امام‌حسن عسکری(ع) می‌فرماید: مردی قاتل پدرش را پیش امام زین‌العابدین(ع) آورد، قاتل اعتراف به قتل کرد، حضرت حکم به قصاص کرد و از ولی دم تقاضای عفو کرد، تا در مقابل این عفو، خداوند ثواب عظیمی به او عنایت فرماید. اما ولی دم تمایل به عفو نشان نداد. حضرت فرمود: اگر قاتل در گردن تو حقی دارد به خاطر آن او را ببخش، عرض کرد: یا ابن رسول‌الله، حقی بر من دارد، لکن به این اندازه نیست که در مقابلش از خون پدرم بگذرم. فرمود: قاتل چه حقی بر تو دارد؟ عرض کرد: یا ابن رسول‌الله، ‌او به من توحید خدا و نبوت محمد رسول‌الله و امامت علی و امامان را تلقین کرده است. حضرت فرمود: آیا این کفایت خون بهای پدرت را نمی‌کند؟ به خدا قسم این تلقین او در برابر خون‌بهای همه مردم روی زمین از اولین و آخرین غیر از پیامبران و امامان، کفایت می‌کند. بعد حضرت به قاتل فرمود: ثواب آن تلقین را به من واگذار می‌کنی تا دیه را به تو بدهم و تو با پرداخت آن به ولی مقتول از مرگ نجات پیدا ‌کنی؟(1)
ــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- بحارالانوار، ج 2، ص 12