خلاصی یابد و می‌داند که نقطه سیاهی تا همیشه در کارنامه‌اش ثبت شده، می‌کوشد با حمله به کیهان، تعدی و دهن‌کجی به میثاق ملی یعنی قانون اساسی و حق آزادی بیان را پنهان کند!
«این طنز تلخی برای تاریخ است که روزنامه کیهان ادعای حمایت از آزادی بیان کند و جناح مقابل خود یعنی اصلاح‌طلبان را در مقام نفی آزادی بیان و ترس از سوال مردم نشان دهد.»!
فتحی به روی خودش نمی‌آورد که اگر کیهان اعتراض نمی‌کرد، با امضای او و هم‌حزبی‌هایش، حق مهم و مشروع مردم سلب شده بود و به ازای یک سؤال ساده 2 سال زندان در انتظار منتقدین بود!
او حق دارد به در و دیوار بزند تا از زیر ننگ چنین امضائی خلاص شود... البته که نمی‌شود!

منتجب‌نیا: تیم اقتصادی دولت یا درک نمی‌کنند یا خلاقیت ندارند
قائم‌مقام حزب اعتماد ملی نسبت به تلقی مردم از کارنامه دولت اظهار نگرانی کرد.
رسول منتجب‌نیا در گفت‌وگو با فرارو اظهار داشت: روحانی در تبلیغات انتخاباتی شعار داد ما باید در کنار سانتریفیوژها چرخ زندگی مردم را هم بچرخانیم. همچنین مسئله برجام را مطرح کرد که با همه سختی‌ها به تصویب رسید اما در اجرا با تغییر ریاست جمهوری و بدعهدی‌های آمریکا مواجه شد. مخالفان می‌گویند برجام که نقطه قوت و تنها برگ برنده شما بود ناکام ماند.
وی با بیان اینکه مخالفان می‌توانند بگویند با وجود کاهش تورم همچنان گرانی وجود دارد و نرخ دلار و سکه افزایش داشته است، اظهار می‌کند: در زمان دولت روحانی ضمن اینکه تورم کاهش پیدا کرده و حرکتی در اقتصاد ایجاد شد، همچنان مشکلاتی وجود دارد و با وجود حرکت جزئی در رکود، هنوز کاملا شکسته نشده است. با توجه به اینکه قضاوت مردم به سفره خود و بازار است، دولت‌ها باید علاوه بر توجه به مسائل زیربنایی مثل تورم و رشد اقتصادی، به مسائل روبنایی مثل معیشت مردم نیز توجه کنند. کارشناسان دولت همیشه با عدد و رقم و تحلیل‌های علمی کار می‌کنند و کمتر به مسائل میدانی توجه دارند، در حالی که باید گوشه چشمی هم به قیمت‌های بازار داشته باشند نه قیمت‌های بانک مرکزی و مراکز رسمی که خیلی با واقعیت جامعه منطبق نیست.
منتجب‌نیا اشتغال را نیز از نکاتی می‌داند که با وجود تغییرات حاصل شده باید تحولات بیشتری داشته باشد. او ریشه این قضایا را ضعف ستاد اقتصادی دولت می‌داند و می‌گوید: بسیاری از نمایندگان مجلس و شخصیت‌ها نیز چنین عقیده‌ای دارند. به نظر می‌رسد تیم اقتصادی دولت که وظیفه تصمیم‌گیری را برعهده دارند یا نمی‌توانند مسائل را آن‌طور که باید درک کنند، یا طرح و خلاقیت ندارند و یا چشمشان تنها به آمارهای کتابی و علمی است. گرچه خیلی دیر شده اما باز هم می‌توان با جابه‌جایی بعضی از مسئولان و آوردن انسان‌های طراح، خلاق و شجاع در تصمیم‌گیری حرکتی ایجاد کرد که مردم آثارش را ببینند و مخالفان نتوانند روی سفره‌های مردم انگشت بگذارند.

ترساندن مردم از تغییر آخرین حربه انتخاباتی آقای مشاور
مشاور فرهنگی رئیس‌جمهور با انتشار مطلبی در توئیتر نوشت: جامعه معمولا به رئیس‌جمهور دو دوره فرصت می‌دهد.
به گزارش خبر آن‌لاین، حسام‌الدین نوشت: «توصیه به کسانی که می‌خواهند دولت را آباد کنند؛ برای مبارزه با ضد انقلاب، از برخورد با انقلابیون آغاز نکنید. جامعه معمولا به رئیس‌جمهور دو دوره فرصت می‌دهد. دور اول به امید تغییر و دور دوم از ترس تغییر. شعار تغییر یا یک دوره زود است یا یک دوره دیر».
ترساندن مردم از تغییر و آینده بدون حضور مدیران فعلی دولت، روش فریبکارانه‌ای است که برخی مدعیان اعتدال، از مدعیان اصلاح‌طلبی به ارث برده‌اند؛ این روش هر چند برخی مواقع جواب داده، اما در مقاطعی نیز جواب نداده است همچنان که در سال 84 اتفاق افتاد. به نظر می‌رسد امثال آقای آشنا به جای توئیت بازی یا ارعاب و التماس برای ابقای به هر قیمت دولت، باید به عنوان مشاور در این‌باره بیاندیشد که چرا مقبولیت آقای روحانی و دولت وی طبق نظرسنجی‌های مختلف دولت، دچار ریزش شدید شده است.
این نکته نیز قابل تأمل است که برخی سیاست‌بازان قبل از پیروزی انتخاباتی‌ دم از تغییر می‌زنند اما بعد از به دست گرفتن دولت، تبدیل به محافظه‌کار افراطی می‌شوند.

