سرویس ورزشی-
استقلال تهران در دربی 84 تهران موفق به شکست دادن پرسپولیس شد، این پیروزی در شرایطی رقم خورد که شاید کمتر کسی تصور آن را می‌کرد که استقلال با این تیم جوان و کم تجربه اش بتواند رقیب سنتی خود را شکست دهد.
این تصور زمانی به واقعیت نزدیک‌تر می‌شد که بدانیم پرسپولیس در این فصل نمایش بسیار خوبی داشت و با قدرت نیز بر صدر جدول تکیه زده بود.
در عمل اما اتفاق دیگری رخ نداد و پرسپولیس دربی را با نتیجه سه بر دو باخت. در رقم خوردن این نتیجه، عوامل بسیاری نقش داشت که در ادامه تنها به چند مورد از آنها اشاره می‌شود:
1- پرسپولیس کاملا مغرورانه وارد دربی شد، این را می‌شد از ترکیب اولیه تیم تشخیص داد. به عنوان نمونه برانکو بدون توجه به توانایی‌های بهنام برزای و قابلیت‌های تهاجمی این بازیکن در سمت راست استقلال، از فرشاد احمدزاده در دفاع چپ تیمش استفاده کرد. استفاده از این بازیکن سرعتی و البته ضعیف در کارهای دفاعی و نزدیک کردن او به محسن مسلمان، نشان از تفکرات هجومی برانکو برای این بازی داشت، غافل از این که پشت سر این بازیکن فضای بسیار مناسبی در اختیار برزای یا کاوه رضایی قرار می‌دهد و استقلال می‌تواند از این فضا استفاده کند!
2- دومین اشتباه سرمربی پرسپولیس، استفاده از حسین ماهینی در هافبک دفاعی بود. نبود کامیابی نیا در ترکیب موجب شد که برانکو به فکر استفاده از ماهینی در هافبک دفاعی بیفتد غافل از اینکه این بازیکن از فاکتورهای ابتدایی یک هافبک دفاعی مطمئن بی‌بهره است. ماهینی نه بازیکن قدرتی و تخریبی است و نه طراح خوب. بر همین اساس هم در طول 90 دقیقه او نه در جنگ‌های تن به تن موفق شد و نه توانست سروش رفیعی و محسن مسلمان را راه بیاندازد. شاید اگر برانکو ماهینی را به دفاع چپ می‌برد و از علی علیپور یا وحید امیری در پست هافبک دفاعی استفاده می‌کرد، نتیجه دیگری برای پرسپولیس رقم می‌خورد.
3- سومین اشتباه سرمربی پرسپولیس در جریان بازی رقم خورد. او در اواسط نیمه دوم به اشتباه رامین رضائیان را از ترکیب خارج کرد. با خروج رضائیان از زمین از شدت حملات پرسپولیس کاسته شد. برانکو علی علیپور را به میدان فرستاد و یکی از هافبک‌هایش را از بازی خارج کرد و اصلا به این موضوع توجه نکرد که قرار است چه کسی طارمی یا علیپور را تغذیه کند؟!
4- در مقابل پرسپولیس و برانکو، تفکرات استقلال و منصوریان برای این بازی بسیار حرفه‌ای و مبتنی بر آنالیزهایی بود که بر روی حریف انجام شده بود، این را می‌شد از ترکیب ابتدایی آبی‌پوشان متوجه شد. منصوریان به درستی برای این بازی از سه هافبک جنگنده در میانه میدان استفاده کرد. او نورافکن و ابراهیمی را در پست هافبک دفاعی گذاشت و از فرشید اسماعیلی جلوتر از این دو بازیکن استفاده کرد. همین اقدام او سبب شد که فضای مقابل مردان دفاعی‌اش پر شود و ابراهیمی و نورافکن براحتی سروش رفیعی و مسلمان را از جریان بازی خارج کنند. از سوی دیگر فرشید اسماعیلی نیز برابر حسین ماهینی غریبه با پست هافبک دفاعی موفق نشان داد به طوری که یک گل زد و یک گل ساخت.
5- دو دفاع وسط خارجی استقلال در این بازی فوق‌العاده و کم اشتباه بازی کردند. پادوانی و رابسون جانواریو تمام توپ‌های اول را زدند. این یعنی خارج شدن فوتبالیست خوبی چون مهدی طارمی از جریان بازی.
6- و در نهایت باید به بازی خوب کاوه رضایی نیز اشاره کرد. تک مهاجم استقلال در این بازی یک تنه نظم دفاعی پرسپولیس را بهم ریخت. او در طول 90 دقیقه شاید به اندازه دو بازی دوید. استفاده مناسب کاوه از سرعتش و رویارویی او با مدافعان کندی چون سید جلال حسینی و محمد انصاری معادلات را به نفع استقلال رقم زد. کاوه به غیر از گلی که زد، در دقایقی که تیمش تحت فشار بود، با در اختیار گرفتن توپ و زدن به عمق خط دفاع پرسپولیس، به خوبی فشار را از روی دوش سایر بازیکنان استقلال بر می‌داشت.