نشنال اینترست نوشت: یکی از موارد مضحک در روابط تلخ کنونی ایران و آمریکا این است که ایران حدود نیم قرن از متحدان آمریکا محسوب می‌شد. دولت سکولار و سرکوبگر شاه به یمن کودتای سیا به قدرت بازگشته بود و آمریکا او را با آخرین اسلحه‌های آمریکایی مانند جنگنده‌های اف 14 و هلی‌کوپترهای جنگی کبرا - ای اج و موشک‌های ضد تانک لوس می‌کرد.
به همین خاطر بود زمانی که سیا از ایران پرسید می‌تواند از طریق این کشور پروازهای جاسوسی علیه شوروی سابق انجام دهد، جوابی که شنید صرفا این جملات بود: چند پایگاه نیاز دارید؟ خلبانان ما هم می‌توانند در صندلی عقب این پروازها بنشینند؟ می‌توانیم از شما هواپیماهای جاسوسی خریداری کنیم تا به شما در انجام این پروازها کمک کنیم؟
یکی از اهداف پروازهای جاسوسی همچنین یافتن نقطه کور رادارهای اتحاد جماهیر شوروی سابق در طول مرزهای ایران و همچنین کسب اطلاعات درباره نحوه واکنش آنها در موارد هشدار بود.
در سال 1968 دوازده فروند جنگنده اف 5 به ایران تحویل شد که خلبانان آمریکایی توسط آنها پروازهای جاسوسی خود در طول مرز شوروی را انجام دادند.
سپس ایران در سال 1971، بیست و چهار فروند جت فانتوم را که بسیار سریعتر بودند در اختیار گرفت که مجهز به تجهیزات خاص شنود از اتحاد شوروی بودند.
همچنین، طی یک برنامه جاسوسی دیگر، ایران 500 میلیون دلار به شرکت راکول اینترنشنال برای خرید تجهیزات برای ایستگاه‌های زمینی مرزی که مجهز به انفجار - سرخود، سیم خاردار و سیستم‌های خود - ویرانگر بودند، پرداخت کرد.
به نوشته نشنال اینترست، طنز ماجرا در آن است که در چندین مورد مواجهه نظامی که بین هواپیماهای جاسوسی خریداری شده توسط ایران و خلبانان اتحاد شوروی سابق رخ داد، این خلبانان ایرانی بودند که جان دادند نه همراهان آمریکایی آنها، در حالی که خلبانان ایرانی در اصل در حال تمرین و گذراندن دوره آموزشی بودند.
با سرنگونی شاه در نتیجه انقلاب 1979 و بحران گروگانگیری در سفارت آمریکا در تهران، روابط رسمی ایران و آمریکا به تعلیق درآمد و برنامه جاسوسی دیگر ادامه نیافت.