میتسوبیشی ژاپن رایزنی برای فروش هواپیما به ایران را متوقف کرد
برخلاف تبلیغات انجام گرفته درباره لغو تحریم‌ها و معامله خرید هواپیما از شرکت میتسوبیشی، این معامله متوقف شده است.
پایگاه خبری فایننشال  تریبون به نقل از محمد گرجی (نایب رئیس شرکت هواپیمایی آسمان در امور برنامه‌ریزی و توسعه ناوگان هوایی) نوشت: شرکت میتسوبیشی ژاپن رایزنی برای فروش هواپیما به ایران را به علت نگرانی درباره سیاست‌های آتی دولت جدید آمریکا متوقف کرده است.
گرجی گفت این شرکت شانزدهم ژانویه (27 دی) و درست چند روز پیش از مراسم تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا با صدور یک بیانیه اعلام کرده که مذاکرات برای فروش هواپیما به ایران را تا زمان شفاف شدن سیاست‌های آمریکا متوقف می‌کند. وی تاکید کرد ژاپن به علت روابط تجاری نزدیک با آمریکا در قراردادهای تجاری خود احتیاط بیشتری به خرج می‌دهد.
هواپیماهای «میتسوبیشی رجیونال جت (MRG)» به عنوان نخستین هواپیماهای مسافربری ساخت ژاپن شناخته می‌شوند و قرار است پس از طی فرایند آزمایشی وارد چرخه تولید شوند.
«اصغر فخریه کاشان» قائم مقام وزیر راه و شهرسازی چند ماه پیش از رایزنی‌ برای خرید 25 فروند از هواپیماهای ساخت این شرکت به ارزش نزدیک به 500 میلیون دلار خبر داده بود.
شرکت هواپیمایی آسمان، طرف قرارداد بیشتر این هواپیماها برای جایگزینی هواپیماهای فوکر 100 هلند بوده است.
نشریه نیکی ژاپن پیش از این از مذاکرات شرکت هواپیمایی «ایران ایر» با میتسوبیشی برای تامین 80 هواپیمای مورد نیاز این شرکت هم خبر داده بود که به نظر می‌رسد این مسئله با توجه به قراردادهای منعقد شده با شرکت‌های بوئینگ و ایرباس منتفی شده باشد.

یک سبد نامزد اصلاح‌طلب جای کارنامه خالی دولت!
عضو فراکسیون امید گفت، ما در کنار روحانی سبدی از کاندیداها را خواهیم داشت!
الیاس حضرتی در مصاحبه با عصر ایران گفت: قطعا  نامزد صددرصدی اصلاح‌طلبان برای انتخابات 96 آقای روحانی است. گرچه ما وجود کاندیدای پشتیبان  را نیز لازم می‌دانیم و معتقدیم باید سبدی از کاندیدا داشته باشیم و نه فقط یک نامزد. ما باید سبدی از کاندیداها را در رشته‌های مختلف و تخصص‌های گوناگون و با هماهنگی و نظر موافق آقای روحانی داشته باشیم.
حضرتی بیان کرد: میدان سیاست میدان احتیاط‌ها و تدابیر ویژه است و باید همواره رعایت تدابیر و احتیاط‌ها را کرد.
عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی تاکید کرد: ما نمی‌خواهیم این احساس برای آقای روحانی به وجود بیاید که ما می‌خواهیم برای وی رقیب بتراشیم بلکه این حرکت ما به معنای کاندیدای پشتیبان است که اگر یک‌هزارم درصد آقای روحانی با مشکلی مواجه شد ما کاندیدا داشته باشیم و دستمان خالی نباشد.
وی تصریح کرد: این سبد شامل 7 الی 8 کاندیدا است گرچه اصلاح‌طلبان 20 الی 30 نیرو برای کاندیداتوری دارند.
این قبیل اظهارات نشان می‌دهد که اصلاح‌طلبان از یک سو می‌خواهند نوعی شمشیر   داموکلس بالای سر روحانی داشته باشند و از طرف دیگر به بهانه حمایت از وی با این شیوه، باج‌های جدیدی را مطالبه کنند. ضمن اینکه تعابیر مشابه مبنی بر آوردن نامزدهای «ضربه‌گیر» - نظیر پزشکیان و علی مطهری - نشان می‌دهد این طیف مطمئن است روحانی قادر به دفاع از کارنامه ضعیف دولت خود نیست. اما سؤال مهم این  است که شکل کارنامه غیرقابل دفاع و خالی از محتوای قابل عرضه به مردم در محتوای آن است و نه شکل ضعف بیان؛ و اتفاقا در فن بیان امثال مطهری و پزشکیان به مراتب ضعیف‌تر از روحانی هستند.